Είναι ένα από τα τρία μεγαλύτερα ψέματα στα χρονικά του ψεύδους μαζί με το «Δεν είναι αυτό που νομίζεις» και το «Εννοείται ότι η φετινή ΑΕΚ μπορεί να χτυπήσει στα ίσια το πρωτάθλημα»: το «Ο στρατός σε κάνει άντρα» απέχει τόσο πολύ από την πραγματικότητα, όσο και το να χαρακτηρίσει κανείς τον Πέκχαρτ ως “επιθετικό που μυρίζεται το γκολ”, ενώ όλοι ξέρουμε πως δεν έχει καν την ικανότητα της όσφρησης.
Με τις φήμες των τελευταίων ημερών ν’ αναφέρουν ότι ο Πάνος Καμμένος ήταν έτοιμος να πάρει την καμένη απόφαση και να καταστήσει υποχρεωτικό τον στρατό στα 18, δεν ήταν λίγοι εκείνοι που τάχθηκαν υπέρ μιας τέτοιας κίνησης, καθώς, λέει, οι μικροί θα έμπαιναν από νωρίς στα βάσανα και θα γίνονταν άντρες.
Εντάξει, μη φάτε, καθόσον έχουμε μαγειρέψει γλαρόσουπα αρίστης ποιότητας, η οποία αφήνει στο στόμα μια γεύση παραπλήσια με αυτή που αφήνει το σανό.
Βλέπετε, ο στρατός δε σε κάνει ακριβώς άντρα, καθώς…
Κάνεις περισσότερη φασίνα κι από τη Μόνικα στα «Φιλαράκια»
Υπό μία έννοια, αυτό πράγματι σε κάνει άντρα: όταν μεγαλώσεις, συγκατοικήσεις και παντρευτείς, θ’ απολαύσεις από πρώτο χέρι την αγωνιώδη προσπάθεια της γυναίκας σου να σου βάλει τα δύο πόδια σ’ ένα παπούτσι, το οποίο, μάλιστα, θα είναι πιο άβολο κι από το άρβυλο.
Γι’ αυτό, δε θα είναι λίγες οι φορές που θα πεις «Άντε ρε μωρό μου, πότε θα πας στις φίλες σου; Θέλω να ξεσκονίσω και να πλύνω τα παντζούρια σήμερα και μ’ ενοχλείς!».
Ο στρατός- εκεί όπου οι καθαριότητες είναι το μεγαλύτερο όπλο για την ανακατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τα χέρια των Τούρκων (Θα τους πούμε «Ψηλά τα χέρια!» κραδαίνοντας σφουγγαρίστρες και θα μασήσουν)- έχει φροντίσει να σε προπονήσει επαρκώς γι’ αυτό, αλλά για μια στιγμή- δεν υποτίθεται πως οι δουλειές του σπιτιού είναι γυναικεία υπόθεση;
«Κουζίνα, το βασίλειο της γυναίκας», «Με τι ασχολείστε δεσποινίς;- Οικιακά», «Οι γυναίκες πρέπει να μένουν στο σπίτι» κι άλλα τέτοια όμορφα, πέρα για πέρα ανδροπρεπώς φαλλοκρατικά;
Πάντως, οι χακί ποδιές φέτος θα φορεθούν πολύ.
Τουλάχιστον έτσι είπε ο Αρμάνι.
Κάτι ξέρει από αντρικά θέματα ο Αρ-man-ι…
Μαθαίνεις να φιδιάζεις περισσότερο κι από τις κόμπρες
Σε θεωρητικό επίπεδο ο άντρας δεν είναι αυτός που μοχθεί, δουλεύει, πιάνει την πέτρα, τη στύβει κι αυτή βγάζει ζουμί με ρυθμούς καταρρακτών του Νιαγάρα; Ο κουβαλητής, αυτός που εργάζεται σκληρά και όλα τα συναφή;
Ε, στο στρατό τελειοποιεί κανείς την σπάνια ικανότητα της ενασχόλησης με το τίποτα, μαθαίνει να κοιμάται περισσότερο απ’ όσο τρεις αρκούδες αθροιστικά την περίοδο της χειμερίας νάρκης, μιμείται άριστα τον Μεταξά και μοιράζει αφειδώς βροντώδη ΟΧΙ ακόμα και στα πιο απλά πράγματα («Πάμε για έπαρση σημαίας;- ΟΧΙ», «Πάμε να κάνουμε γυμναστική;- ΟΧΙ», «Ρε δεν πάμε στο διάολο;- ΟΧΙ»), και η βαρεμάρα γίνεται δεύτερο δέρμα του, με τη διάθεση για το οτιδήποτε να συναγωνίζεται τη θερμοκρασία στη Μόσχα στις 21 Γενάρη (-34).
Εργατικός και γεμάτος ζωή, είπατε;
Για δοκιμάστε καλύτερα το «πρωτοφανής, ημιθανής τεμπέλης».
Σκύβεις το κεφάλι τόσο πολύ, που μοιάζεις με τον Ακέφαλο Καβαλάρη
Στα χαρτιά είσαι άντρας και το κέφι σου θα κάνεις. Πρέπει να έχεις ψηλά το κεφάλι, να μη φοβάσαι κανέναν και η θωριά σου να τρομάζει ακόμα και τον Θορ. Έτσι θα βγεις ατρόμητος στην κοινωνία και έτοιμος να διεκδικήσεις αυτό που σου αναλογεί.
Ναι, καλά, με μέτρο μη σκίσεις καμιά μάλλινη σκελέα: όσο υπηρετείς, με το που βλέπεις κάποιον που έχει από σαρδέλα μέχρι όλα τ’ άστρα του γαλαξία ραμμένα στη στολή του, οφείλεις να υπακούσεις και να συμμορφωθείς μ’ αυτό που θα σου πει- όσο παράλογη κι αν είναι η απαίτησή του.
Γι’ αυτό συμβιβάζεσαι με την ιδέα πως ο γάιδαρος όχι απλά πετάει, αλλά είναι ένας υπολογίσιμος αντίπαλος των F-16, αναγνωρίζεις πως το πιο σημαντικό πράγμα στη γη δεν είναι η παγκόσμια ειρήνη που λένε στα καλλιστεία, αλλά το γόπινγκ, και το «μάλιστα» γίνεται το τσιριχτό λεκτικό soundtrack κάθε φορά που βαράς προσοχή (over 8.5 ανά μέρα).
Άσε καλύτερα τον Θορ, λοιπόν.
Και ο Ant-Man καλός είναι.
Γίνεσαι ανεξάρτηχαχαχαχα
Υποτίθεται ότι μπαίνοντας στο στρατό θ’ «απογαλακτιστείς» από τους γονείς σου, θα μάθεις να είσαι ανεξάρτητος και θα στηρίζεσαι στα δικά σου πόδια, πήλινε γίγαντα. Έτσι, η έξω ζωή θα είναι παιχνιδάκι για σένα, μιας και θα έχεις διατελέσει παίχτης περιωπής.
Γελάει και ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας: όσο φοράς το χακί θα λες «Μανούλα» και «Μπαμπάκα» με τη συχνότητα που ο Σάκης Ρουβάς έλεγε «Αισθάνομαι».
Δε θα είναι λίγες οι φορές- ιδίως τον πρώτο καιρό- που η αναβολή θα λάμπει στο κέντρο του εγκεφάλου σου σα λάμπα νέον στο σκοτάδι κι εσύ θα ψάχνεις τρόπο να τηλεφωνήσεις στους δικούς σου για να τους πεις με φωνή που μετά βίας ακούγεται «Έλα μαμάκα μου, ναι. Όλα καλά: σήμερα μας έβαλαν να τρέξουμε δύο μαραθωνίους σερί και στη συνέχεια μας ανακοίνωσαν πως επειδή το φαγητό δε φτάνει για όλους, θα τρώμε μονάχα τους ζυγούς μήνες».
Θ’ απογαλακτησ-τι;
Αντί για μάχιμος γίνεσαι συνταξιούχος
Η μεγαλύτερη ανδρική πληγή απ’ όλες: ναι, μπορεί οι καθαριότητες να γίνονται αυτοσκοπός, το να μη βγάζεις κιχ επίσης, το ν’ αποφεύγεις τις δουλειές όπως ο Ιμπάρμπο το γκολ και να κλαψουρίζεις ζητώντας τους γονείς σου, όμως τουλάχιστον μαθαίνεις στη θητεία σου να είσαι καλός στο πεδίο της- όποιας- μάχης. Σαν κάθε σωστός άντρας, έτσι;
Όπως θα έλεγε και ο Πιραντέλο «Έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε». Όσο φοράς το χακί, ακόμα κι αν είσαι στα σύνορα, μετά βίας θα πας για πάνω από 6-7 βολές με το υπερσύχρονο G3A3, πράγμα που δε θα σε κάνει ακριβώς ελεύθερο σκοπευτή (εκτός κι αν σκοπεύεις ελεύθερα), ενώ αν είσαι, ας πούμε, διαβιβαστής, δεν πρόκειται να διαβιβάσεις ούτε ένα μήνυμα σε ολόκληρο το 9μηνο (θα είσαι απασχολημένος με το να βγάζεις selfies γράφοντας από κάτω #στρατός #πίκρα #ακόμα_εδώ #δύσκολα #132_και_σήμερα #μαχίμι #μαμά_πατρίδα #άπατρις).
Το ν’ αποτελείς μια κινούμενη μάζα στρατιωτικής ανικανότητας μάλλον δεν είναι ακριβώς ο ορισμός της ανδροπρέπειας.
Γιατί, μην τρέφεις αυταπάτες, δεν πρόκειται υπηρετώντας στα ελληνικά στρατά να γίνεις G.I. Joe.
Θα γίνεις G.I. Jό,τι να ’ναι.