Είναι λογικό. Μεταξύ μας, απολύτως. Με τους σφυγμούς να φλερτάρουν με το τετραψήφιο νούμερο και τη δεδομένη, εδώ και λίγα χρόνια, «ποδοσφαιροποίηση» ακόμα και της Φόρμουλα 1 (για όνομα του μηχανοκίνητου Θεού…), ήταν απλά θέμα χρόνου. Ιδίως αν αναλογιστεί κανείς πως το βράδυ της Κυριακής έγινε ένα πολύ συγκεκριμένο μαγκάλι στην πίστα της Σαουδικής Αραβίας.
Για όσους, παραδόξως, δεν έχετε ιδέα γιατί μιλάμε, τότε επιτρέψτε μας μια εξαιρετικά σύντομη ανασκόπηση: στο παντελώς ακατάλληλο γι’ αγώνες F1 (μα παντελώς κατάλληλη όταν το χρήμα μιλάει) σιρκουί πόλης της Τζέντα είχαμε κάτι από συγκρουόμενα, δύο κόκκινες σημαίες, δύο αυτοκίνητα ασφαλείας, μυριάδες Εικονικά Αυτοκίνητα Ασφαλείας, ευγενή άμιλλα (ΝΟΤ) ανάμεσα σε Φερστάπεν και Χάμιλτον, μεταξύ τους στούκες, και περιφανή θρίαμβο του 36χρονου παγκόσμιου πρωταθλητή, ο οποίος μ’ ένα εκπληκτικό ντεμαράζ από την Βραζιλία και μετά πάει να ολοκληρώσει το 8ο θαύμα του κόσμου και να βάλει γερά θεμέλια, εν είδει ατράνταχτων επιχειρημάτων, στην συζήτηση για τον GOAT.
Τέλος τετράτροχης περίληψης, ώρα για λίγη καλοδεχούμενη ανάλυση «κιτρινίλας»: γι’ ακόμη ένα grand prix το… τρίτο ημίχρονο ήταν εκείνο που μονοπώλησε το ενδιαφέρον (και που έστειλε την λίμπιντο του Netflix, ελέω “Drive to Survive”, σ’ επίπεδα 16χρονου εφήβου που μόλις έχει δει μπροστά του χωρίς ρούχα την Μέγκαν Φοξ), με απειράριθμο κόσμο να ζητά την κεφαλή του Μαξ επί πίνακι.
Γιατί τέτοιο μένος για τον Ολλανδό;
Γιατί- όπως διαπιστώσαμε και στο live με την εκπληκτική παρέα του SDNA (χαιρετισμούς σε Τυφώνα, Άσχετο, Φίλιππο, Μιχάλη 13, Ayrton, Τιμωρό, Mclarenάκια, ΚΙΜΙ, betrayor, κ. Αναστάση, Todt λέω και κλαίω, Djmanolo, Fer.Alo., Ο Φέτελ είναι εδώ!, Νταλικέρη, georg13, Cavalino και λοιπές «δυνάμεις»)- ο πιλότος της Ρεντ Μπουλ, είπαν οι περισσότεροι, είναι «Ο πιο επικίνδυνος οδηγός στην ιστορία του σπορ και έπρεπε να δει όχι μία, αλλά 6 μαύρες σημαίες- να πάρει κάβα και για το 2022!».
Το πρώτο σκέλος είναι προφανέστατα «απόρροια» της έντασης που λέγαμε (μια ματιά, φερ’ ειπείν, στον Μαζέπιν αρκεί για να καταλάβει κανείς ότι υπάρχουν σαφώς πιο «επικίνδυνοι» οδηγοί), οπότε το προσπερνάμε και πάμε να σταθούμε λίγο στο δεύτερο: τι το τόσο τραγικό έκανε ο Μαξ στην Σαουδική Αραβία, που θα έπρεπε να τιμωρηθεί πέραν των ποινών των 5 δευτερολέπτων (εν ώρα αγώνος) και των 10 (μετά τη λήξη του grand prix), όπως επίσης και της επιβολής του να δώσει τη θέση του σε Οκόν και Χάμιλτον στη 2η επανεκκίνηση, αλλά και να παραχωρήσει το νο1 στον Λιούις, 10 περίπου γύρους πριν την καρό σημαία, όταν και θεωρήθηκε υπεύθυνος για το χτύπημά τους;
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Σε περίπτωση που κανείς δεν το κατάλαβε, ο Φερστάπεν «έφαγε» 4 διαφορετικές τιμωρίες. Όχι μία, τέσσερις! Ας δούμε λίγο πιο αναλυτικά την κάθε του κατακριτέα κίνηση:
-Στην επανεκκίνηση του αγώνα μετά το ατύχημα του Μικ (κι αφού το ρίσκο των Ταύρων να μην αλλάξουν ελαστικά τους βγήκε με την κόκκινη σημαία) είχαμε Μαξ-Χαμ-Μπότας στο 1-2-3. Ο Χάμιλτον μ’ εκπληκτική εκκίνηση πετιέται μπροστά, ο Φερστάπεν «κόβει» το εσάκι και βγαίνει εκ νέου πρώτος, όμως ορθότατα ο Μάικλ Μάσι «συνιστά» στην Ρεντ Μπουλ να παραχωρήσει ο Ολλανδός 2 θέσεις σε Οκόν (1ος) και Χάμιλτον (2ος), καθώς έτσι αποκαθίσταται η τάξη.
Προσοχή: σ’ αυτό το σενάριο- που αποδέχτηκε εν τέλει ο Φερστάπεν- ο Μαξ έχασε δύο θέσεις και όχι μία. Σωστή η άτυπη ποινή; Ολόσωστη. Υπάρχει, όμως, κι ένας αστερίσκος που μέσα στην αναμπουμπούλα ξεχάστηκε: ο δεύτερος Χάμιλτον πριν την επανεκκίνηση έχει καθυστερήσει πάρα μα πάρα μα πάρα πολύ να πάρει τη θέση του στο γκριντ, αφήνοντας τεράστια απόσταση από τον πρωτοπόρο Φερστάπεν, ο οποίος έμεινε σταματημένος για περισσότερα από 7-8 δεύτερα από τον αντίπαλό του, με αποτέλεσμα να κρυώσουν πολύ περισσότερο τα ελαστικά του. Θα έπρεπε να τιμωρηθεί και ο Βρετανός; Θα μπορούσε, αν και θα ήταν «τραβηγμένο». Τραβηγμένο μεν, όχι παράλογο δε.
Two restarts with two very different dramatic outcomes ?#SaudiArabianGP ?? #F1 pic.twitter.com/U58wV9AK6e
— Formula 1 (@F1) December 5, 2021
-Την 3η φορά που έσβησαν τα κόκκινα φώτα, είχαμε Οκόν-Χαμ-Μαξ, με τους δύο πρώτους να φοράνε hard και τον τρίτο να έχει medium. Στην επανεκκίνηση της… επανεκκίνησης, ο Φερστάπεν με τρομερή μαεστρία (και το προβάδισμα φυσικά που του δίνει η μέση γόμα) πετιέται μπροστά, «αρπάζει» και τους δύο και προσπαθεί να χαθεί στο βάθος. Ο Λιούις δεν τον αφήνει, περνάει και ο ίδιος άμεσα τον Οκόν και ξεχύνεται στο κατόπι του.
Μετά από ένα ανηλεές κυνηγητό του, ευρισκόμενου σ’ εκπληκτική κατάσταση, Λιούις και της φυσικής φθοράς της πιο soft γόμας των ελαστικών του Ολλανδού, ο Χάμιλτον φτάνει στο σημείο να επιτεθεί. Ο Μαξ τον κλείνει, «κλέβει» ελαφρώς και του λένε στην Ρεντ Μπουλ να δώσει την πρώτη θέση στον αντίπαλό του.
Ο Φερστάπεν (όπως έχει δικαίωμα να κάνει) επιλέγει να το κάνει σε σημείο που θα του επιτρέψει εν συνεχεία να έχει DRS και κόβει ταχύτητα. Αφήνει επαρκή χώρο στον Λιούις για να περάσει; ΝΑΙ, όπως φαίνεται και στην παρακάτω φωτό, την οποία με περίσσια μαεστρία έκοψε ο γράφων και είναι πολύ περήφανος γι΄αυτό:
Η επαφή που ακολουθεί και ο όλος ντόρος που την συνοδεύει είναι καθαρά και μόνο επειδή υπήρξε πλήρης ασυνεννοησία μεταξύ του box της Μερσέντες και του Χάμιλτον. Όπως αποδεικνύεται περίτρανα και από το team radio αλλά και το on board πλάνο των δύο πιλότων, η Μερσέντες δεν έχει ενημερώσει τον Λιούις πως θα ανακτήσει την 1η θέση και αυτός πέφτει πάνω στον Φερστάπεν, που έχει αρχίσει να κόβει.
Ούτε “He just brake tested me” όπως λέει στην ενδοεπικοινωνία ο Βρετανός ούτε τίποτα. Αν είχαν πει εγκαίρως στον παγκόσμιο πρωταθλητή πως θα τον αφήσει ο Φερστάπεν να περάσει, προφανέστατα και δε θα είχαμε όλο αυτό το δράμα.
Μιλάμε προφανέστατα για ένα αγωνιστικό συμβάν με την ευθύνη (αν θέλουμε- που δε θέλουμε, αλλά λέμε- να βρούμε σώνει και ντε φταίχτη) να βαραίνει περισσότερο την Μερσέντες και τον Χάμιλτον, που, μην ξεχνάμε, είναι αυτός που ακολουθεί. Ο μπροστά κόβει ταχύτητα όπως έχει κάθε δικαίωμα να κάνει και προσκρούει πάνω του ο πίσω.
Ναι, συμφωνούμε: το σημείο που επέλεξε ο Μαξ να τον αφήσει να περάσει είναι «πονηρό», όμως εδώ κρίνεται ένα ολόκληρο πρωτάθλημα. Πιστεύετε πως αν ήταν αντίστροφα τα πράγματα ο Χάμιλτον θα του άνοιγε αεροδιάδρομο και θα του έλεγε «Ελάτε κύριε, περάστε και απολαύστε το ταξίδι σας μέχρι την καρό σημαία;». Σε καμία περίπτωση…
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
-Ακολουθεί, όταν ξαναφτάνει ο 7 φορές κάτοχος του τίτλου πίσω από τον πρωτοπόρο, ένα μικρό μηχανοκίνητο τσίρκο: ο Φερστάπεν του δίνει επιτέλους τη θέση για να τον περάσει στα «καπάκια» με το DRS, βγαίνει κι έξω, ξαναμπαίνει μέσα και… ποινή 5 δευτερολέπτων. Ολόσωστη. Μάλιστα, όπως προείπαμε, ο Ολλανδός κρίθηκε υπαίτιος και για το συμβάν στην στροφή 27, με αποτέλεσμα να προστεθούν στον συνολικό του χρόνο ακόμα 10 δεύτερα. Η δεύτερη ποινή, βέβαια, ήταν σωστά «υπολογισμένη» από την FIA, καθώς τον τιμώρησε μεν, του επέτρεψε να κρατήσει τη 2η θέση δε.
Από εκείνο το σημείο και μετά ο ασυγκράτητος Χάμιλτον (που με πληγωμένη μπροστά αεροτομή και φθαρμένα ελαστικά «έγραψε» ακόμα δύο ταχύτερους γύρους- τι οδήγηση!) πήρε τη νίκη νούμερο 103 της επίζηλης καριέρας του και πλέον είναι το ξεκάθαρο φαβορί και για το φετινό πρωτάθλημα, καθώς έχει και την ικανότητα και το μομέντουμ και, φυσικά, το μονοθέσιο για να το σηκώσει.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Και, αυτό ήταν. Ούτε απαγχονισμοί ούτε λιθοβολισμοί στο κέντρο της πίστας στον Φερστάπεν ούτε τίποτα.
Ναι, ο Μαξ δεν είναι ο μέσος διεκδικητής του τίτλου. Δεν είναι και ο πιο συμπαθητικός άνθρωπος στην ιστορία της συμπάθειας (μεταξύ μας, κι εμείς εδώ στο menshouse δύσκολα θα τον κάνουμε εικόνισμα που θα το φιλάμε κάθε βράδυ πριν κοιμηθούμε). Αλλά.
ΑΛΛΑ. Είναι αυτός που μετά από μια στείρα σχεδόν 10ετία (μ’ ελάχιστες εξαιρέσεις) έδωσε νέα πνοή στο άθλημα, κοντράροντας στα ίσια (με σαφέστατα, πια, υποδεέστερο μονοθέσιο) έναν από τους κορυφαίους όλων των εποχών και απειλεί να βάλει τέλος στην παντοκρατορία της Μερσέντες στην υβριδική εποχή του σπορ.
Ξεφεύγει μερικές φορές; Φυσικά. Είναι θερμοκέφαλος; Φυσικά, part 2. Δεν ξέρει να διαχειρίζεται σωστά τις ήττες του και καταλήγει να κάνει βλακείες (όπως, επί παραδείγματι, το να σηκωθεί να φύγει χθες από το βάθρο αμέσως μετά την απονομή, χωρίς να δώσει ούτε καν το χέρι του στον νικητή); Εξυπακούεται.
Ωστόσο, ο τύπος παλεύει για το παγκόσμιο πρωτάθλημα. Απειράριθμοι λάτρεις της F1 λένε τα τελευταία χρόνια πως έχουν βαρεθεί σε βαθμό που το κόψιμο της φλέβας να μοιάζει μονόδρομος και αναπολούν τον Άιρτον Σένα και τον Μίκαελ Σουμάχερ.
Θέλετε, για εσάς που βγάζετε «επικίνδυνο» τον Φερστάπεν, να δούμε τι έκαναν στον Κολοφώνα της δόξας τους ο Βραζιλιάνος θρύλος και ο Γερμανός πολυπρωταθλητής;
Να, ας πούμε ο Σένα έκανε κάτι τέτοια:
Και ο Σουμάχερ μερικά τέτοια:
Μειώνει αυτό το γεγονός πως ήταν οι δύο (κατά την ταπεινή γνώμη του Menshouse) κορυφαίοι πιλότοι στην ιστορία; Όχι. Καταδεικνύει απλά πως ήταν διατεθειμένοι να φτάσουν ή και να ξεπεράσουν τα όρια, στο βωμό του να πετύχουν και να πάρουν το πρωτάθλημα. Όπως ακριβώς κάνει, δηλαδή, και ο Φερστάπεν.
Κι επειδή εσχάτως παρατηρείται μια προσπάθεια σχεδόν… αγιοποίησης του Χάμιλτον (ο οποίος, ξαναλέμε, είναι αδιανόητος πιλότος και υπέροχος σαν άνθρωπος εν γένει), δεν πρέπει να ξεχνάμε και ορισμένες δικές του «ομορφιές» κατά το παρελθόν.
Το γεγονός πως ο Βρετανός, λόγω του ότι το μονοθέσιό του κυριαρχεί στην συντριπτική πλειονότητα των αγώνων από το 2014 μέχρι σήμερα, συνήθως φεύγει μπροστά μόλις σβήσουν τα κόκκινα φώτα και χάνεται στον ορίζοντα χωρίς να εμπλέκεται σε μάχες, δεν σημαίνει πως είναι αυτομάτως πιο καθαρός από το κρύσταλλο.
Κάθε άλλο: είναι κι αυτός ένας παγκόσμιος πρωταθλητής (για την ακρίβεια, ο τύπος που έχει συντρίψει κάθε ρεκόρ στο διάβα του) και όποτε χρειάστηκε μια χαρά τις έκανες τις… κουτσουκέλες του. Και δεν έχει σηκώσει το πόδι από το γκάζι και δεν συμβιβάστηκε και «σέντραρε» και μερικούς. Σημαίνει αυτό πως είναι για την γκιλοτίνα; Όχι βέβαια. That’s life, που λέγαμε και μικροί όταν μας έδιναν έναν χυμό life (τοποθέτηση προϊόντος).
Και, για όσους αίφνης διψάνε για αίμα (ή λάδι, μια και μιλάμε για Φόρμουλα 1), δεν πρέπει να ξεχνάμε πως αν θέλουμε ν’ αποδώσουμε το βραβείο της πιο επικίνδυνης κίνησης φέτος, τότε την παίρνει ασυζητητί ο Χάμιλτον, που στο Σίλβερστοουν διεμβόλισε τον πρωτοπόρο Φερστάπεν με 280 χλμ/ ώρα, παίρνοντας μια ποινή-χάδι (10 δευτερόλεπτα) για το συμβάν. Φυσικά κέρδισε τον αγώνα στο τέλος, την στιγμή που ο Μαξ έβαλε στο σακούλι ένα ολοστρόγγυλο μηδέν. Αν ήταν αλλιώς η εξέλιξη στην Αγγλία, τώρα ο Ολλανδός θα ήταν ήδη παγκόσμιος πρωταθλητής.
Πού θέλουμε να καταλήξουμε μέσα από αυτόν τον κυκεώνα πολυλογίας και ψευτοανάλυσης; Μην τρελαίνεστε ρε μ@λάκες, δεν υπάρχει ούτε maFIA υπέρ του ενός ούτε υπέρ του άλλου. Διαχρονικά οι ισχυροί (όπως και σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής) ευνοούνται. Σήμερα η Ρεντ Μπουλ, χθες η Μερσέντες, ουδέποτε η Άλφα Ρομέο του Κίμι (Ζαν Τοντ, ξέρουμε πού μένεις).
Απολαύστε την καλύτερη μάχη που έχουμε δει εδώ και πάρα, πάρα, πάρα πολλά χρόνια στην F1 και μην κυνηγάτε ανεμόμυλους- εδώ δεν τους έπιασε κοτζάμ Δον Κιχώτης, εσείς θα τους πιάσετε;
Ο Χάμιλτον είναι εκπληκτικός πιλότος. Το ίδιο και ο Μαξ. Την Κυριακή ένας από τους δύο θα κάνει δικό του το στέμμα και θα γράψει το όνομά του με χρυσά γράμματα στην ιστορία, την στιγμή που ο άλλος θα το γράψει απλά στο νερό.
Ας βγάλουμε τα οπαδικά γυαλιά κι ας το απολαύσουμε όσο διαρκεί.
Πού ξέρετε; Μπορεί να επιστρέψουμε στην διαστρεβλωμένη κανονικότητα από το 2022 και τα grand prix να γίνουν και πάλι πιο βαρετά κι από διάλεξη για το πώς εισχωρεί ο σκόρος στα ρούχα. Και τότε, μια φορά κι ένα όχι και τόσο μακρινό κάποτε, μπορεί να νοσταλγούμε την ασύλληπτη μάχη Χάμιλτον-Φερστάπεν του 2021. Εκείνη που ανανέωσε τα κύτταρά μας και μας έκανε ν’ αγαπήσουμε ξανά την F1.
Όταν σβήσουν τα φώτα στο Άμπου Ντάμπι ας φυλακίσουμε αυτή την σεζόν σε μια στιγμή.
Κι ας φύγουμε, μένοντας πάντα εδώ, για έναν υπέροχο αγωνιστικό κόσμο.