Ο Ντομινίκ Ουίλκινς θεωρείται ενας από τους κορυφαίους παίκτες όλων των εποχών που δεν κατέκτησαν ποτέ τον τίτλο του πρωταθλητή στο NBA.
Πρώτος σκόρερ τη σεζόν 1985-86 (με 30,3π. κατά μέσο όρο), εννιά φορές all-star, hall of famer από το 2006 και φυσικά ένας από τους πιο θεαματικούς παίκτες που πάτησαν ποτέ παρκέ, το ταλέντο του προοιωνιζόταν να είναι διεκδικητής δαχτυλιδιών. Ωστόσο δεν είχε την ευκαιρία ωστόσο να παίξει καν σε τελικούς περιφέρειας.
H σεζόν που κατά το διάστημα παρουσίας του Ουίλκινς (1982-1994) οι Atlanta Hawks έφτασαν πιο κοντά σε έναν τελικό (Ανατολής) ήταν το 1987-88. Ο Ντομινίκ διένυε τον 6ο χρόνο του στη λίγκα και αναγνωριζόταν ήδη ως μια γνήσια «καλαθομηχανή». Δεύτερος σκόρερ στη regular season (με 30,7π.) πίσω από τον Μάικλ Τζόρνταν (35), ηγήθηκε στο πλασάρισμα των Hawks στην τέταρτη θέση της Ανατολής, με ρεκόρ 50-32. Στον πρώτο γύρο τα «γεράκια» απέκλεισαν με 3-2 το Milwaukee και στους ημιτελικούς τέθηκαν αντιμέτωποι με τους τρεις φορές πρωταθλητές (ήδη) στη δεκαετία του ‘80 και φιναλίστ της προηγούμενης σεζόν, Boston Celtics.
Η παρέα του Λάρι Μπερντ είχε το καλύτερο ρεκόρ στην ανατολική περιφέρεια (57-25) και ως εκ τούτου το πλεονέκτημα έδρας. Οι Celtics πήραν και τα δύο πρώτα παιχνίδια στο Boston Garden (110-101, 108-97), οι Hawks απάντησαν όμως στην έδρα τους με 110-92 και 118-109 και στο 5ο ματς έκαναν το break (104-112), παίρνοντας κεφάλι στη σειρά. O μετέπειτα πρωταθλητής Ευρώπης με τον Παναθηναϊκό το είχε πάρει προσωπικά. Στο τέταρτο ματς έβαλε 40π. και στο έκτο 35π., ωστόσο το match ball που είχε εντός έδρας η Ατλάντα δεν αξιοποιήθηκε. Οι Celtics απάντησαν με break στο break (100-102), έμειναν «ζωντανοί» και ανέκτησαν το πλεονέκτημα έδρας, στέλνοντας τη σειρά σε 7ο ματς.
Και τελικά ήταν αυτό το παιχνίδι που θεωρείται έως και σήμερα ένα από τα κορυφαία στην ιστορία των πλέι-οφ του NBA. Σε ένα all time classic μπρα ντε φερ ανάμεσα στους δύο σούπερ σταρ, το μόνο δεδομένο στο τέλος ήταν ότι η αξία του ηττημένου θα έδινε δόξα στον νικητή. Ο Ντομινίκ ήταν «καυτός» από την αρχή και φόρτωνε διαρκώς το καλάθι των Celtics, έχοντας 33 πόντους στα τρία πρώτα 12λεπτα. Το πρόβλημα για τους Hawks ήταν ότι μολονότι ο Μπερντ δεν είχε πάρει μπρος, ήταν πίσω στο σκορ με -2. Στο τελευταίο 12λεπτο ο ξανθομάλλης φόργουορντ έδωσε στο ίδιο ματς νέα διάσταση στην έννοια «one man show».
Ο ηγέτης της Βοστώνης έβαλε στην τελευταία περίοδο τους 20 από τους 34 πόντους του στο ματς, χάνοντας μόνο ένα σουτ. Τους 9 εξ’ αυτών μέσα σε ένα δίλεπτο, στις αρχές της περιόδου και τους υπόλοιπους 11 στα τελευταία 5:40”. Σκόραρε με κάθε πιθανό και… απίθανο τρόπο, όπως με ένα ασύλληπτο γκολ-φάουλ σε drive. Ο «human Highlight film» μάτσαρε τους 11 πόντους του μεγάλου αντιπάλου του σε αυτό το διάστημα (!), αλλά δεν ήταν αρκετό. Οι Celtics επικράτησαν με 118-116, σε αυτό που ο Κέβιν ΜακΧέιλ περιέγραψε ως «μονομαχία δύο πιστολέρο».
«Θυμάμαι ότι στην τελευταία περίοδο δεν γινόταν να… αστοχήσω. Δεν γινόταν ούτε εκείνος να αστοχήσει. Αυτό ήταν το πιο σπουδαίο ματς που έπαιξα ποτέ ή που είδα να παίζεται. Ήταν δύο τύποι που απλώς δεν ήθελαν να ηττηθούν», έχει δηλώσει για το ιστορικό παιχνίδι ο Ουίλκινς, που εκείνο το βράδυ σταμάτησε στους 47 πόντους.
Πνευματικά και σωματικά ξεζουμισμένοι, οι Celtiks ηττήθηκαν με 4-2 στους τελικούς της Ανατολής από το Ντιτρόιτ, που είχε αποκλείσει εύκολα με 4-1 το Σικάγο, ενώ ο τίτλος, εκείνη τη χρονιά, κατέληξε ξανά στο Λος Άντζελες και τoυς Λέικερς του Μάτζικ Τζόνσον.
Ωστόσο το βράδυ της 22ας Μαΐου του 1988 ήταν ένα από εκείνα που σφυρηλάτησαν το μύθο του κορυφαίου λευκού που έπαιξε ποτέ μπάσκετ και… εξασφάλισαν την αναγωγή του ηττημένου ως του σπουδαιότερο NBAer που έπαιξε στην Ευρώπη, όταν 7 χρόνια αργότερα προσγειωνόταν στο αεροδρόμιο του Ελληνικού για χάρη του Παναθηναϊκού.