Δεν γέμιζαν το μάτι την πρώτη φορά που τους είδαμε.
Για να ‘μαστε ακριβείς, το… παραγέμιζαν με το πληθωρικό παρουσιαστικό τους.
Κάποιοι τους χλεύασαν, κάποιοι τους απαξίωσαν, κάποιοι τους υποτίμησαν με τον ίδιο τρόπο που υποτιμήθηκε εσχάτως ο Μάκης Γιατράς.
Όσο κι αν είναι άδικο όμως για τον εξαιρετικό προπονητή του Προμηθέα (όπως εξήγησε ο λατρεμένος Νικόλας Ακτύπης), όσο κι αν επιβεβαιώνει πόσο επιφανειακός είμαστε στις κρίσεις μας ως λαός, αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που ένας τεχνικός λοιδορήθηκε εξαιτίας της εμφάνισής του.
Γιατί στο παρελθόν υπήρξαν κι άλλοι που έπρεπε ν’ αποτινάξουν από πάνω τους τον χαρακτηρισμό «ταβερνιάρης».
Όπως, για παράδειγμα, οι εξής:
Βιθέντε Ντελ Μπόσκε
Το πρώτο παράδειγμα που έρχεται πάντα στο μυαλό όταν μιλάμε για μεγάλο προπονητή που «δεν του φαίνεται». Με μουστάκι πάχους της κλίμακας Φούρα και καράφλα που ξυνόταν από τον κάτοχο over 12,5 φορές ανά ημίχρονο, ο Ισπανός έμοιαζε περισσότερο με τον πλανόδιο που πουλάει «σποράκια-πατατάκια-κοακόλες», παρά με τον προπονητή της Ρεάλ. Ε και; Κόντρα στην παράδοση ότι ο τεχνικός της «βασίλισσας» πρέπει να είναι (και) κυριλέ, έγινε ένας από τους κορυφαίους τεχνικούς στην ιστορία του συλλόγου.
Φερνάντο Σάντος
Σύμφωνοι, το «καρπουζάς» (και συγκεκριμένα από το Εστορίλ) είναι αυτό που έμεινε και το θυμόμαστε μέχρι σήμερα. Δεν ήταν το μοναδικό ωστόσο από τα παρατσούκλια που -λόγω του παρουσιαστικού του- κόλλησαν στον Πορτογάλο. Μόνιμα συνοφρυωμένος και αγέλαστος και με το θρυλικό μουσταρδί μπουφάν να θαρρείς ότι χρειάζεται εγχείριση για να βγει από πάνω του, είχε παρομοιαστεί, ανάμεσα σε άλλα, και με ιδιοκτήτη ταβέρνας. Μέχρι ν’ αποδείξει (με την πορεία του σε ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, Εθνική και Πορτογαλία) ότι τους επικριτές τους είχε για… μεζέ.
Σέρχιο Μαρκαριάν
Η πρώτη υποτιμητική εκτίμηση του Ελληναρά οπαδού όταν ήρθε στον Ιωνικό ήταν πως πρόκειται για «εισπράκτορα λεωφορείου». Κι όμως! Το μόνο που εισέπραξε τελικά ήταν… ταυτότητες συναδέλφων του! Γιατί ναι, ήταν αντιτουριστική φυσιογνωμία. Ναι, θα μπορούσες να ξεγελαστείς και να του παραγγείλεις «μια τυροκαυτερή, έναν τσίρο και δυο λακέρδες». Όσο κι αν δεν το μαρτυρούσε όμως η εμφάνισή του, ήταν άψογος επαγγελματίας. Έμαθε ελληνικά σε 6 μήνες. Και με αυτόν στον πάγκο, ο Παναθηναϊκός άγγιξε το πρωτάθλημα.
Γιώργος Παράσχος
Σε κάθε λεξικό που σέβεται τον εαυτό του στο λήμμα «Έλληνας προπονητής» θα πρέπει να φιγουράρει η μουστάκα του. Με τα καλά του και τα κακά του, ο κάτοχος του παγκοσμίου ρεκόρ σε επαναλήψεις «ας ‘ούμε» ανά λεπτό έχει δουλέψει στις μισές ομάδες της χώρας. Κι επειδή στις αποτυχίες το ευκολότερο πράγμα είναι να χαρακτηριστεί κάποιος από την εμφάνιση, το «ταβερνιάρης» είναι ταμπέλα που επίσης έχει κρεμαστεί (αδίκως) στην ποδοσφαιρική εκδοχή του Αμπντουλάχ Οτσαλάν.
Γιτζάκ Σουμ
Όταν ανακοινώθηκε η πρόσληψή του, το «μούδιασμα» δεν ήταν αρκετή λέξη για να περιγράψει τα συναισθήματα που δημιουργήθηκαν στον κόσμο του Παναθηναϊκού. Όχι μόνο επειδή το βιογραφικό του περιελάμβανε μόνο ομάδες του Ισραήλ, αλλά κι επειδή του παρουσιαστικό του δεν προδιέθετε ακριβώς για μύστη των πάγκων. Κι όμως! Με την αρχοντική κοιλιά, το στραβομουτσουνιασμένο βλέμμα και την τούφα αλά Παναγιωταρέα στο πλούσιο, ανέμελο μαλλί του, πανηγύρισε έξαλλα την κατάκτηση του νταμπλ.
