Είναι μια τεράστια αλήθεια που τη γνωρίζουν όσοι είχαν την τύχη να δοκιμάσουν το αριστούργημα, στο σουβλατζίδικο του Αντώνη.
Οι Ληξουριώτες το είχαν κάνει στέκι τους για χρόνια. Το συγκεκριμένο σουβλάκι (πιτόγυρο, σάντουιτς ή όπως αλλιώς θέλετε να το πούμε) ήταν ό,τι πιο κοντινό στον παράδεισο υπάρχει.
Πώς είναι να ξυπνάς το βράδυ και να χτυπάς μέσα στα σκοτάδια το μικρό σου δαχτυλάκι πάνω στην ντουλάπα; Το ακριβώς αντίθετο…
Ξέρουμε ότι εσύ που διαβάζεις αυτό το κομμάτι θα σκέφτεσαι τώρα: «Τα ‘χουμε διαβάσει αυτά 500 φορές. Πού να δοκιμάσεις το σουβλάκι στο “γύρο του θανάτου” της γειτονιάς μου. Λουκούμι», αλλά πρέπει να το πιστέψεις. Το πιτόγυρο που σου περιγράφουμε ήταν από άλλον πλανήτη. Με τη μυστική συνταγή της χειροποίητης πίτας που δεν την ήξερε κανείς, εκτός από την γυναίκα-φάντασμα που την ετοίμαζε, έκανε πραγματικά θραύση.
Και χρησιμοποιούμε παρελθοντικό χρόνο γιατί δυστυχώς το σουβλατζίδικο-θρύλος του Αντώνη δεν υπάρχει πια. Όσοι επισκέφτηκαν φέτος το Ληξούρι και έκαναν το καθιερωμένο δρομολόγιο για να γευτούν το όνειρο έζησαν τη μεγαλύτερη απογοήτευση της ζωής τους. Το κατάστημα ήταν κλειστό και όχι όπως συνέβαινε τα προηγούμενα χρόνια την Κυριακή (δεν άνοιγε ποτέ τις Κυριακές). Δυστυχώς φέτος το σουβλατζίδικο δεν άνοιξε ποτέ και ο ιδιοκτήτης του με μια ανάρτηση στο facebook έριξε τους τίτλους τέλους:
Αγαπητοί μας φίλοι,
Μετά από μια δύσκολη χρονιά για όλους μας, και μεγάλη προσπάθεια από μέρους μας να επανεκκινήσουμε το αγαπητό μας μαγαζί (φυσικά με την συνεχή υποστήριξη σας), με πολλή μεγάλη λύπη και βαριά καρδιά θα πρέπει να σταματήσουμε τέλος του μήνα. Ο λόγος που χρειάζεται να το κάνουμε αυτό είναι επειδή θα είναι πολύ δύσκολο για τα κουρασμένα μας σώματα να ανταπεξέλθουν και να αντέξουν την πίεση του καλοκαιριού. Λύπη έχει γεμίσει την καρδιά μας, αλλά δυστυχώς δεν γίνεται διαφορετικά. Χωρίς την υγεία τίποτε δεν είναι εφικτό.
Εγώ και η Μαρία, αλλά και οι άξιοι συνεργάτες μας, σας ευχαριστούμε από καρδιάς για την υποστήριξη και την αγάπη σας αυτόν τον ευλογημένο χρόνο. Αλλά ιδιαίτερα εμείς, που από το 2003 με την δύναμη του Θεού μας, περάσαμε μαζί αυτό το υπέροχο και ευλογημένο ταξίδι. Εάν κάτι θα μείνει μαζί μας για πάντα θα είναι οι υπέροχες σχέσεις φιλίας που αναπτύχθηκαν με κάθε έναν από εσάς. Δεν ήταν ένα απλό μαγαζί για εμάς, ήταν πολλά παραπάνω.
Ο Θεός να σας ευλογεί όλους!
Σας αγαπάμε πολύ, Αντώνης και Μαρια.
Μόνο όσοι έχουν δοκιμάστει έστω και μια φορά το πιτόγυρο του Αντώνη μπορούν να καταλάβουν γιατί τόσες χιλιάδες άνθρωποι απ’ όλα τα μέρη της Ελλάδας (και όχι μόνο) έχασαν τη γη κάτω απ’ τα πόδια τους όταν διάβασαν τη συγκεκριμένη είδηση. Το σουβάτζίδικο του Αντώνη ήταν κάτι πολύ περισσότερο από ένα απλό ψητοπωλείο. Και το τυλιχτό του με τη μυστική συνταγή στην πίτα είχε και θα έχει πάντα τη γεύση απ’ τα καλύτερα μας χρόνια. Τα χρόνια της νιότης…