«Ελληνικός στρατός». Ένα γλωσσικό δίπολο, χιλιάδες, εκατομμύρια αναμνήσεις με μας στην σκοπιά, σε εφόδους, μάχιμοι στα σχοινάκια, πυρ και κίνηση, πάντοτε σε εγρήγορσχαχαχαχχα…
Εντάξει, ναι, το ξεφτιλίσαμε σε σημείο κακουργήματος: θέλαμε να πούμε ατελείωτες ώρες κάνοντας ανούσια εντελώς πράγματα που ουδέποτε μας χρησίμευσαν στην μετέπειτα ζωή μας, ανηλεές γόπινγκ χωρίς καν να καπνίζουμε, φιδιάσματα που θα τα ζήλευαν ακόμα και τα ανακόντα στον Αμαζόνιο και πολλές ακόμα λαμπρές στιγμές ανθρώπινης κατρακύλας και αντρικού ξεπεσμού (spoiler alert για όσους δεν έχετε βάλει ακόμα τα χακί: ο στρατός δεν είναι το πιο καθαρό μέρος που θα δείτε ποτέ στην ζωή σας- κι εσείς, πιστέψτε μας, δε θα πάρετε ακριβώς δέκα με τόνο από άποψη υγιεινής).
Ο καθένας έχει να διηγηθεί μια «στιγμή παραφροσύνης», που θα έλεγε και ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος, εκεί που κάπου (καλησπέρα Προβατώνα και καλή βραδιά…), κάποτε (γλυκιά μου νιότη να σε είχα ξανά…), κάπως γίναμε είτε πρωταγωνιστές ενός μυθικού σκηνικού ή μάρτυρες μίας πρωτοφανούς κατάστασης.
Το καλύτερο, ενδεχομένως, βίντεο που έχει υπάρξει ποτέ και καταδεικνύει με τον βέλτιστο τρόπο το τι γίνεται στον ελληνικό στρατό, είναι το διαβόητο «ΤΙ 4 ΤΙ 5…»- αυτό ακριβώς τίποτ’ άλλο.
Όποιος έχει υπηρετήσει κάπου στην παραμεθόριο ταυτίζεται άμεσα με τον υπέροχο φαντάρο, ο οποίος τα κάνει μεγαλοπρεπώς μαντάρα με τα συνθηματικά, μπερδεύει το τέσσερα με το πέντε, εξοργίζει τον αξιωματικό που κάνει την έφοδο κι εν συνεχεία, ατάραχος, γυρίζει στο φυλάκιο και πίνει καφεδάρα λέγοντας μοιρολατρικά «πω, τη γ@$#σαμε».
Σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες ο συγκεκριμένος φαντάρος υπηρετεί ακόμα, όμως του μένουν μόνο 143 ημέρες φυλακής προκειμένου ν’ απολυθεί και να επιστρέψει στην ζωή του πολίτη, όπου και θα βγει αυτομάτως στην σύνταξη μιας και έχει συμπληρώσει, λογικά, το 67ο έτος.
Oldie but goodie, που λένε και οι γραμματιζούμενοι, με τον θεούλη της καρδιάς μας να παραμένει, εδώ και 15 χρόνια, στο νούμερο 1 των προσωπικών μας προτιμήσεων.
Γιατί;
Πολύ απλά γιατί ο τύπος έκανε αυτό...:
