Ένας Πάμπλο Γκαρσία δεν μπορεί να είναι «αναλώσιμος»

Αν το συναίσθημα ήταν το μοναδικό κριτήριο, ο θρυλικός Ουρουγουανός θα είχε ήδη τα ηνία της πρώτης ομάδας του ΠΑΟΚ

Αν ο Πάμπλο Γκαρσία ανέλαβε προπονητής των τμημάτων υποδομής του ΠΑΟΚ με ορίζοντα να αναβαθμιστεί κάποια στιγμή στην ανδρική ομάδα, δεν υπάρχει κάτι άλλο να πετύχει προκειμένου να λάβει την επιβράβευση.

Από τη σεζόν 2015-16, που μαζί με τον Άγγελο Ζαζόπουλο οδήγησαν την ομάδα Κ17 στην κατάκτηση του πρωταθλήματος, η προσφορά και το έργο του έχουν υπερβεί κάθε προσδοκία. Πέρσι η δική του Κ20 κατέκτησε τον τίτλο, πετυχαίνοντας 16 νίκες στα 17 τελευταία παιχνίδια και φέτος η Κ19 έκανε το back to back στα πρωταθλήματα υποδομών, με τον απίθανο απολογισμό 28-2-0 και 22 βαθμούς διαφορά από τον δεύτερο.

Ο Πάμπλο Γκαρσία είναι αήττητος από τις 10 Δεκεμβρίου του 2017, ή αλλιώς για 47 αγώνες, με τις ομάδες του να πετυχαίνουν σε αυτά τα ματς 137 γκολ και να δέχονται 27!

Ασφαλώς η δουλειά του Ουρουγουανού αποτιμάται και σε επίπεδο εκπαίδευσης και ανάδειξης νέων παικτών. Μια 11αδα «δικοί» του έχουν περάσει την τελευταία διετία από την Εθνική Νέων, ενώ από τους 20 που κάλεσε ο Νίκος Γκούμας για τα παιχνίδια του Elite Round του Euro 2019 το Μάρτιο, οι 8 ήταν στελέχη του Δικεφάλου. «As good as it gets», θα έλεγαν οι  Άγγλοι. Τι άλλο να κάνει ο Πάμπλο για να προβλέπει σε άνοδο στο επόμενο level;

Αν κριτήριο ήταν μόνο το συναίσθημα, ο θρυλικός στην Τούμπα Λατινοαμερικανός θα είχε αναλάβει τον πάγκο προτού καν κλείσει 12ωρο από την είδηση περί αποχώρησης του Ραζβάν Λουτσέσκου.

Θα τον είχαν «φορέσει» οι οπαδοί στη διοίκηση μέσω fast-track «εκστρατείας» σε ραδιόφωνα και social media. Πολλοί παίκτες έχουν αναπτύξει κατά καιρούς ιδιαίτερη σχέση με τον κόσμο του ΠΑΟΚ, κανείς όμως – ούτε καν κάποιος Έλληνας – έχει φτάσει στο επίπεδο του καρμικού δεσμού που συνδέει τον Γκαρσία με αυτόν.

Η εικόνα από το μέλλον να τρίζει τα δόντια του και με ένα… γυάλισμα του ματιού να ξεσηκώνει παίκτες και εξέδρα στην Τούμπα είναι μια ποιητικά δόκιμη ποδοσφαιρική ονείρωξη των οπαδών.

Το συναίσθημα όμως στην προκειμένη περίπτωση δεν μπορεί να είναι το πρώτο κριτήριο για τη διοίκηση του ΠΑΟΚ. Αν η συμμετοχή στο Τσάμπιονς Λιγκ ήταν εξασφαλισμένη, ο Γκαρσία θα είχε ασφαλώς μεγαλύτερες πιθανότητες να θέσει υποψηφιότητα για να γίνει -τηρουμένων των αναλογιών- ό,τι ο Πεπ Γκουαρδιόλα για την Μπάρτσα και ο Ζινεντίν Ζιντάν για τη Ρεάλ. Για να παίξει ωστόσο ο πρωταθλητής Ελλάδας στους ομίλους θα χρειαστεί να περάσει δύο γύρους και αυτό περιορίζει αισθητά την πίστωση χρόνου του διαδόχου του Λουτσέσκου. Στην περίπτωση του Ουρουγουανού ερμηνεύεται και ως κίνδυνος να κάει γρήγορα το χαρτί του, καθώς η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση είναι πια αυτοσκοπός και μια ενδεχόμενη αποτυχία στον Γ’ προκριματικό πιθανόν να καταστεί μη διαχειρίσιμη.

Υπάρχει πάντα η επιλογή του ρίσκου, αλλά στην αντίπερα όχθη και η αίσθηση ότι ο Πάμπλο Γκαρσία δεν μπορεί να είναι αναλώσιμος. Όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου για να καθίσει στον πάγκο πρέπει να συμβεί κάτω από τις πιο ευνοϊκές συνθήκες – πιθανόν και έχοντας κάνει το αγροτικό του στον πάγκο ανδρικής ομάδας.

Ο Ιβάν Σαββίδης φέρεται διατεθειμένος να πληρώσει έως και 1,5 εκατ. ευρώ ετησίως για να αγοράσει το «know how» ενός έμπειρου και καταξιωμένου προπονητή, ενόψει του μεγάλου στόχου του Αυγούστου. Ασφαλώς αυτό δεν σημαίνει ότι θα αγοράσει και την επιτυχία. Σε αυτές τις καταστάσεις ζητούμενο είναι η κατά το δυνατόν μεγαλύτερη μείωση του ρίσκου.

Στη δε κατάσταση του ΠΑΟΚ ο κίνδυνος να «κηρυχθεί» αναλώσιμος ο Πάμπλο Γκαρσία είναι μεγαλύτερος απ’ το να συμβεί το ίδιο για οποιονδήποτε – πολύ πιο ακριβπληρωμένο έστω – άλλο προπονητή.