Μοιάζει με λεκτικό παράδοξο που, όμως, στην πραγματικότητα γεμίζει τα πνευμόνια του με ζείδωρο αέρα: η ηλιθιότητα μονίμως λεχώνα να γεννάει στείρα ηλιθιότητα- μόνο που, δυστυχώς, κάθε νέο της «παιδί» είναι απείρως πιο επικίνδυνο από το προηγούμενο και κάνει τα πρώτα του βήματα, με τα γαμψώνυχα ποδαράκια του, πάνω σε σύννεφα ερέβους.
Το έχετε δει κι εσείς, επομένως γνωρίζετε από πρώτο χέρι για τι μιλάμε: τα ΜΜΕ εδώ και ένα δίμηνο περίπου εξυφαίνουν με κτηνώδη μαεστρία και καινοφανή ελαφρομυαλιά ένα «σχέδιο» που θ’ αποφέρει αέναα κλικ, καταπατώντας στην πορεία ακόμα και τον τελευταίο κόκκο στοιχειώδους λογικής και δικαιώνοντας, τρόπον τινά, τον Σεφέρη που έλεγε πως «ο άνθρωπος κατάντησε σαν πραμάτεια».
Λένε: «Γυναίκα υπέστη σοβαρή θρόμβωση 10 ώρες μετά τον εμβολιασμό της με AstraZeneca» και «Περιστατικό περικαρδίτιδας για 65χρονη – Είχε εμβολιαστεί με Pfizer 10 ημέρες νωρίτερα» και «Εγκεφαλική αιμορραγία για 70χρονο έναν μήνα μετά τον εμβολιασμό του με Moderna» και «Δεν σταματά να κλαίει 35χρονος μετά τον εμβολιασμό του με Johnson & Johnson» και… και… και…
Παιδιά, μισό λεπτό να πούμε τα προφανή, γιατί έχουν ανέβει κατακόρυφα οι αναζητήσεις στην Google με θέμα “Αποτελεσματικό κόψιμο φλεβών σπίτι πώς το πετυχαίνω”: το ότι ο κόσμος κάνει το εμβόλιο κατά του κορωνοϊού σημαίνει ακριβώς αυτό- κάνει εμβόλιο για τον κορωνοϊό.
Τα σκευάσματα των εταιριών δε μας κάνουν αθάνατους ούτε μας τάζουν πως θα ξεπεράσουμε σε χρόνια τον Μαθουσάλα. Δυστυχώς, αυτοί που ήταν να πάθουν καρδιακό επεισόδιο, έμφραγμα εγκεφαλικό και ούτω καθεξής, θα το πάθουν ούτως ή άλλως. Δεν είναι ανάγκη σε κάθε, μα σε κάθε είδησή σας να γράφετε πως «Είχε εμβολιαστεί πριν τόσες μέρες με το τάδε».
Λίαν συντόμως το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της χώρας θα έχει κάνει μίνιμουμ μία δόση. Τι περιμένατε, δηλαδή; Πως οι εμβολιασμοί για την πανδημία είναι το κλειδί που οδηγεί στην αθανασία και θα εξαλειφθούν δια παντός οι θάνατοι;
Από την άλλη, αν σας έπιασε αίφνης ο καημός για το ιστορικό του κάθε ανθρώπου, γιατί δεν είστε λιγάκι πιο δημιουργικοί στους τίτλους σας; Γιατί δεν βλέπουμε στα sites, για παράδειγμα, τίτλους του στυλ «Θανατηφόρο καρδιακό επεισόδιο για 85χρονο στην Νάξο – Είχε κάνει το μαντού το 1958» ή «Περικαρδίτιδα για 79χρονη στην Κρήτη, 78 χρόνια μετά τον εμβολιασμό της κατά του κοκκύτη»;
Προς αποφυγή «νεόδμητων» παρεξηγήσεων: ουδείς λέει πως θα πρέπει να αποκρύπτονται περιστατικά όπως, για παράδειγμα, του άτυχου του 35χρονου που έπαθε δύο φορές θρόμβωση 12 μέρες αφότου έκανε το AstraZeneca (και που, ευτυχώς, δεν απέβησαν μοιραίες και το παιδί θα γίνει καλά) ή της δύστυχης γυναίκας που έχασε την ζωή της μερικές ημέρες επίσης μετά το AZ και ο θάνατός της (ο μοναδικός, μέχρι στιγμής, που έχει καταγραφεί επισήμως) αποδίδεται 100% σε παρενέργεια του εμβολίου- όχι.
Ο- δυστυχώς κομψοεπής, αν και δεν ήταν στις προθέσεις μας- ψόγος προς τα ΜΜΕ έχει να κάνει με το γεγονός πως πλέον κάθε θρόμβωση ή κάθε σοβαρό περιστατικό ηλικιωμένου αφήνεται να εννοηθεί εντέχνως πως είναι «δουλειά» του εκάστοτε εμβολίου.
Στην καλύτερη των περιπτώσεων, θα συναντήσει κανείς έναν πηχυαίο τίτλο που θα λέει «Νεκρός 87χρονος στην Θεσσαλονίκη μετά τον εμβολιασμό του» και στο τέλος του άρθρου, μετά από 800 λέξεις «αρραγούς» τρόμου, θα διαβάσει με γραμματοσειρά που μετά βίας τη διαβάζει πιλότος μαχητικού αεροσκάφους πως «Εν τέλει, ο θάνατος του άτυχου παππούλη αποδίδεται στο γεγονός πως τον χτύπησε νταλίκα 8 τόνων που βγήκε από την πορεία της».
Η συγκεκριμένη τακτική συναντάται κατά κόρον στα sites, τα οποία στο βωμό των 300-500-600-1500 αναγνωστών online/ ανά θέμα δε διστάζουν να τρομοκρατούν μία ολόκληρη κοινωνία που εδώ και 1.5 χρόνο δεν προλαβαίνει να μετράει τις ψυχικές της πληγές.
Στις εφημερίδες η κατάσταση είναι ελαφρώς καλύτερη, μιας κι εκεί επιβιώνει ακόμα η (ξεκάθαρα θνησιμαία) «παλιά» δημοσιογραφία, όμως έχουν αρχίσει κι αυτές και ρέπουν ολοένα και περισσότερο προς τη λάθος πλευρά.
Για τα δε κανάλια, δε χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση: πιο εύκολα βλέπει ο θεατής ολομόναχος τον «Εξορκιστή» του Φρίντκιν σ’ εγκαταλελειμμένη και στοιχειωμένη καμπίνα στη μέση ενός απόμακρου δάσους, παρά ολόκληρο δελτίο ειδήσεων.
Κι εκεί το ίδιο αποκρουστικό τροπάρι: «Σοβαρό περιστατικό ο τάδε μετά τον εμβολιασμό του με Pfizer» κτλ. Γιατί, καλοί μας άνθρωποι, μια φορά δεν κάνετε πλήρες ρεπορτάζ;
Γιατί δεν βλέπουμε ποτέ σε σουπεράκι στο κάτω μέρος της οθόνης: «ΝΕΚΡΟΣ 75ΧΡΟΝΟΣ ΔΥΟ ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟ ΤΟΥ- ΕΔΩ ΚΑΙ 47 ΧΡΟΝΙΑ ΕΙΧΕ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΗΣΕΙ ΤΟ ΝΕΡΟ ΜΕ ΤΣΙΠΟΥΡΟ, ΖΥΓΙΖΕ ΠΕΡΙΠΟΥ ΟΣΟ Ο ΓΟΥΙΛΙ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΕΦΑΓΕ ΦΡΟΥΤΟ ΗΤΑΝ ΟΤΑΝ ΠΕΡΑΣΕ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΕΝΑ ΔΕΝΤΡΟ ΚΙ ΕΠΕΣΕ ΕΝΑ ΜΑΝΤΑΡΙΝΙ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΟΥ»;
Ναι, ναι, ξέρουμε: είναι πολύ μεγάλο και δεν χωράει, γι’ αυτό…
Το αποτέλεσμα αυτής της «αποτρόπαιας» τακτικής είναι εμφανές: ολοένα και περισσότεροι συμπολίτες μας (ιδίως οι νέοι) φοβούνται να εμβολιαστούν, καθώς πια η επικρατούσα άποψη είναι πως ο εμβολιασμός ισούται με ακαριαίο (ή, στην καλύτερη των περιπτώσεων, ελαφρώς «καθυστερημένο») θάνατο.
Ακόμα κι αν οι εμβολιασμένοι δεν πάθουν κάτι, εν τέλει, στο μεσοδιάστημα κινδυνεύουν με μερικές βαρβάτες κρίσεις πανικού, λιποθυμίες, ζαλάδες, παρατεταμένο άγχος και κάθε… απειροελάχιστη παρενέργεια «μεταφράζεται» ως κλείσιμο του ματιού εκείνου του τύπου με την χατζάρα στο χέρι και τη μαύρη μπέρτα, ο οποίος στέκεται πάνω σε μια βάρκα που γράφει «Αχέροντας- One way».
Μια καλή ερώτηση που γεννάται εδώ είναι τι από τα δύο είναι πιο επικίνδυνο: το εμβόλιο, που τα καταγεγραμμένα σοβαρά περιστατικά στη χώρα μας είναι 5 (εκ των οποίων το 1 θανατηφόρο) σε σύνολο περίπου 5.5 εκατομμυρίων δόσεων ή το αδιάλειπτο στρες μέσα στο οποίο ζουν πριν, κατά τη διάρκεια και μετά όλοι όσοι εμβολιάζονται;
Το σουρεαλιστικό της όλης υπόθεσης είναι πως τα ίδια ΜΜΕ που τρομοκρατούν εν γνώση τους (για την τηλεθέαση, τα κλικ, τις πωλήσεις των φύλλων) τον κόσμο έχουν πληρωθεί αδρά για να προωθήσουν τους εμβολιασμούς- πράγμα που το θυμούνται αμυδρά, είναι η αλήθεια.
Εν κατακλείδι: ακόμα και ένας θάνατος παγκοσμίως να καταγραφόταν λόγω του οποιουδήποτε εμβολίου κατά του Covidείναι λυπηρό, στενόχωρο, βάναυσο για την οικογένεια και τους οικείους του εκλιπόντος. Και, δυστυχώς, δεν είναι μόνο ένας- αν και τα νούμερα παραμένουν εξαιρετικά χαμηλά (αρκετά κάτω του 0.05% χάνουν την ζωή τους παγκοσμίως λόγω του εμβολίου).
Από αυτό το σημείο, όμως, μέχρι το ανηλεές… bullying τον ΜΜΕ, που ουσιαστικά αποτρέπουν τον κόσμο από το να εμβολιαστεί με τον τρόπο που χειρίζονται το ζήτημα, μεσολαβεί ένα ουρανόμηκες χάος και μια έμπλεη άγχους ζωή για τους πολίτες.
Κάποια στιγμή η πανδημία, είναι δεδομένο, θ’ αποτελέσει παρελθόν. Ωστόσο, η αήττητη βλακεία θα έχει καταγράψει στο μεταξύ ακόμα έναν ανεπιθύμητο θρίαμβο.
Δυστυχώς, όσοι δουλεύουμε στα ΜΜΕ έχουμε αρχίσει να γινόμαστε, αν δεν είμαστε ήδη, οι άνθρωποι από τους οποίους μας προειδοποιούσαν οι γονείς μας να φυλαγόμαστε μικροί.
Αλήθεια, υπάρχει μεγαλύτερος ξεπεσμός από αυτόν;