Ποιο είναι το πιο άγριο, το πιο βίαιο παιχνίδι στην ιστορία του ποδοσφαίρου; Το ματς που θα έπρεπε να αναφερθεί στα ιστορικά ποδοσφαιρικά κιτάπια για όλους τους λάθος λόγους; Το παιχνίδι που υπήρξε δυσφήμηση του ποδοσφαίρου και το έκανε να μοιάζει συνώνυμο της βίας; Είναι σίγουρα πολλά τα ματς που μπορεί να φέρει κανείς στο μυαλό του με ξυλίκι ανάμεσα σε παίκτες, με τις κόκκινες να πέφτουν αβέρτα, με την ένταση γενικά να υπερβαίνει τα όρια της άμιλλας. Αλλά ποιο στέκεται στην κορυφή της εν λόγω κατηγορίας;
Δίχως αμφιβολία, πρόκειται για τον τελικό του Διηπειρωτικού Κυπέλλου του 1967 ανάμεσα στην Σέλτικ και την Ρασίνγκ Κλαμπ. Η σκωτσέζικη ομάδα ήταν κάτοχος του Κυπέλλου Πρωταθλητριών (του μετέπειτα Champions League δηλαδή) και η αργεντίνικη ομάδα είχε πάρει το αντίστοιχο τρόπαιο της Λατινικής Αμερικής, το Copa Libertadores.
Εκείνη την εποχή το συγκεκριμένο τρόπαιο κρινόταν έπειτα από διπλά ματς ανάμεσα στις δυο πρωταθλήτριες ομάδες. Στο παιχνίδι της Σκωτίας, η Σέλτικ νίκησε με 1-0. Στον εντυπωσιακό «El Cilindro» του Μπουένος Άιρες, η Ρασίνγκ νίκησε με 2-1. Οι κανονισμοί έλεγαν πως σε μια τέτοια περίπτωση θα έπρεπε να γίνει και τρίτο ματς σε ουδέτερο γήπεδο.
Τα δυο πρώτα παιχνίδια ανάμεσα στις δύο ομάδες δεν ήταν και τόσο ήρεμα αλλά από τα νεύρα δεν είχε προκύψει κάποια ακραία κατάσταση. Ένα φάουλ στον Τζίμι Τζόνστοουν ωστόσο, προκάλεσε τόσο έντονη αντιπαράθεση μεταξύ των παικτών των δύο ομάδων, που η αστυνομία της Ουρουγουάης μπήκε στο γήπεδο για να ηρεμήσει τα πράγματα. Ο Λένοκ και ο Μπασίλε είδαν την κόκκινη κάρτα στο 42ο λεπτό ως αποτέλεσμα της εμπλοκής τους στον καβγά που στήθηκε. Αυτές οι δυο κόκκινες ωστόσο έμελλε να είναι μόνο η αρχή.
Ο Τζόνστοουν είδε την επόμενη κόκκινη στο 48ο λεπτό για ένα σκληρό μαρκάρισμα σε έναν παίκτη της Ρασίνγκ και η Σέλτικ έμεινε με εννιά. Στο 74′ αποβλήθηκε ο Χιούζ για φάουλ εκτός φάσης στον πορτιέρο της Ρασίνγκ και η σκωτσέζικη ομάδα έμεινε με οκτώ απέναντι σε δέκα. Όμως σε εκείνο το σημείο τα πράγματα άρχισαν να ισορροπούν.
Ένα χτύπημα του Τζεμέλ υπήρξε η αφορμή για μια νέα σύρραξη ανάμεσα στους παίκτες των δυο ομάδων και μια νέα παρέμβαση της αστυνομίας, τη δεύτερη στο ματς! Μέχρι το τέλος του παιχνιδιού έξι παίκτες είχαν αποβληθεί, τέσσερις για τη Σέλτικ και δύο για τη Ρασίνγκ.
Είναι ρεκόρ που κρατάει μέχρι και σήμερα για τη Σέλτικ, η οποία δεν δέχθηκε ποτέ περισσότερες κόκκινες κάρτες σε ένα παιχνίδι ενώ μέσα στα τρελά και παλαβά highlights του αγώνα ήταν η άρνηση του Μπέρτι Ολντ να αποβληθεί και αυτός από το ματς και στο 88ο λεπτό έμενε πεισματικά στον αγωνιστικό χώρο με αποτέλεσμα να πρέπει να μπει για μια ακόμα φορά η αστυνομία στο γήπεδο προκειμένου να τον οδηγήσει έξω από το ματς.
Όσοι είδαν το ματς κάνουν λόγο για κανονική αρένα. Ξύλο, ξύλο και πάλι ξύλο. Ανά 3 λεπτά κάποιος παίκτης σηκωνόταν τρία μέτρα ψηλά από τάκλιν αντιπάλου και στη συνέχεια το θύμα της προηγούμενης φάσης γινόταν θύτης για να πάρει το αίμα του πίσω.
Κι άλλα ματς υπήρξαν σκληρά και βίαια όμως σαν το συγκεκριμένο κανένα. Μιλάμε για τόσο βρόμικα και συνεχή χτυπήματα που ο θεατής έβαζε στοίχημα στην εξέδρα όχι αν θα τελειώσει ο αγώνας, αλλά αν θα υπάρξει νεκρός στον αγωνιστικό χώρο ή όχι.
Για την ιστορία, η Ρασίνγκ επικράτησε τελικά με 1-0 στο παιχνίδι και αναδείχθηκε ουσιαστικά Πρωταθλήτρια Κόσμου. Βέβαια, ας μην δουλευόμαστε: πρόκειται για ένα θεσμό με ελάχιστη αίγλη. Και όμως, ήταν στα πλαίσια αυτού του θεσμού που έλαβε χώρα το πιο άγριο, το πιο βίαιο παιχνίδι όλων των εποχών…