Δεν είναι κάτι που δεν το ξέραμε.
Ούτε κάτι που έκανε για πρώτη φορά στα μέρη μας.
Πέρα απ’ τα παράσημα της παρουσίας του σε μεγάλες ομάδες και των συμμετοχών του σε λαμπερές διοργανώσεις, τον Ραφίνια χαρακτήριζε πάντα και η… καυτή εμφάνισή του μέσα στον αγωνιστικό χώρο.
Παρόλα αυτά η εικόνα του Βραζιλιάνου μπακ στα παιχνίδια του Ολυμπιακού ν’ αγωνίζεται έχοντας κάνει το σορτσάκι… μαγιό «χτυπάει» στο μάτι.
Και φέρνει στο μυαλό αντίστοιχες ποδοσφαιρικές καγκουριές που συναντά κανείς στα ελληνικά γήπεδα και όχι μόνο.
Όπως, για παράδειγμα, τις εξής:
Στέκα για τα μαλλιά
Όλοι έχουν δικαίωμα στο μακρύ μαλλί. Και δεν είναι ότι τους ζηλεύουμε όλοι εμείς που εξαιτίας (και) των ζελέ του ψιλικατζίδικου έχουμε αρχίσει να σχηματίζουμε… βούλα του πέναλτι στο κεφάλι. Όταν παίζεις μπάλα όμως δεν γίνεται να εμφανίζεσαι με στέκα. Ακόμα κι αν είσαι επιπέδου Γκάρεθ Μπέιλ, δυσκολεύεται ο άλλος να σε πάρει στα σοβαρά. Όχι μόνο γιατί μοιάζει να σε ενδιαφέρει περισσότερο η εμφάνισή σου από την απόδοσή σου. Αλλά κι επειδή δεν δείχνεις διατεθειμένος να… ματώσεις, αν χρειαστεί, στο γήπεδο για τη νίκη.
Επικαλαμίδα με φωτογραφία
Ναι, τις περισσότερες φορές γίνεται για συμβολικούς λόγους. Ναι, έχει συναισθηματικό χαρακτήρα (με την έννοια ότι θες να έχεις πάνω σου μέσα στον αγώνα κάποια αγαπημένη μορφή). Και ναι, για πολλούς λειτουργεί και ως γούρι. Αυτό δεν αλλάζει όμως ότι είναι ελαφρώς γραφικό στο σημείο που θα φάει κλωτσίδια μέσα στο παιχνίδι να βρίσκεται στιγμιότυπο από τη μέρα του γάμου σου. Ή, για παράδειγμα, κάποια μορφή του Χριστού που (θεωρείς ότι) θα μπορούσε να σε προστατεύσει από τους Κολτσίδες αυτού εδώ του κόσμου.
Κάλτσα σκισμένη από πίσω
Αυτό πάλι είναι καινούργια μόδα. Τα τελευταία δυο χρόνια άρχισε να παρουσιάζεται ως φαινόμενο (τουλάχιστον στα ελληνικά γήπεδα) κι έχει κι αυτή ως… στιλιστική συνήθεια τη δική της δικαιολογία: Βοηθάει, λέει, στο να αναπνέουν καλύτερα οι γάμπες και να περιορίζονται οι πιθανότητες για κράμπες ή κάποιον μυϊκό τραυματισμό. Ακόμα κι έτσι να είναι (και όχι να πρόκειται για μια ακόμη προσπάθεια να τραβήξεις την προσοχή) χτυπάει άσχημα το να κυκλοφορείς σαν… σκοροφαγωμένος μέσα στο γήπεδο.
Φανέλα μέσα από το σορτσάκι
Κάποτε περίεργο ήταν το αντίθετο. Σε παλαιότερα χρόνια το δεδομένο (βάσει του κανονισμού εκτός των άλλων) ήταν να βρίσκεται η φανέλα μέσα από το σορτσάκι και… δακτυλοδεικτούμενοι ήταν αναρχικοί τύπου Βαμβακούλα που αρνούνταν να το εφαρμόσουν. Αλλάξανε όμως οι εποχές. Πλέον σπανίζει η εικόνα του «προβλεπόμενου» ενδυματολογικά παίκτη. Και για να την εμφανίσει πια κάποιος πρέπει να είναι είτε ποδοσφαιρικός… χίπστερ, είτε πολύ ψαρωμένος πιτσιρικάς που κάνει ντεμπούτο.
Μακρυμάνικο το καλοκαίρι
Ποτέ και καμία εξήγηση δεν θα είναι αρκετή γι’ αυτή την εμμονή. Κι εδώ θα επιχειρηματολογήσουν διάφοροι Πικέ και Ανατολάκηδες ότι γίνεται ενδεχομένως για γούρι ή επειδή έτσι νιώθουν πιο άνετα. Κι εντάξει τον χειμώνα, το φθινόπωρο (άντε και τον Μάρτη, γδάρτη και κακό παλουκοκαύτη). Πόσο πιο άνετα όμως μπορεί να νιώθεις τον Μάιο ή το καλοκαίρι, όταν αρχίζει να βράζει ο τόπος κι εσύ βράζεις ακόμα περισσότερο μέσα στο μακρυμάνικο (που δεν παραδέχεσαι ότι για λόγους «στιλ» διατηρείς όλη τη σεζόν);
