Έγκλημα…

Και, μάλιστα, συνεχιζόμενο.

“Serius est quam cogitas”.

Τέσσερις λέξεις. Μια τεράστια, αμετάφραστη για την ώρα, αλήθεια.

Στον αντίποδα, για τις ανάγκες του παρόντος κειμένου, ένα από τα πιο ξεδιάντροπα αθλητικά ψεύδη στην ιστορία. Τόσο ψέμα που ενίοτε φτιασιδώνεται και δίνει την αίσθηση πως αποτελεί αναντίρρητη σοφία. Στην πραγματικότητα, βέβαια, ξεγελάει μονάχα τους αδαείς που μικροί έπεσαν στο καζάνι της αφέλειας: «Όλοι οι παίκτες είναι ίσοι σε μια ομάδα».

Ναι, μόνο που μερικοί είναι λίγο πιο ίσοι από τους υπόλοιπους- ιδίως αν μιλάμε για ποδοσφαιριστές (εν προκειμένω) που κινούνται σ’ επίπεδα υποψήφιου, έστω, GOAT.

Κριστιάνο Ρονάλντο το άβολο ανάγνωσμα, λοιπόν. Στον ρόλο του διαβόλου- λόγω Μάντσεστερ- σ’ αυτό το σήριαλ ο Έρικ τεν Χαγκ, αν και το πώς βλέπει κάποιος τον έναν ή τον άλλον πρωταγωνιστή αλλάζει ανάλογα με το αν η καρδιά του κρίνοντος είναι εμποτισμένη με τεράστιες ποσότητες νοσταλγίας ή αν είναι ένας στείρος hater του αγωνιστικού μεγαλείου.

Σύνοψη του κακοπαιγμένου έργου: η Γιουνάιτεντ επικράτησε με σχετική άνεση (2-0) της Τότεναμ το βράδυ της Τετάρτης στο “Old Trafford”, όμως το ζητούμενο δεν ήταν ούτε οι τρεις βαθμοί ούτε η αναρρίχηση στην βαθμολογία. Γιατί ν’ ασχοληθείς με το τι έγινε εντός των 4 γραμμών, όταν ξέρεις ότι εκτός αυτών εκκολάπτεται ένα ατόφιο, θελκτικό δράμα;

Επεξήγηση του δράματος: ο Κριστιάνο, βλέποντας πως για ακόμα ένα παιχνίδι ο προπονητής του δε θέλει να τον ρίξει στο ματς ή προτίθεται να τον βάλει να παίξει στο “garbage time” του τελευταίου δεκαλέπτου, πήρε των ποδοσφαιρικών ομματιών του και περπάτησε εκτός σταδίου.

Η κίνησή του αυτή «εκμηδένισε» στα social media τη νίκη της Γιουνάιτεντ, πράγμα που καταδεικνύει μ’ εκκωφαντικό τρόπο πως ο Πορτογάλος σούπερ σταρ, ακόμα και σ’ αυτή την κάκιστη σεζόν για τον ίδιο, πουλάει πολύ περισσότερο από το κλαμπ που (δεν) αγωνίζεται.

Το φλέγον ζήτημα για νιοστή φορά όταν έχουμε να κάνουμε με τον Ρονάλντο είναι ένα και μόνο ένα: είχε δίκιο αυτός ή ο «απέναντι»; Γιατί, ως γνωστόν, στην καριέρα του 37χρονου killer έχουν υπάρξει ουκ ολίγοι «απέναντι».

Αν κανείς είναι ορκισμένος φαν του CR7, θα πει αυτοστιγμεί πως έχει δίκιο ο Πορτογάλος. Αν είναι ακραιφνής hater του, θα ταχθεί αναφανδόν υπέρ του Τεν Χαγκ.

Όπως πάντα σ’ αυτές τις περιπτώσεις, το δίκιο είναι κάπου στη μέση, αμφιρρέποντας μεταξύ Ρονάλντο και Τεν Χαγκ για το 51%-49%.

Ναι, προφανώς και ο Ολλανδός είναι το απόλυτο αφεντικό και αυτός έχει το αναφαίρετο δικαίωμα ν’ αποφασίζει ποιος θα παίζει, ποιος θα κοιτάει και ποιος θ’ αναλάβει τον κοπιαστικό ρόλο του χειροκροτητή. Και, προφανέστερα, είναι σαφές πως ουδείς μπορεί να τον αναγκάσει να βάζει βασικό τον Κριστιάνο- ιδίως, μάλιστα, από την στιγμή που η Μάντσεστερ φαίνεται να ρολάρει καλύτερα χωρίς τον Πορτογάλο στην σύνθεσή της. Μόνο που…

Μόνο που να, ξέρετε, μερικοί παίκτες είναι πιο ίσοι από τους άλλους. Και ο Ρονάλντο εμπίπτει ξεκάθαρα σ’ αυτήν την κατηγορία, μιας και μιλάμε, με υποκειμενικώς αντικειμενικά κριτήρια, για έναν εκ των κορυφαίων στην ιστορία, ου μην και του κορυφαίου δεδομένης της κυριαρχικής του καριέρας.

Η συμπεριφορά του Ολλανδού προς το πρόσωπο ενός θρύλου του αθλήματος (και, εξίσου σημαντικό, ενός θρύλου και της ίδιας της Γιουνάιτεντ) δεν είναι ακριβώς άμεμπτη και δύσκολα θα βραβευτεί με το Humanitarian Award του 2023.

Ο Τεν Χαγκ πασιφανώς δεν υπολογίζει τον Κριστιάνο. Τουλάχιστον όχι για βασικό και αυτό είναι κάτι που θα έπρεπε να του το ξεκαθαρίσει. Γιατί, βλέπετε, είναι κομματάκι δύσκολο να διημείφθησαν τα ακόλουθα προ μηνών και ο Ρονάλντο να ήθελε να μείνει στην ομάδα:

-Τεν Χαγκ: «Κριστιάνο, σε υπολογίζω…»

-Κριστιάνο: «Για βασικό;;;»

-Τεν Χαγκ: «Μη βιάζεσαι, δεν τελείωσα: στα μάτια μου θα είσαι ο 3ος ή ο 4ος φορ της ομάδας, αλλά θα σε βάζω να παίζεις με κάτι συμπαθή χωριά στο Europa και στην Premier θα σε σηκώνω για ζέσταμα από το 40΄ περίπου, θα κάνω κάνα δυο προσποιήσεις ότι θα σε ρίξω στο ματς μέχρι το 60΄ και τελικά θα μπαίνεις στο 82΄».

-Κριστιάνο: «ΤΕΛΕΙΑ, ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΚΑΡΙΕΡΑΣ ΜΟΥ, ΘΑ ΜΕΙΝΩ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΕΔΩ ΚΟΟΥΤΣ!»

Ο παραπάνω διάλογος εκτός από αδιανόητα κακογραμμένος είναι και φανταστικός- υπό την έννοια πως ουδέποτε έγινε. Μπροστά δεν ήμασταν, όμως κάτι μας λέει πως ένας σούπερ σταρ σαν τον CR7 θα πήρε κάποιου είδους διαβεβαιώσεις ότι θα έχει σημαντικό ρόλο στην ομάδα και πως θα είναι βασικός, ειδάλλως θα τον έβρισκε τον τρόπο του να φύγει (το να ισχυρίζεται κανείς πως δεν είχε προτάσεις ο Ρονάλντο των σχεδόν 30 γκολ πέρυσι σε όλες τις διοργανώσεις είναι απλά βλακώδες. Άλλωστε, έχει διαρρεύσει ήδη ότι είχε «τουλάχιστον 5 καλές προσφορές»).

Μην ξεχνάμε την εμμονική, σχεδόν, επιμονή του Τεν Χαγκ στις ερωτήσεις των δημοσιογράφων αναφορικά με το αν τον υπολογίζει ή όχι, με τον Ολλανδό ν’ απαντάει καθ’ όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού πως «Ο Κριστιάνο δεν φεύγει, είναι στα σχέδιά μου».

Μόνο που τα σχέδιά του αποδείχτηκαν κινούμενα. Πιο συγκεκριμένα αφορούσαν στην μετακίνηση του αρχηγού της Πορτογαλίας στην άκρη του πάγκου και την παραμονή του εκεί, μέχρις ότου τα μαλακά του μόρια ν’ αποτυπωθούν στην καρέκλα.

Το- προπατορικής υφής- αμάρτημα, βέβαια, του Ρονάλντο είναι εξίσου καταδικαστικό: ο Κριστιάνο, λόγω της ανυπέρβλητης οίησης που κουβαλάει σαν χαρακτήρας, απείχε επιδεικτικά από την προετοιμασία των «Κόκκινων Διάβολων», κάτι που έχει κάνει και στο παρελθόν. Άλλο, όμως, στα 25 σου, άλλο στα 31 κι άλλο στα 37+.

Αυτή η αποχή έχει αφήσει ξεκάθαρα τα απεχθή σημάδια της στις κινήσεις του, μιας και ο CR7 μοιάζει ώρες-ώρες με… παλαίμαχο- πράγμα αδύνατον, αν αναλογιστούμε πως μέχρι πριν από 4-5 μήνες ο τύπος έκανε χατ-τρικ στο πιο δύσκολο πρωτάθλημα του κόσμου.

Είναι, όμως, αυτή η ξεροκεφαλιά και το διογκωμένο «εγώ» που έφεραν τον Ρονάλντο στην κορυφή του ποδοσφαιρικού κόσμου. Αυτό το συνεχές κυνήγι του μεγαλείου, μεταμφιεσμένο με τον μανδύα της αμετροεπούς έπαρσης, τον οδήγησε στον Κολοφώνα της δόξας του, να εκθρονίζει, συστηματικά μάλιστα, τον (σαφέστατα πιο «ωμά» ταλαντούχο) Λίο Μέσι.

Πλέον, η όλη κατάσταση δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένας κόμπος που έχει φτάσει στο χτένι και δεν μπορεί να πάει ούτε μπρος ούτε πίσω: ο Τεν Χαγκ, δέσμιος της επιλογής του να μην υπολογίζει τον Κριστιάνο την στιγμή που διατρανώνει πως τον θέλει στο Μάντσεστερ, σχεδόν ξενερώνει όταν βάζει (σπάνια, μόλις 2 φέτος) γκολ ο CR7, την στιγμή που ο Ρονάλντο βλέπει τα τελευταία του χρόνια στο χορτάρι να παίρνουν γκριζόμαυρους τόνους που θυμίζουν έρεβος και αμαυρώνουν τον, θεωρητικά τηλαυγή, μύθο του.

Η επίσημη Γιουνάιτεντ δεν είχε άλλη επιλογή από το να τιμωρήσει τον παίκτη βάζοντάς του πρόστιμο (οι πρώτες πληροφορίες λένε πως θ’ ανοιχτεί ένας λογαριασμός σε τράπεζα της Αγγλίας προκειμένου να συνεισφέρει το κοινό και να καταφέρει να συγκεντρώσει το ποσό ο Κριστιάνο) κι αφήνοντάς τον εκτός αποστολής για το προσεχές ντέρμπι με την Τσέλσι.

Ναι, το ξέρουμε: ο Τεν Χαγκ έχει όλα τα αγωνιστικά δίκια της γης. Ο Κριστιάνο δεν πιέζει και, αίφνης, ο Φρεντ με τον Ράσφορντ έγιναν «δολοφόνοι» περιωπής (σε κάθε 14 ευκαιρίες βάζουν 1 γκολ- και οι δύο μαζί). Πέραν τούτου, ο Πορτογάλος έχει ξεκάθαρο ψυχολογικό ζήτημα πια, μιας και χάνει γκολ που άλλες φορές τα έβαζε στον ύπνο του, δεμένος πισθάγκωνα (ναι, ακόμα κι αν του επιτίθεντο ληστές, ο τύπος έστελνε την μπάλα στα δίχτυα).

Επομένως μην τον βάζετε να παίξει. Στείλτε τον στην εξέδρα. Τιμωρήστε τον. Γέρασε, δεν μπορεί. Αυτό το αποτελεσματικό δηλητήριο, ο Χρόνος, κατάφερε να σκεβρώσει το κορμί του και να τον φέρει στα επίπεδα ενός κοινού θνητού.

Η εικόνα του, για πολλούς, προκαλεί θλίψη. «Σταμάτα να ξεφτιλίζεσαι και παράτα τα», τον παροτρύνουν.

“Serius est quam cogitas, Cristiano”.

«Είναι πιο αργά απ’ ό,τι νομίζεις, Κριστιάνο».

Εντάξει, εντάξει, το ακούσαμε.

Να μια άλλη πρόταση: αφήστε τον να φύγει από την Γιουνάιτεντ. Θα είναι, άλλωστε, 38 ολόκληρων ετών.

Αφήστε τον να φύγει και να πάει σε μία ανταγωνιστική ομάδα. Κι έπειτα αφεθείτε στη μαγεία ενός καινοφανούς, στο παγκόσμιο στερέωμα, πληγωμένου εγωισμού.

Δείτε τον να δένει τα κορδόνια του για ένα, δύο χρόνια ακόμα; Ποιος ξέρει.

Απλά αφήστε τον να παίξει και κοιτάξτε το ρολόι:

Είναι πιο νωρίς απ’ ό,τι νομίζετε.