Αν κάνει κάποιος μια νοητική αναδρομή στο ακριβώς προηγούμενο καλοκαίρι και τον αγωνιστικό σχεδιασμό της ΑΕΚ, θα μπορέσει εύκολα να διαπιστώσει πως ανάμεσα στις μεγαλύτερες μεταγραφικές αναγκαιότητες της Ένωσης, όπως συμφωνούσαν άπαντες στον οργανισμό της, ήταν εκείνη του δεξιού μπακ. Όταν μάλιστα έγινε γνωστό πως οι «κιτρινόμαυροι» έκλεισαν τον Τζιμπρίλ Σιντιμπέ, κάπου στα μέσα του Σεπτέμβρη, οι προβλέψεις γινόντουσαν με κλειστά μάτια: ο Γάλλος αργά ή γρήγορα θα κάλυπτε επάξια τη θέση στο δεξί άκρο της αμυντικής γραμμής.
Πώς θα μπορούσε άλλωστε να ισχύει κάτι διαφορετικό; Μιλάμε για έναν παίκτη που όχι στο πολύ μακρινό παρελθόν ήταν βασικός στην Εθνική Γαλλίας, ακόμα και όταν έχασε τη θέση του σε αυτή παρέμεινε αμετακίνητος από τις επιλογές του Ντιντιέ Ντεσάμπ, ενώ επί σειρά ετών υπήρξε το βασικό δεξί μπακ της Μονακό: με τέτοιο βιογραφικό και όντας μόλις στα 30 του, δεν υπάρχει ελληνική ομάδα που να μην του έδινε σπίτι του τη φανέλα του βασικού.
Με άλλα λόγια, ο Λάζαρος Ρότα έμοιαζε να έχει ένα πολύ συγκεκριμένο ταβάνι: εκλαμβανόταν ως ένας αξιόπιστος αναπληρωματικός του Σιντιμπέ αλλά σε καμία περίπτωση ένα μπακ που θα μπορούσε να λογίζεται στα σοβαρά ως βασικός. Μπορεί η σεζόν να ξεκίνησε με εκείνον να είναι αμετακίνητος στην βασική 11άδα της Ένωσης αλλά αυτό φαινόταν να είναι απλά μια πρόσκαιρη κατάσταση: απλά έπρεπε ο Σιντιμπέ να βρει πατήματά του και μετά, ο Ρότα θα έπαιρνε μόνιμα την θέση του στον πάγκο.
Υπό αυτή την έννοια και αν συνυπολογιστεί το γεγονός ότι το αγωνιστικό στιλ του Αλμέιδα μοιάζει κομμένο και ραμμένο για παίκτες με το βιογραφικό του Σιντιμπέ αλλά ιδιαιτέρως απαιτητικό για ποδοσφαιριστές γαλουχημένους σε πολύ κατώτατης έντασης πρωταθλήματα και ομάδες -όπως ο Ρότα- το γεγονός ότι σήμερα, ο Ρότα είναι βασικός και αναντικατάστατος στην ΑΕΚ, όχι λόγω συγκυρίας αλλά λόγω επιλογής, είναι ένα αληθινό αγωνιστικό επίτευγμα.
Βλέπεις άλλωστε ένα παιχνίδι της ΑΕΚ και δυσκολεύεσαι να φανταστείς τι παραπάνω θα μπορούσε να προσδώσει ο Σιντιμπέ στην εικόνα της ομάδας σε σχέση με τον Ρότα. Ο 25χρονος έχει αφομοιώσει στο έπακρο την τακτική λειτουργία της ομάδας, ανταποκρίνεται με χαρακτηριστική ευκολία στην ένταση που απαιτεί ο τρόπος παιχνιδιού του Αλμέιδα, συνεργάζεται αρμονικά με οποίον και αν παίζει μπροστά του σε επίπεδο αλληλοκαλύψεων και συνεργασιών και εσχάτως, κάνει μπαμ ότι έχει δουλέψει πολύ για να βελτιώσει τα τελειώματά του.
Αυτό το τελευταίο χαρακτηριστικό άλλωστε έμοιαζε μέχρι πρότινος να είναι το βασικό μειονέκτημά του και ένας από τους βασικούς λόγους που η ΑΕΚ φέτος απώλεσε τέσσερις από τους συνολικά δέκα χαμένους βαθμούς της στο φετινό πρωτάθλημα: τόσο με τον Αστέρα Τρίπολης όσο και με τον Ολυμπιακό -ισόπαλα και τα δυο παιχνίδια για την ΑΕΚ- ο Ρότα έχασε δυο τεράστιες ευκαιρίες που θα μπορούσαν να έχουν διαμορφώσει ένα άλλο βαθμολογικό πίνακα – και τώρα η Ένωση να είχε τους τέσσερις βαθμούς που την χωρίζουν από τον Παναθηναϊκό.
Το παραπάνω γεγονός δεν συνιστά απλά μια τυχαιότητα όπως θα μπορούσε να υποθέσει κανείς: άλλωστε -θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς- το να βρεθεί ένα δεξί μπακ σε θέση βολής αποτελεί μια μάλλον συγκυριακή κατάσταση. Όχι όμως για την ΑΕΚ του Αλμέιδα, η οποία ακριβώς επειδή βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στη δημιουργία συνθηκών υπεραριθμίας, ενώ παίζει συνέχεια με την αμυντική της γραμμή στο ύψος της σέντρας, χρειάζεται σκόρερ από όλες τις θέσεις.
Ο Αργεντίνος κόουτς ωστόσο δεν στάθηκε ιδιαίτερα στο μειονέκτημα του Ρότα, προτίμησε να στηρίξει όλα εκείνα τα στοιχεία που ο ποδοσφαιριστής κατάφερε να αναβαθμίσει ώστε να βρει θέση στην 11άδα της ομάδας: υπό μια έννοια, «κόλλησε» με τον παίκτη και όχι απλά επιβράβευσε την αλματώδη εξέλιξή του αλλά έκανε υπομονή και ως προς το βασικό του αρνητικό. Με την επανέναρξη των υποχρεώσεων της ΑΕΚ μετά το Μουντιάλ μοιάζει δεδομένο πως ο Ρότα είναι εμφανώς βελτιωμένος ως προς αυτό.
Και αυτό είναι το βασικό στοιχείο της φετινής ΑΕΚ. Αναβαθμίζει παίκτες και εκείνοι, αμφίδρομα, συμβάλουν στην συλλογική της αναβάθμιση: η απόλυτη πραγμάτωση της έννοιας της ποδοσφαιρικής υγείας. Ο Ρότα και η αθόρυβη ατομική του πορεία στην εδραίωση στην βασική 11άδα είναι απλά η προσωποποίηση αυτής της υγείας.