Άγνωστη σε πολλούς, τουλάχιστον στο ευρύ κοινό, η ιστορία μιας ποδοσφαιρικής ομάδας από την Κίνα, είναι η πιο παράξενη μεταξύ των θυμάτων του κορωνοϊού.
Πρόκειται για την Ζαλ, μια ομάδα με έδρα την πόλη Γουχάν, η οποία έγινε διάσημη όχι για τα κατορθώματα των αθλητικών συλλόγων της, αλλά ως η γενέτειρα του Covid-19, του ιού που εξελίχθηκε σε παγκόσμια απειλή και επιδημία.
Η απίθανη περιπέτειά της ξεκίνησε στις 22 Ιανουαρίου 2020, όταν και η αποστολή προσγειώθηκε στην Μάλαγα. Τα 40 άτομα της αποστολής θα είχαν την ευκαιρία να συνεχίσουν την προετοιμασία τους ενόψει των επίσημων υποχρεώσεών τους.
Ήδη από τις αρχές του τρέχοντος έτους βρίσκονταν στον δρόμο, κάνοντας ό,τι κάνει οποιαδήποτε ομάδα στον κόσμο σε περιόδους προετοιμασίας και διακοπής των πρωταθλημάτων. Προπονήσεις και φιλικά δηλαδή, τα οποία ξεκίνησαν επί κινεζικού εδάφους και συγκεκριμένα στην Γκουανγκζού, μια πόλη που απέχει περίπου 650 χιλιόμετρα από την Γουχάν.
Στη συνέχεια πέταξε με προορισμό την Ιβηρική χερσόνησο, αλλά τελικά προσγειώθηκε σε έναν κόσμο πολύ διαφορετικό από αυτόν που άφησε πίσω της.
Αυτό που είχε συμβεί και άλλαξε τα δεδομένα ήταν ο… κορωνοϊός. Η Κίνα ενημερώνει τον υπόλοιπο πλανήτη για την θανατηφόρα νόσο και ο καθένας αρχίζει να παίρνει τα μέτρα του. Η καραντίνα, το εμπάργκο πτήσεων από και προς την Κίνα και η απομόνωση είναι οι πρώτες κινήσεις, λίγο-πολύ αναμενόμενες. Για τους ποδοσφαιριστές, τους τεχνικούς, το ιατρικό επιτελείο και τα μέλη της διοίκησης της Γουχάν Ζαλ, όμως, αυτή ήταν η αρχή ενός «Γολγοθά» που συνεχίζεται ακόμα, σχεδόν 2 μήνες μετά, ενώ στον ορίζοντα δεν υπάρχει κάποια ορατή ελπίδα αυτό να αλλάξει σύντομα.
Ξαφνικά οι Ισπανοί βρέθηκαν με ένα (ή μάλλον με 40!) καυτό πρόβλημα στα χέρια τους…
Όλα τα μέλη της αποστολής μπήκαν αυτόματα σε καθεστώς καραντίνας και απομόνωσης, καθώς αντιμετωπίστηκαν ως εν δυνάμει ασθενείς, φορείς του ιού και κατά συνέπεια ως δυνητικά υγειονομικές «βόμβες» στην καρδιά της χώρας.
Αν και τα τεστ στα οποία υποβλήθηκαν έδειξαν πως όλοι είναι καθαροί, αρχικά αυτό ελάχιστη βελτίωση έφερε στους όρους ζωής (στα όρια της κράτησης) τους.
Φυσικά, όλα τα προγραμματισμένα φιλικά με τοπικές ομάδες ματαιώθηκαν, ενώ οι ίδιοι έμειναν περιορισμένοι σε ειδικούς χώρους, δίχως να τους επιτρέπεται να έρθουν σε επαφή με τους υπόλοιπους. Η καχυποψία και ο φόβος (συναισθήματα λογικά μέχρι ενός βαθμού) κυριάρχησαν, με αποτέλεσμα οι Κινέζοι αθλητές να παραμείνουν μεν υγιείς, αλλά σε άθλια ψυχολογική κατάσταση, ακόμη κι όταν αποδείχτηκε ότι δεν μετέφεραν τον θανατηφόρο ιό.
Πολλοί από αυτούς είχαν δυσκολίες ακόμη και στο να μάθουν νέα για την κατάσταση των δικών τους ανθρώπων και των οικογενειών τους πίσω στην δοκιμαζόμενη από τον κορονωϊό πατρίδα τους, ενώ στη συνέχεια προσπάθησαν να διατηρήσουν επαφή μέσω social media, με τα γνωστά εμπόδια που βάζουν στην τεχνολογία οι Κινέζοι.
https://www.youtube.com/watch?v=TVpk2aP3s_g&feature=emb_title
Το μόνο παρήγορο για αυτούς ήταν πως από ένα σημείο και μετά επικράτησε η λογική και οι Ισπανοί σταμάτησαν να τους φέρονται σαν να επρόκειτο για… λεπρούς άλλων εποχών. Σταδιακά οι… σχέσεις τους αποκαταστάθηκαν, καθώς όλοι αντιλήφθηκαν ότι οι ποδοσφαιριστές της Γουχάν Ζαλ βρέθηκαν στο «κενό» του συστήματος και πλήρωναν τα σπασμένα για μια υπόθεση για την οποία δεν έφεραν την παραμικρή ευθύνη.
Ως ένδειξη καλής θέλησης, μάλιστα, αυτοί οι 40 «ξεριζωμένοι» ήταν οι επίσημοι προσκεκλημένοι της ισπανικής Λίγκας προκειμένου να παρακολουθήσουν από κοντά το πρόσφατο «clasico», μεταξύ Ρεάλ Μαδρίτης και Μπαρτσελόνα.
Μια κίνηση άκρως συμβολική από τη μία και ιδιαίτερα υποστηριχτική για αυτούς τους ανθρώπους που παραμένουν μακριά από την πατρίδα τους και όσο η κατάσταση δεν αλλάζει, ουσιαστικά θα μένουν σε κατάσταση «limbo», ζώντας στο κενό μεταξύ δύο κόσμων. Αυτού πριν τον κορωνοϊό και εκείνου που διαμορφώθηκε μετά το ξέσπασμα του κακού.