Το παράσημο για έναν διαιτητή στο τέλος ενός αγώνα είναι να έχει περάσει απαρατήρητος. Το άχαρο του πράγματος πανθομολογούμενο. Μια κακή διαιτησία μπορεί να μείνει χαραγμένη στη συλλογική μνήμη, μια καλή θα αρχειοθετηθεί απλώς ως «αδιάφορη».
Ας το δούμε με παράδειγμα τα Παγκόσμια Κύπελλα. Ο Τυνήσιος Αλί Μπιν Νασέρ είναι διάσημος στην Αγγλία (και όχι μόνο) διότι δεν είδε «το χέρι του Θεού» το 1986. Για τους Αργεντίνους αποτελεί taboo το όνομα του Μεξικάνου Εντγκάρντο Μέντες, που σφύριξε τον τελικό τέσσερα χρόνια αργότερα. Το πέναλτι με το οποίο καθόρισε το αποτέλεσμα του αγώνα ο Αντρέας Μπρέμε ήταν ανύπαρκτο, ενώ είχαν αποβληθεί και δύο παίκτες των ηττημένων.
Ο Μπάιρον Μορένο από το Εκουαδόρ και ο Γκαμάλ Αλ Γκαντούρ από την Αίγυπτο έχουν κάνει back to back τις χειρότερες διαιτησίες ever σε Μουντιάλ. Αμφότεροι το 2002, υπέρ της Νοτίου Κορέας. Ο πρώτος «έσφαξε» αξέχαστα την Ιταλία στη φάση των «16» και ο δεύτερος την Ισπανία στα προημιτελικά.
Δικαίως τα θυμόμαστε όλα αυτά. Αδίκως δεν θυμόμαστε κάποια άλλα, όπως αυτό το απίθανο σφύριγμα στο Μουντιάλ του 1978. Ωστόσο υπήρξαν και διαιτησίες που θα έπρεπε να έχουν μείνει στην ιστορία για όλους τους καλούς λόγους. Όπως αυτή του Αμερικανού με ιρανικές ρίζες (μίξη και αυτή ε;) διαιτητή Εσφαντιάρ Μπαχάρμαστ στην αναμέτρηση της Βραζιλίας με τη Νορβηγία, στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998.
Ήταν η τελευταία αγωνιστική στη φάση των ομίλων και η Σελεσάο των Ρονάλντο, Ριβάλντο, Ρομπέρτο Κάρλος, Καφού, Ντούνγκα, Λεονάρντο, Μπεμπέτο κλπ., είχε ήδη προκριθεί ως πρώτη με δύο νίκες και έξι βαθμούς. Η Νορβηγία είχε δύο, ενώ το Μαρόκο και η Σκοτία από έναν μετά τις μεταξύ τους ισοπαλίες. Αυτό σήμαινε ότι αν υπήρχε νικητής στο άλλο παιχνίδι, οι Σκανδιναβοί θα έπαιρναν την πρόκριση στους «16» μόνο με νίκη κόντρα στο φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου.
Η Βραζιλία μπορεί να ήταν βαθμολογικά αδιάφορη, αλλά ως εν ενεργεία παγκόσμια πρωταθλήτρια και πλαισιωμένη από μια πλειάδα αστέρων, προφανώς δεν είχε διάθεση για χάρες. Ήθελε άλλωστε ρεβάνς για την ταπεινωτική ήττα από τη Νορβηγία με 4-2 το Μάιο του 1997, που είχε βάλει τέλος σε ένα αήττητο σερί 34 αγώνων!
Ύστερα από 82 λεπτά στα δύο παιχνίδια, όλα έδειχναν ότι η ομάδα του Έγκιλ Όλσεν θα έμενε εκτός της φάσης των νοκ-άουτ. Το Μαρόκο προηγούταν με 2-0 της Σκοτίας, που έπαιζε και με 10 παίκτες, ενώ η Βραζιλία είχε πάρει προβάδισμα με γκολ του Μπεμπέτο στο 78’. Κι όμως το φρόνημα των Νορβηγών δεν είχε πτοηθεί. Μετά το γκολ του Μπεμπέτο, ο Έρικ Μίκλαντ, που είχε μπει αλλαγή στο ημίχρονο, πλησιάζει τον Τόρε Άντρε Φλο και του λέει: «θέλουμε δύο γκολ, το ξέρω ότι μπορείς».
Ο πανύψηλος στράικερ, που είχε αποκτήσει το παρατσούκλι «Φλονάλντο» χάρη στα δύο γκολ που είχε βάλει σ’ εκείνο το φιλικό, το παίρνει τις… μετρητοίς. Στο 83’ ισοφαρίζει με φανταστική ατομική ενέργεια. Έξι λεπτά αργότερα γίνεται και το δεύτερο βήμα για το φαινομενικά αδύνατο. Ο Μίκλαντ σεντράρει και ο ρέφερι καταλογίζει πέναλτι σε μαρκάρισμα του Μπαϊάνο στον Φλο.
Οι Βραζιλιάνοι διαμαρτύρονται και τα τηλεοπτικά ριπλέι τους δικαιώνουν απόλυτα. Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει τι έχει σφυρίξει ο διαιτητής, καθώς δεν φαίνεται να υπάρχει καν επαφή. Ο Μπάχαρμαστ είναι ανένδοτος και δείχνει χαρακτηριστικά με τις κινήσεις του ότι ο Μπαϊάνο τράβηξε τον Νορβηγό φορ. Όσοι παρακολουθούν το παιχνίδι θεωρούν ότι πρόκειται για ένα σκανδαλώδες πέναλτι. Ο Κέιτι Ρέκνταλ δεν χάνει την ευκαιρία. Ευστοχεί από την άσπρη βούλα, στέλνει τη Νορβηγία στη φάση των «16» και το Μαρόκο σπίτι του.
Με τη λήξη του αγώνα ξεσπάει σάλος. Σύσσωμος ο διεθνής Τύπος και δη αυτός του Μαρόκου, κατακεραυνώνει τον Αμερικανό διαιτητή. Χαρακτηρίζεται ως υπαίτιος αλλοίωσης μιας πρόκρισης και μέσα σε ελάχιστες ώρες το όνομά του γίνεται συνώνυμο του σκανδάλου. Διατυπώνονται θεωρίες ακόμα και για χειραγώγηση του αγώνα, ενώ μερίδα Μ.Μ.Ε. στοχοποιούν την προέλευση του, υποστηρίζοντας ότι με την ισχνή παράδοση που έχουν οι ΗΠΑ στο ποδόσφαιρο δεν θα έπρεπε να είναι η χώρα καταγωγής του διαιτητή σε ένα τόσο κρίσιμο παιχνίδι. Ακόμα και ο Τύπος της πατρίδας του στράφηκε εναντίον: «Δεν είναι καιρός να μας γλιτώσετε από τους ανίκανους ρέφερι;» απευθύνθηκε η «USA Today» στη FIFA!
«Ήμουν κοντά στη φάση και είχα καθαρό οπτικό πεδίο. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, η παράβαση ήταν ξεκάθαρη. Θα έπαιρνα την ίδια απόφαση 10 στις 10 φορές», δήλωσε σε μέσο της πατρίδας του ο Μπάχαρμαστ, ρίχνοντας λάδι στη φωτιά με το να εμφανίζεται… ξεροκέφαλος. Ο τύπος επέμενε για κάτι που δεν είχε πιάσει καμία από τις 16 κάμερες του γηπέδου.
Είχαν περάσει 36 εφιαλτικές ώρες για τον ίδιο από το τέλος του επίμαχου αγώνα, όταν ήρθε η δικαίωση. Η σουηδική κρατική τηλεόραση, που είχε δική της κάμερα πίσω από το τέρμα της «Σελεσάο», είχε πιάσει το τράβηγμα της φανέλας του Τόρε Άντρε Φλο ολοκάθαρα. Το βίντεο και οι σχετικές φωτογραφίες έκαναν γρήγορα το γύρο του κόσμου και ο Αμερικανός διαιτητής βγήκε καβάλα στ’ άλογο απ’ το δωμάτιο που είχε κλειδαμπαρωθεί. Η μία μετά την άλλη οι εφημερίδες και οι τηλεοπτικοί σταθμοί ανασκεύαζαν και ζητούσαν συγγνώμη από τον αετομάτη ρέφερι, που αποδείχτηκε ότι ήταν ένα… VAR από μόνος του.
Μετά από αυτό αποδόθηκαν τα του Καίσαρος τω Καίσαρι. Λίγο καιρό αργότερα ο Μπάχαρμαστ έγινε Διευθυντής Διαιτητών για το Ποδόσφαιρο των ΗΠΑ, ενώ από το 2003 θήτευσε ως μέλος της Επιτροπής Διαιτητών της CONCACAF και εκπαιδευτής διαιτητών στη FIFA.
Η υπόδειξη πέναλτι υπέρ της Νορβηγίας επιλέχθηκε από το Επίσημο Περιοδικό των Διαιτητών ως μία από τις «18 καλύτερες αποφάσεις όλων των εποχών».
Το απίστευτο της υπόθεσης είναι ότι αν υπήρχε τότε VAR ο Μπάχαρμαστ θα είχε ανακαλέσει την απόφαση του, αφού καμία κάμερα του γηπέδου δεν είχε καταφέρει να «δει» ό,τι εκείνος!