Στην ιστορία των Παγκοσμίων Κυπέλλων τα ευτράπελα είναι μάλλον πολύ περισσότερα απ’ όσα θα έπρεπε να επιτρέπει ο πήχης αξιοπιστίας και το κύρος του πιο εμπορικού αθλητικού project στον πλανήτη.
Δεν είπε κανείς ότι το ποδόσφαιρο είναι δίκαιο σπορ (αν και τείνει να γίνει με αυτά τα ξενέρωτα goal line technology και VAR), αλλά απ’ αυτό το σημείο έως ότου να φτάνει η Νότιος Κορέα σε ημιτελικό Μουντιάλ, επειδή έτσι της… αρέσει, υπάρχει μια απόσταση.
Η διοργάνωση του 2002 έχει μείνει στην ιστορία περίπου ως ξεδιάντροπη, καθότι για να κάνουν το κομμάτι τους οι (συν)διοργανωτές χρειάστηκε να «σφαγιαστούν» διαδοχικά Ισπανία (φάση των «16») και Ιταλία (προημιτελικά).
Πέραν της νοτιοκορεατικής απάτης, με τη μορφή κηλίδας έχουν μείνει στο μνημονικό μας το 6-0 της Αργεντινής κόντρα στο Περού (που είχε δεχτεί όλα κι όλα έξι γκολ στα πέντε προηγούμενα παιχνίδια του στο τουρνουά) το 1978 και η επονομαζόμενη «ντροπή του Χιχόν», όταν Γερμανία και Αυστρία έκαναν ανερυθρίαστα πασούλες για να περάσουν χέρι-χέρι στους «16» του Μουντιάλ του ’82.
Μιλώντας καθαρά για διαιτητικές αποφάσεις, περίοπτη θέση κατέχουν ασφαλώς το «χέρι του Θεού» το ’86 και το πέναλτι – «φάντασμα» με το οποίο λύγισε η Δυτική Γερμανία στον τελικό του ’90 την Αργεντινή.
Φυσικά και η επιείκεια καλού Σαμαρείτη που έδειξε ο Χάουαρντ Ουέμπ στον «καρατέκα» Νάιτζελ Ντε Γιονγκ για το κινηματογραφικού επιπέδου χτύπημα στον Τσάμπι Αλόνσο (ακόμα αναρωτιόμαστε πως δεν τερματίστηκε η καριέρα του εκείνο το βράδυ) στον τελικό του 2010, ανάμεσα στην Ισπανία και στην Ολλανδία. Ένα λάθος που δεν στοίχισε πάντως στους Ίβηρες, που με το γκολ του Ινιέστα κατέκτησαν το τρόπαιο.
Ένας άλλος Άγγλος ρέφερι, ο Γκρέιαμ Πολ, ευθύνεται για την μεγαλύτερη γκάφα, απ’ αυτές που δεν διηγείσαι ούτε για αστείο ότι έχεις κάνει σε Μουντιάλ. Στον αγώνα Κροατίας – Αυστραλίας το 2002 χρειάστηκε να δείξει τρεις κίτρινες κάρτες για να αποβάλλει τον Γιόζιπ Σίμουνιτς, αφού στη δεύτερη δεν το είχε πάρει χαμπάρι…
Όλα αυτά όμως είναι πταίσματα μπροστά σε μια απόφαση που λίγοι γνωρίζουν. Πρόκειται για την πιο σκανδαλώδη, την επιτομή του γελοίου σφυρίγματος, που έχει ακουστεί ποτέ σε τελική φάση της διοργάνωσης.
Βρισκόμαστε ξανά στο Μουντιάλ του 1978 και στο παιχνίδι της α’ φάσης των ομίλων ανάμεσα σε Βραζιλία και Σουηδία. Με το σκορ στο 1-1 οι Βραζιλιάνοι κερδίζουν κόρνερ, δευτερόλεπτα πριν από τη συμπλήρωση των 90’.
Τη στιγμή που η μπάλα βρίσκεται στον αέρα το ρολόι δείχνει 45′:05” για το δεύτερο ημίχρονο. Ο Ζίκο τη συναντά με το κεφάλι και τη στέλνει στα δίχτυα. Και τότε ο πιο σαδιστής ρέφερι στην ιστορία του σπορ, σφυρίζει τη λήξη του αγώνα, ακυρώνοντας το γκολ. Απαθής, σα να έπινε μια ρουφιά από το τσαγάκι του σε καταγώγι του Κάρντιφ.
https://www.youtube.com/watch?v=S0JFuWqwFg4&t=5s
Αυτός ο ΤΙΤΑΝΑΣ της διαιτησίας, που άφησε το κόρνερ να εκτελεστεί και σφύριξε τη λήξη ακριβώς την ώρα που η μπάλα είχε κατεύθυνση προς τα δίχτυα, λέγεται Κλάιβ Τόμας και έμεινε γνωστός στα κιτάπια του βρετανικού ποδοσφαίρου ως ο «The Book». Ο λόγος είναι αυτός που φαντάζεστε: η απαρέγκλιτη και αυστηρή – έως αηδίας – εφαρμογή των κανόνων του παιχνιδιού.
Μετά το τέλος της καριέρας του ο Ουαλός ρέφερι αποφάσισε να τρολάρει όλους όσους είχε… καραφλιάσει με τέτοιου είδους αποφάσεις, εκδίδοντας το 1984 την αυτοβιογραφία του. Ο τίτλος της, «By The Book»!
Το σφύριγμα αυτό είχε κατά ένα τρόπο σημαντική επιρροή στην εξέλιξη της διοργάνωσης, αφού η Βραζιλία βγήκε δεύτερη στο γκρουπ και στη β’ φάση των ομίλων διασταυρώθηκε με Αργεντινή, Περού και Πολωνία, με τη γνωστή συνέχεια: το περίφημο «μαγείρεμα» με το Περού για να προκριθεί η διοργανώτρια στον τελικό και να παίξει η Σελεσάο στο μικρό.
Σε εκείνο το Μουντιάλ η Εθνική Βραζιλίας πήρε την τρίτη θέση χωρίς να ηττηθεί (ούτε καν στα πέναλτι) και ο Κλάιβ Τόμας τερμάτισε τη διεθνή καριέρα του περνώντας – ευτυχώς για αυτόν – στα ψιλά. Είχε σφυρίξει επίσης στο Μουντιάλ του ’74 και στο Euro του ’76, οπότε και στον ημιτελικό «έσφαξε» τη μεγάλη Ολλανδία του Γιόχαν Κρόιφ απέναντι στην Τσεχοσλοβακία (3-1 στην παράταση).
Κοινώς, πρόκειται μάλλον για έναν από τους πιο «αφανείς» – μολονότι «By The Book» – απατεώνες στην ιστορία της διαιτησίας…