Ναι, ο Μέικον έχει κερδίσει εύσημα, αν και υπερβολικά στις περισσότερες περιπτώσεις. Ναι, ο Παπαπέτρου είναι ο αρχηγός του Παναθηναϊκού. Αλλά να μας συγχωρούν όλοι, μα όταν είναι καλά ο Νεμάνια Νέντοβιτς, τότε μόνο μπορούν οι πράσινοι να είναι ανταγωνιστικοί.
Ο Δημήτρης Πρίφτης έχει ακούσει τα μύρια όσα φέτος. Σε μερικές περιπτώσεις (και όχι σε όλες) δικαίως. Αλλά πρέπει να του αναγνωριστεί πως μέχρι τώρα, παίκτες στους οποίους πίστευε, τον είχαν αφήσει τρόπον τινά ξεκρέμαστο.
Ο Νεμάνια Νέντοβιτς είναι ένας απ΄αυτούς. Δεν το έκανε προφανώς επίτηδες ο Σέρβος. Πέρασε πολλά. Αλλά σε κάποιες περιπτώσεις έδειξε να χάνει το μυαλό του. Έπαιζε φοβισμένα το τελευταίο διάστημα, είχε χάσει την εμπιστοσύνη στο σουτ του και το έβλεπες μετά τις αντιδράσεις του από χαμένο τρίποντο.
Το ματς στο ΣΕΦ απέναντι στον Ολυμπιακό είχε κυκλωθεί ως ένα απ΄αυτά που δεν ελπίζει η ομάδα, βάσει της εικόνας των δύο αντιπάλων, να αλλάξει τη μοίρα της. Οτιδήποτε λιγότερ από 10 πόντους διαφορά, θα είναι σαν νίκη. Σκληρή πραγματικότητα, αλλά πόσοι δεν σκεφτόντουσαν ακριβώς έτσι πριν το ματς;
Και μέχρι την αρχή του 4ου δεκαλέπτου, έδειχνε πως κατά κει πηγαίνει, με τον Ολυμπιακό να προηγείται με 14, τον Φαλ να έχει διαλύσει τον Παπαγιάννη, να κάνει… μπούλινγκ σε ψηλούς και κοντούς, να τρομάζει τον Μέικον και τον Πέρι και τον Ολυμπιακό με ηρεμία να διαχειρίζεται ένα απαιτητικό ψυχολογικά ματς, μετά από διαβολοβδομάδα.
Ξεκινάει όμως το 4ο δεκάλεπτο και ο Νεμάνια Νέντοβιτς, που ως τότε ήταν θετικός, μα τίποτα το τρομακτικό, βγάζει σπίθες από τα μάτια, τις μεταδίδει στα χέρια και αναλαμβάνει δράση. Δε φοβήθηκε τον Φαλ, έκανε ντράιβ, περνούσε 2-3 αντιπάλους με σταυρωτές και ευφυΐα και έφτασε να βάλει 14 πόντους σε μια περίοδο. Ένα τρίποντο μάλιστα ήταν από τα 8-9 μέτρα με τον Φαλ πάνω του.
Εκεί που αποτυπώθηκε η θέληση του Νέντοβιτς για τη νίκη και για να φωνάξει πως δεν είναι (όπως βλακωδώς ισχυρίζονταν κάποιοι) τελειωμένος μπασκετικά, είναι στην άμυνα. Λίγο μετά το μεγάλο τρίποντο απέναντι στον Φαλ, ο Ουόκαπ κάνει τρίποντο-τούβλο. Ο Παπαγιάννης χάνει το ριμπάουντ. Ο Ουόκαπ κάνει γρήγορα κίνηση στη ρακέτα. Είναι μόνος. Ο Νέντοβιτς τον βλέπει, τρέχει του κάνει φάουλ. Ήταν το 4ο του. Στην επόμενη φάση έκανε το 5ο και βγήκε.
Χωρίς έναν καλό Νέντοβιτς, ο Παναθηναϊκός δε θα ξεπεράσει τους φόβους του
Ένας παίκτης με 24 πόντους, η πιο αξιόπιστη λύση επιθετικά, αντί να πει «άσε να κρατηθώ, να τα βάλω μπροστά», είπε σε δύο σερί άμυνες «μπορεί να μη μπορέσω να τους κόψω, αλλά δε θα βάλουν καλάθι».
Για τον φετινό Παναθηναϊκό, αυτή είναι η εικόνα-πυξίδα. Κι αυτό πρέπει να το δείχνουν από δω και πέρα οι λιγότερο ταλαντούχοι επιθετικά, όπως ο Πέρι και ο Έβανς. Πρέπει να το δείχνει και ο Μέικον που σε αυτό το ματς κατάπιε θάλασσα και έκανε πολλές κακές επιλογές, προφανώς επηρεασμένος από την ατμόσφαιρα. Εδώ για 2-3 λεπτά ο Παπαπέτρου έδειχνε να χάνει την αυτοσυγκέντρωσή του και να σουτάρει άσχημα.
Ένα ματς δεν αλλάζει την αγωνιστική εικόνα και διαφορά των δύο μέχρι τώρα. Να είμαστε ειλικρινείς μεταξύ μας, γιατί αν δεν είμαστε, δε θα ξέρουμε πού θέλουμε να πάμε.
Αυτό το ματς έδειξε όμως, σε συνέχεια του ματς με τη Μπάγερν, ότι ο Παναθηναϊκός δεν είναι τόσο κακός για να τρώει 33 πόντους από τον Ερυθρό και να χάνει με τόση ευκολία από Βιλερμπάν-Ούνικς στην έδρα του και Ζαλγκίρις εκτός. Ναι, δε θα μπει 8άδα, ίσως ούτε 12άδα. Αλλά μπορεί να παίξει καλύτερο μπάσκετ.
Αυτό το τελευταίο, αποτυπώνεται στον Λεωνίδα Κασελάκη. Ως τώρα στη σεζόν ήταν φοβισμένος, χαμένος και σίγουρα αδικημένος. Έχει όμως πολύ μεγαλύτερη ικανότητα συγκέντρωσης και αντίληψης από Πέρι-Μέικον-Οκάρο. Κι έστειλε ένα μήνυμα στον Πρίφτη. Όχι τόσο με το τεράστιο τρίποντο του. Αλλά κυρίως με τα δύο σερί δίποντα όταν η διαφορά ήταν στους 14 πόντους και ο Παναθηναϊκός ήταν αλλ΄αντ΄άλλα επιθετικά.
Χωρίς τον καλό Νεμάνια Νέντοβιτς τίποτα δε μπορεί να γίνει όμως. Είναι ο διαπιστευμένος ηγέτης στο παρκέ. Δε λέμε να βάζει τόσα τρελά σουτ σε κάθε ματς, αλλά ένας Νέντοβιτς των 10-12 πόντων μέσο όρο, ανεβάζει όλη την επιθετική λειτουργία του Παναθηναϊκού.
Υ.Γ. Ο Πρίφτης θα πρέπει να αρχίσει να δείχνει καλοπροαίρετα σκληρή στάση απέναντι σε Οκάρο, Πέρι και τον Μέικον.
Υ.Γ1. Ο Παπαγιάννης δε μπορούσε να ματσάρει σωματικά τον Φαλ, αλλά το άσχημο ήταν πως ο Φαλ, αν και πολύ βαρύτερος, κατάφερνε να παίζει στα πόδια τους αντίπαλους κοντούς. Ο Παπαγιάννης, με ψυχολογία εύπλαστη, δεν ακολουθούσε κανέναν στα βήματα και πήγαινε πολύ τρομαγμένος στα ριμπάουντ. Ευτυχώς πέτυχε ένα σκαμπίλισμα στον Παπαπέτρου για να σκοράρει τρίποντο.
Υ.Γ2: Σημαντικό ότι η ψυχολογία της ομάδας δεν έπεσε κατακόρυφα μετά το ματς στο Μόναχο που χάθηκε μέσα από τα χέρια τους.