«Σκεφτόμουν τι θα μπορούσα να πω και δεν υπήρχε τίποτα. Είναι τόσο δύσκολο μετά από τόσα χρόνια. Δεν ήμουν προετοιμασμένος αν και πέρυσι είχα στείλει εκείνο το φαξ. Φέτος, όμως, όχι. Είχα αποφασίσει παρέα με την οικογένειά μου να μείνουμε. Στο σπίτι μας. Όλη η ζωη μου είναι εδώ. Ήρθα 13 χρόνων εδώ. Μικρό παιδί. Εδώ είναι το σπίτι μας. Μεγάλωσα με τις αξίες αυτού του συλλόγου. Να πορεύομαι με σεβασμό και ταπεινότητα. Μου συνέβησαν τόσα υπέροχα πράγματα εδώ. Μεγάλωσα, προόδευσα, έγινα ο άνθρωπος που είμαι τώρα. Μόνο σεβασμός για τον σύλλογο και τη φανέλα. Πάντα ένιωθα την αγάπη του κόσμου. Δεν πίστευα ποτέ ότι θα φύγω έτσι. Θα ήθελα να φύγω στο γήπεδο. Με την αγάπη του κόσμου. Νιώθω λύπη γι’ αυτό. Ευχαριστώ για την αγάπη όλα αυτά τα χρόνια. Ένιωσα την καταξίωση και την αναγνώριση.
Μου είπε ο Λαπόρτα ότι το θέμα είχε τακτοποιηθεί. Και μετά είπαν από τη Λίγκα ότι δεν μπορώ να μείνω. Και εγώ έκανα τα πάντα τώρα διότι ήθελα να μείνω».
Χειροκροτήματα- αέναα, θαρρείς. Συγκίνηση, κλάμα στα όρια της μη αναστρέψιμης δακρύρροιας, και, στο τέλος, αποθέωση άνευ προηγουμένου από τους δικούς του ανθρώπους, την αγωνιστική του οικογένεια.
Αν τα τσιμέντα στην Βαρκελώνη είχαν, έστω και τσιμεντένια, καρδιά και δεν αποτελούντο από αρραγές σκυρόδεμα, είναι δεδομένο πως θα έλιωναν κι αυτά και θα έπεφταν- μία έσχατη υπόκλιση στον δικό τους ήρωα, στον (υπερ)παίκτη που πήγε εκεί στα 13 του και φεύγει, πια, στα 34 φορώντας αντί για φανέλα την «προβιά» του GOAT.
Το στόρι, εν πολλοίς, γνωστό και θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ο άξιος συνεχιστής των δηλώσεων του αντιπροέδρου του Εδεσσαϊκού: ο Μέσι πέρυσι έστειλε φαξ (πάλι καλά, θα μπορούσε να είχε επιλέξει τη λύση του ταχυδρομικού περιστεριού) στην Μπαρτσελόνα και τους είπε «Εγώ ναι κοιτάξτε εγώ θέλω να φύγω ασούμε» και μετά η Σίτι και η Παρί είπαν «Έλα σε μας σε θέλουμε» και μετά η Μπάρτσα του είπε «Δεν έχεις να πας πουθενά έχεις συμβόλαιο» και μετά ο δακρυσμένος Μέσι είπε «Εντάξει θα κάτσω αλλά να ξέρετε με βαριά καρδιά» και μετά Παρί και Σίτι έμειναν με ένα συγκεκριμένο είδος ζώου στο χέρι και ύστερα ο Μέσι έπαιξε ασούμε όλη την σεζόν με μισή καρδιά στους Μπλαουγκράνα και μετά φέτος είπε «Κοιτάξτε εγώ θέλω να γεράσω εδώ δεν πάω πουθενά εδώ είναι το σπίτι μου και φέτος τελικά θέλω να μείνω για πάντα» και ο Λαπόρτα του ‘πε «Εντάξει ναι σε θέλουμε κι εμείς γιατί βγάζουμε εκατομμύρια στην πλάτη σου εδώ να μείνεις γιατί είσαι ο αρχηγός και η ψυχή του συλλόγου» και μετά ήρθε η Liga και τους είπε «Κάντε όρεξη salary cap φέτο και κόφτε τον λαιμό σας» και μετά η Μπάρτσα έβγαλε ανακοίνωση και είπε «Μέσι τέλος» και μετά ο Μέσι έβγαλε τα σώψυχά του και είπε «Εντάξει εγώ ήθελα αλλά να, νόμοι».
Αν αφήσουμε στην άκρη την ανεπιτυχή προσπάθεια κακόγουστου χιούμορ και εστιάσουμε στα σημαντικά, πρέπει να κρατήσουμε το εξής: ο Αργεντίνος σούπερ σταρ πράγματι φέτος ήθελε να μείνει στην Βαρκελώνη αφού δεν μπόρεσε να φύγει την προηγούμενη σεζόν, όταν και έκανε την «επανάστασή» του, και πράγματι έκανε μια υποχώρηση στις απολαβές του, ρίχνοντάς τες κατά περίπου 45% (μιλάμε πάντα για τις νόμιμες, αρνούμενοι να μπούμε σε, συχνά ενυπόστατες στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο, θεωρίες περί πληρωμών «κάτω από το τραπέζι»).
Και το πράγμα κόλλησε ακριβώς εκεί: όπως αναλύσαμε και προσφάτως, η Liga ανακοίνωσε νέα όρια στο salary-cap και οι Καταλανοί χτυπήθηκαν πιο σκληρά από κάθε άλλη ομάδα, καθώς από τα 671 εκατ. ευρώ τον χρόνο που έδιναν σε μισθούς πέρυσι, φέτος έπεσαν στα 382.
Κάπως έτσι, οδηγηθήκαμε στο αδιανόητο, αν λάβουμε υπόψη την σχέση παίκτη-συλλόγου, Messi out: ο Λίο σε μια εξαιρετικά φορτισμένη συνέντευξη Τύπου σήμερα εξήγησε πως, κατ’ ουσίαν, ωθήθηκε εκτός Μπαρτσελόνα και τώρα ψάχνει αναγκαστικά τον επόμενο σταθμό της περίλαμπρης καριέρας του.
The press conference has ended. Lionel Messi has said goodbye to Barcelona.
This is surreal ?? pic.twitter.com/gc3tXDVoLl
— VBET News (@VBETnews) August 8, 2021
Άλλωστε, «Έκανα τα πάντα για να μείνω εδώ»- σωστά;
Ο Πιραντέλο θα έλεγε «Έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε», όμως εμείς που δεν είμαστε Πιραντέλο θα περιοριστούμε σ’ ένα ταπεινό «τρίχες»: ναι, ο 34χρονος παιχταράς έριξε πράγματι τις απαιτήσεις του, όμως, ξέρετε, δεν τις έριξε αρκετά.
Αν πράγματι ήθελε να κάνει τα πάντα για να μείνει στον σύλλογο της καρδιάς του και με δεδομένο ότι μόνο από τα συμβόλαια με την Μπάρτσα έβγαλε από τότε που έγινε επαγγελματίας πάνω από 500 εκατομμύρια ευρώ (με το κλέψιμο της εφορίας υπολογισμένο…), θα μπορούσε κάλλιστα να μείνει με 5-10 ψωροεκατομμύρια φέτος ή όσα, τέλος πάντων, θα επέτρεπαν στην ομάδα του να μην τρυπήσει το ταβάνι του salary cap.
Ναι, ναι, το καταλαβαίνουμε: αυτή η προσέγγιση είναι έμπλεη ρομαντισμού και δεν έχει καμία ρεαλιστική βάση. Πέραν τούτου, θα δημιουργούσε πολλά προβλήματα και στ’ αποδυτήρια της ομάδας και στον ίδιο τον Μέσι από ένα σημείο και μετά, όταν έπειτα από μια ήττα, φερ’ ειπείν, συνειδητοποιούσε ότι παίρνει λιγότερα από τον Ουμτιτί ή τον υπεύθυνο για τις διατάσεις της εκάστοτε ενδεκάδας.
Και, προφανώς επίσης, γύρω από τον Λίο υπάρχει ένα τεράστιο σύστημα χορηγών, εκπροσώπων, μάνατζερ και ούτω καθεξής, οι οποίοι έχουν λαμβάνειν από τα υπέρογκα ποσά που υπογράφει κατά καιρούς ο Αργεντινός και θα άναβαν αμέσως κόκκινο σε μια τόσο παράλογη κίνηση όπως το να παίξεις 9 μήνες μπάλα για μια χούφτα ευρώ (κάπου εκεί είναι τα 5 εκατομμύρια, αν δεν κάνουμε λάθος). Μόνο που…
Μόνο που ο Μέσι είπε ξανά και ξανά και ξανά στην συνέντευξη πως έκανε τα πάντα για να μείνει. Και πως δεν φαντάζεται τον εαυτό του εκτός Καμπ Νου και ότι μεγάλωσε με τις αξίες του συλλόγου που έχει για «προμετωπίδα» του το «Κάτι παραπάνω από ένα κλαμπ».
Πόσο υπέροχο, που να πάρει, θα ήταν αν την έσχατη στιγμή ο απερχόμενος αρχηγός της (ευρισκόμενης σε φθίνουσα αγωνιστική κατάσταση) Μπαρτσελόνα έπαυε να είναι «απερχόμενος» και γινόταν εκ νέου «νυν και αεί»;
Το μελωδικό χαστούκι στον άκρατο επαγγελματισμό θ’ ακουγόταν σε όλα τα πέρατα της ποδοσφαιρικής γης και ο Μέσι θα έγραφε ιστορία και εκτός των τεσσάρων γραμμών.
Ποιος θέλει ειλικρινά να τον δει με τη φανέλα της Παρί, λουσμένο στα πετροδόλαρα των ιδιοκτητών της;
Ο Λίο πια είναι η ίδια η Μπάρτσα και το να φύγει από κει είναι ένας πραγματικός ξεριζωμός συναισθημάτων για όλους τους ανεπανόρθωτα ρομαντικούς εκεί έξω, ένα χαστούκι ζοφερής πραγματικότητας που μας επαναφέρει στο επώδυνο ποδοσφαιρικό «τώρα».
Για τον Μέσι ελπίζαμε πως όταν η Μπαρτσελόνα σήκωνε φέτος τα βλέφαρά της θα ήταν σα ν’ αφαιρεί γι’ ακόμα μία φορά όλα της τα ρούχα.
Τι κρίμα, αλήθεια, που δε θα τους δούμε ποτέ ξανά να κάνουν έρωτα.