Το χρονόμετρο είναι στο 4ο ή 5ο λεπτό της δεύτερης περιόδου. Ο Παναθηναϊκός έχει σαφές πρόβλημα με τη Ζάλγκιρις και ο Πιτίνο, έχοντας χάσει κατά κράτος στη μάχη των πάγκων αλλάζει διαρκώς σχήματα μέχρι να βρει το λειτουργικό.
Έχουν παίξει 9 από τους 12 παίχτες της ομάδας. Δεν έχουν πάρει λεπτό οι κλασικοί Βουγιούκας και Μπέντιλ και ο Τζόνσον. Είναι μια στιγμή που όλοι σκεφτόμαστε ότι μάλλον μετράει μέρες ή ότι εν πάσει περιπτώσει δεν πρόκειται να προσφέρει τίποτα για ακόμα ένα ματς.
Μέχρι που φτάνουμε στα μέσα της 4ης περιόδου, ο Παναθηναϊκός έχει πάρει προβάδισμα 10 πόντων παίζοντας καλή άμυνα και φαίνεται πως έχει το πάνω χέρι. Αυτό συνέβη γιατί υπήρξε ένας απρόσμενος…βοηθός στους Ράις, Παπαγιάννη και Καλάθη που έσερναν το κάρο με ολίγη από Τόμας και Παπαπέτρου. Ήταν ο κύριος Τζόνσον.
Προφανώς και δεν έκανε πράγματα αντάξια ενός παίκτη του εκατομμυρίου. Προφανώς έχουμε δει κι αποδεί με την πορεία του ως τώρα που και τα λίγα μας φαίνονται πολλά, αλλά ας είμαστε ρεαλιστές. Αν είναι να διαλέξουμε ανάμεσα στον Ουέσλι Τζόνσον του τίποτα και σε αυτόν που έπαιξε σήμερα με τη Ζάλγκιρις , τότε καλύτερα ο δεύτερος που έχει να δώσει έστω 2-3 πραγματάκια.
Ποια είναι αυτά; Η αξιοπιστία του στο τρίποντο με τα 2/2 και σήμερα, σε μια εμφάνιση που θύμισε αυτό που έκανε με ΤΣΣΚΑ. Η καταπληκτική του close out λειτουργία και το close in στη ρακέτα για να οδηγήσει σε αλλαγή πάσας τα αντίπαλα γκαρντ. Δεν χρειάστηκαν παραπάνω. Για περίπου ένα δεκάλεπτο με τη Ζάλγκιρις ήταν η κόλλα της άμυνας. Απελευθέρωσε τον Παπαγιάννη που μπόρεσε να κινηθεί καλύτερα στο τρίποντο και να απλώνει τα χέρια ή να κλείνει τον καλό διάδρομο του αντίπαλου γκαρντ και προσέφερε κλέψιμο, ευχέρεια στο ριμπάουντ και απενεργοποίηση του Ουλανόβας ή του Μιλάκνις.
Σε μια ημέρα που ο Παπαπέτρου λογικά κινήθηκε σε ρηχά νερά, ο Τζόνσον τον κάλυψε στο έπακρο στο πίσω μέρος του παιχνιδιού, την άμυνα και έδωσε αυτά τα λίγα και τίμια μπροστά. Αν είχε βάλει κι εκείνο το εύκολο πεταχτάρι από τα 3 μέτρα, θα ήταν άψογος.
Εδώ που φτάσαμε και βλέποντας πως ο Πιτίνο κοιτάζει στον πάγκο και έχει τους Βουγιούκα, Μπέντιλ, Φριντέτ, Ουάιλι και Ράουτινς χωρίς να τους εμπιστεύεται σε ματς τακτικής, τον καθένα για διαφορετικούς λόγους, δεν μπορεί να βγει η κατάσταση χωρίς να δίνει κάτι λίγο και ο Τζόνσον. Ιδανικά θα έπρεπε άλλοι δύο να το κάνουν, αλλά ας ελπίσουμε πως ο Τζίμερ θα μάθει επιτέλους πως κινούνται οι έξυπνες άμυνες απέναντι του και δεν θα προσπαθεί να αναπνεύσει με τραβηγμένες ενέργειες, αλλά και πως ο Ράουτινς θα προσαρμοστεί τάχιστα
Στα του ματς, για πρώτη φορά ο Παπαγιάννης έκανε δεύτερο σερί καλό παιχνίδι και μάλιστα στο κρίσιμο σημείο και υπάρχει μια συγκεκριμένη φάση που είναι η κορωνίδα της εφαρμογής του μυαλού του προ των φυσικών του προσόντων. Έπαιξε γενικά εξαιρετική άμυνα στο pick ‘n’ roll κλείνοντας σε Λεκαβίτσιους και Γουόκαπ τον καλό διάδρομο, γυρνώντας παράλληλα γρήγορα πίσω στο αντίπαλο πεντάρι, είναι όμως μια επιθετική κίνηση που τα έκανε όλα.
Έχει miss match με τον Γουόκαπ που τον παίζει από μπροστά. Ο Καλάθης πετάει τη μπάλα αρκετά ψηλά για να την πιάσει. Ο Παπαγιάννης αντιλαμβάνεται πως θα υποδεχτεί τη μπάλα με πίσω βήματα και θα κάνει σίγουρα βήματα, ενώ παράλληλα έρχεται και ο Ουλάνοβας για να τον κλείσει. Το ίδιο και ο Ρίβερς. Είναι βέβαιο πως αν κρατήσει τη μπάλα ή θα βγει εκτός ή θα κάνει λάθος. Είναι η φάση της φωτογραφίας.
Με την άκρη του ματιού του όμως βλέπει τον Τζόνσον ελεύθερο στο τρίποντο και δίνει το λεγόμενο σκαμπήλι στη μπάλα για να πάει εκεί. Ο Τζόνσον σουτάρει έχοντας τραβήξει το πεντάρι της Ζάλγκιρις πάνω του. Η ρακέτα είναι άδεια για επιθετικό ριμπάουντ αν αστοχήσει. Αστοχεί. Ο Παπαγιάννης έχει πάρει θέση για το ριμπάουντ, το παίρνει και σκοράρει στην επαναφορά.
Υ.Γ. Έχω την αίσθηση πως ο Τόμας προσπαθεί πολύ να παίξει για τα νούμερα του εσχάτως κι όχι για την ομάδα. Μπλοκάρει εύκολα το μυαλό του και δεν έχει plan b σε περίπτωση που τον κλείσουν. Ενδεικτική η φάση του ότι παρασέρνεται που μένει ολομόναχος και πάει για κάρφωμα αντί για το απλό lay up. Αντί για 12 πόντους διαφορά, στο επόμενο λεπτό έπεσε στους 6.
Υ.Γ1. Σε κάποιους μπορεί να φανεί πως ο Πιτίνο έχασε κατά κράτος το παιχνίδι από τον Σάρας στο πρώτο ημίχρονο. Το έχασε, αλλά όχι κατά κράτος και όχι με δική του ευθύνη. Πάλι η αντίπαλη ομάδα είχε τρομερή ευστοχία στο τρίποντο και έπαιρναν οι παίχτες όλες τις σωστές επιλογές. Η Ζάλγκιρις είναι μια ομάδα που δεν ταιριάζει καθόλου σε αυτό το ρόστερ του ΠΑΟ. Ούτε στο περσινό ταίριαζε. Απλώς πέρσι είχε περισσότερο ταλέντο και τον κέρδισε δύο φορές. Φέτος δεν το έχει και έχασε δύο φορές.
Υ.Γ2. «Μην μπερδεύετε τα άσχημα ή καλά αποτελέσματα με το άσχημο ή καλό μπάσκετ». Τάδε έφη Σάρας. Και σήμερα είδαμε μια Ζάλγκιρις με πολύ καλό μπάσκετ να χάνει κι έναν Παναθηναϊκό με μέτριο μπάσκετ να κερδίζει. Αυτή είναι η διαφορά ταλέντου.