Μοιάζει κάπως οξύμωρο ότι σε έναν κόσμο κυριαρχούμενο σε μεγάλο βαθμό από την αθλητικότητα μαύρων παικτών, ένας λευκός κέρδισε τη φήμη του πιο σκληρού και «βρόμικου» παίκτη που αγωνίστηκε ποτέ στο NBA.
O Μπιλ Λαϊμπίρ ήταν ένας σπουδαίος παίκτης που έπαιξε σε 4 all star game και ολοκλήρωσε εφτά σεζόν με διψήφιο αριθμό πόντων και ριμπάουντ, αλλά προκάλεσε μόνο αντιπάθειες εκτός Ντιτρόιτ, με την αναγωγή σε ευαγγέλιο του ο «σκοπός αγιάζει τα μέσα». Αναδείχτηκε σε παίκτη – σύμβολο των «Bad Boys» που κυριάρχησαν για μια διετία στο NBA, ως ο πιο κακός μιας παρέας που έχει έως και σήμερα τη φήμη της πιο «Unfair» που κατέκτησε ποτέ δαχτυλίδι.
Οι Πίστονς της δεκαετίας του ’80 θα έκαναν τα πάντα για να πάρουν νίκες και πρωταθλήματα, δοκιμάζοντας… βίαια τα όρια κανονισμών και διαιτητών. Βίαια στην κυριολεξία, καθώς σε κάποιες περιπτώσεις η άμυνα τους παρέπεμπε σε κάτι μεταξύ… πυγμαχίας και ελληνορωμαϊκής πάλης, όπως πολύ καλά ένιωσε στο πετσί του (και) ο Μάικλ Τζόρνταν, ως ο πιο διάσημος στοχοποιημένος αυτής της σκληράδας, με τους Jordan Rules. Υπεύθυνος σε μεγάλο ποσοστό για το «out of bounds» παιχνίδι του Ντιτρόιτ ήταν ο λευκός σέντερ, που απέδειξε ότι η φράση «ή η μπάλα ή ο παίκτης» δεν υπάρχει λόγος να είναι αμιγώς… ποδοσφαιρική.
Για τον επονομαζόμενο και ως «Κάπτεν Χάος» Λαϊμπίρ τα αντιαθλητικά φάουλ ήταν δεύτερη φύση, ενώ οι μυθικοί καυγάδες του και οι κλοτσοπατινάδες του με top stars όπως ο Λάρι Μπερντ, ο Τσαρλς Μπάρκλεϊ και ο Ρόμπερτ Πάρις, έχουν γράψει ιστορία στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου.
Ο δις πρωταθλητής το ’89 και το ’90 τρεφόταν από τους διαπληκτισμούς και την κάθε λογής «μανούρα», αντιλαμβανόμενος το παιχνίδι ως επιβολή κυριαρχίας με κάθε νόμιμο ή μη μέσο. Οι «φονικοί» αγκώνες του ήταν ο φόβος και ο τρόμος όλων των ψηλών (και όχι μόνο) της λίγκας. Στους τελικούς Ανατολής του 1987 οι Σέλτικς προηγούνται με 2-0 των Πίστονς και το τρίτο ματς στο Ντιτρόιτ εξελίσσεται σε μάχη του δρόμου, με αφορμή μια απίστευτη λαβή – κεφαλοκλείδωμα του Λαϊμπίρ στον Μπερντ, που θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο ακόμα και την καριέρα του.
May 23, 1987: Boston's Larry Bird and Detroit's Bill Laimbeer are ejected for fighting during Game 3 of the Eastern Conference Finals.
Laimbeer was fined $5,000. Bird was fined $2,000. The Pistons beat the Celtics, 122-104.
📼 https://t.co/RGdKYolxxP pic.twitter.com/13eUbFEAiH
— NBA Cobwebs (@NBACobwebs) May 23, 2022
Ο Μπερντ, έξαλλος ων από τη βαναυσότητα του φάουλ, προσπαθεί με κάθε τρόπο να πάρει το αίμα του πίσω και αφού οι υπόλοιποι μπαίνουν στη μέση για να τους χωρίσουν, εκτοξεύει την μπάλα με στόχο το κεφάλι του Λαϊμπίρ, για να ακολουθήσει ένας δεύτερος γύρος «χάους». Το αποτέλεσμα είναι να αποβληθούν και οι δύο και το Ντιτρόιτ να κάνει με μια εύκολη νίκη το 2-1 στη σειρά.
Οι Πίστονς ισοφάρισαν σε 2-2 στο επόμενο ματς και στο 5ο, στη Βοστώνη, o Πάρις τη φυλούσε στον προσωπικό αντίπαλό του, παίρνοντας «εκδίκηση» και για τον Μπερντ. Η ένταση ήταν στο κόκκινο, οι αγκωνιές και το trash-talk μεταξύ τους είχαν κορυφωθεί με την εξέλιξη της σειράς. Λίγο πριν το τέλος του ημιχρόνου, Λαϊμπίρ και Πάρις διεκδικούν ένα ριμπάουντ και ο δεύτερος εξαπολύει μια ασύλληπτης έντασης επίθεση στον πρώτο με γροθιές βγαλμένες από πυγμαχικό ρινγκ.
https://www.youtube.com/watch?v=e7A9-21vRGw&ab_channel=Bartolom%C3%A9Filiberti
Σκανδαλωδώς, ο Πάρις δεν αποβάλλεται (δεν σφυρίχτηκε ούτε φάουλ!) και οι Σέλτικς επικρατούν με ένα πόντο χάρη σε ένα all time classic κλέψιμο του Μπερντ σε πάσα του Τόμας. Ο Πάρις τιμωρήθηκε και δεν έπαιξε στον 6ο αγώνα, όπου οι Πίστονς έκαναν το 3-3, ενώ για την ιστορία η Βοστώνη πήρε την πρόκριση, με τον Μπερντ να σκοράρει 37π. στο 117-114 του 7ου τελικού.
Αυτή η φάση, με τις γροθιές του Πάρις, που κανονικά θα έπρεπε να δυσφημιστεί και να περάσει στη λήθη ως μνημείο αντιαθλητικής συμπεριφοράς, παίζεται ακόμα και σήμερα στη γιγαντοοθόνη του TD Garden, όταν κρίνεται σκόπιμο ότι πρέπει να ξεσηκωθεί το κοινό των Σέλτικς! Πιθανότατα δεν θα συνέβαινε ποτέ κάτι τέτοιο αν «θύμα» στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν οποιοσδήποτε άλλος και όχι ο πιο «μισητός» – εκτός Ντιτρόιτ – παίκτης που έπαιξε ποτέ στο NBA!
Τον Απρίλιο του 1990, ο Λαϊμπίρ δεν δίστασε να προκαλέσει ούτε τον πρώην συμπαίκτη του – και συνοδοιπόρο ως «Bad Boy» – στη διετία τίτλων, Ρίκι Μαχόρν. Η αναμέτρηση με τους Φιλαδέλφεια 76ers ήταν ντέρμπι και λίγο πριν το τέλος ο Λαϊμπίρ χτυπάει με την μπάλα στο πρόσωπο τον Μαχόρν. O Τσαρλς Μπάρκλεϊ (που δεν ήθελε βέβαια και πολύ…) επενέβη άμεσα, για να ακολουθήσει μια επική «σκυλομαχία» μεταξύ τους (από το 1:18” του βίντεο).
Βγαλμένη από άλλο άθλημα ήταν και η… παρεξήγηση του με τον Μπραντ Ντόχερτι του Κλίβελαντ, τον Ιανουάριο του ’89. Σε ένα μπλοκ άουτ ο Λαϊμπίρ έβαλε τον αγκώνα του στο λαιμό του αντίπαλου σέντερ και κατέληξε να εκτοξεύει κανονικό ντιρέκτ στο πρόσωπο του, καθώς η σπίθα έγινε σε χρόνο dt φωτιά.
Αλλά το περιστατικό που καταδεικνύει ότι δεν υπήρξε άλλος σαν αυτόν και το καλούπι έσπασε μετά τα έργα και τις ημέρες του, είναι αυτό που θρυλείται ότι έβαλε άδοξο τέλος στην καριέρα του.
Το 1993 ο Λαϊμπίρ ήταν πια 36 ετών και κολλούσε τα τελευταία ένσημα του, ως ο ένας από τους τρεις που είχαν παραμείνει στο Ντιτρόιτ από την παρέα των πρωταθλητών, μαζί με τους Αϊζάια Τόμας και Τζο Ντούμαρς.
Ήταν 30 Οκτωβρίου όταν σε μια προπόνηση της ομάδας ο Λαμπίρ έσπασε με αγκωνιά ένα πλευρό του Τόμας! Μετά την αποθεραπεία του συνέβη κάτι που υπερβαίνει τη λογική και θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως η «αυτοτιμωρία» των Πίστονς – ή αλλιώς η… πτώση του οικοδομήματός τους από μέσα. Ξανά σε προπόνηση, μέσα Νοεμβρίου, ο Τόμας δέχεται εκ νέου μια σκληρή αγκωνιά από τον συμπαίκτη του και εξοργισμένος ζητά εξηγήσεις. «Έτσι είναι το μπάσκετ, αν δεν μπορείς φύγε από το γήπεδο!», αντέτεινε ο ψηλός της ομάδας. Ο Τόμας του «απάντησε» με μια γροθιά στο πρόσωπο, με αποτέλεσμα να σπάσει το μετατάρσιο του δεξιού του χεριού και να μείνει εκτός αγωνιστικής δράσης για 5 εβδομάδες!
Εδώ σε μία από τις λαβές – σήμα κατατεθέν με στόχο τον Μάικλ Τζόρνταν
Την επομένη οι Πίστονς θα φιλοξενούσαν το Ορλάντο και ο μετέπειτα πλέι-μέικερ του ΠΑΟΚ, Σκοτ Σκάιλς, που έπαιζε στους Μάτζικ, θα ξεστόμιζε την εξής επική ατάκα: «Λυπάμαι που ο Αϊζάια δεν θα παίξει, ωστόσο δεν θα μπορούσε να βρει πιο κατάλληλο παίκτη για να χτυπήσει!»
Η αντίστροφη μέτρηση για την απόσυρση του Λαϊμπίρ είχε ξεκινήσει. Η σεζόν 1993-94 θα ήταν έτσι κι αλλιώς η τελευταία της καριέρας του, την ολοκλήρωσε όμως με μόνο 11 συμμετοχές, παίζοντας μόλις άλλες 5 φορές μετά το «θερμό» επεισόδιο με τον Τόμας.
Μετά και από έναν τραυματισμό που είχε, οι Πίστονς αποφάσισαν να τον βάλουν στον «πάγο» εν είδει τιμωρίας για το διπλό… χουνέρι στον Τόμας. Πριν αλλάξει ο χρόνος το συμβόλαιο του είχε τερματιστεί – ο τύπος ήταν πια επικίνδυνος για τη σωματική ακεραιότητα ακόμα και των συμπαικτών του.
Το φαινόμενο Λαϊμπίρ αποτυπώθηκε σε ένα από τα πιο εμπνευσμένα παρατσούκλια αθλητών: «His Heinous». Δηλαδή ο… Ειδεχθής με το βασιλικό «His» μπροστά. Ο «Αυτού Ειδεχθής» (όπως λέμε «Αυτού Μεγαλειότης»), ώστε να μην τίθεται σε σύγκριση με κανέναν άλλο!