Μετά την επιστροφή της (2017) στην ελίτ του βελγικού ποδοσφαίρου έπειτα από 13 χρόνια, η Αντβέρπ λιθαράκι – λιθαράκι χτίζει κάτι σπουδαίο, σημειώνει με «τικ» τον έναν εκπληρωμένο στόχο μετά τον άλλο. Ένα γήπεδο που ανοικοδομείται και εκσυγχρονίζεται. Αθλητικές φιλοδοξίες χωρίς ταβάνι και μεγάλο πορτοφόλι που ανοίγει εύκολα – ο ιδιοκτήτης Πολ Γέισενς δεν τσιγκουνεύεται μπρος στο θέλγητρο της επιτυχίας.
Και η πρόσφατη κατάκτηση του Κυπέλλου (2-0 τη Μέχελεν), για 2η φορά την τελευταία 3ετία, μπορεί κάλλιστα λίαν συντόμως να έχει ως συνέχεια την απόλυτη αποθέωση: Την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Για πρώτη φορά μετά το 1957 και 5η συνολικά στην ιστορία της. Τέσσερις αγωνιστικές πριν από τη λήξη των πλέι-οφ, έχει προσπεράσει Γκενκ και Ουνιόν Σεν Ζιλουάζ κατά ένα βαθμό, σε μια μάχη που αναμένεται να πάει μέχρις εσχάτων.
Ένα και μόνο πράγμα δεν είχε για να καμαρώνει όλο αυτόν τον καιρό της ανάκαμψης η αρχαιότερη ομάδα στο Βέλγιο (No1 στα μητρώα της ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας, γνωστή και ως Great Old): Τις Ακαδημίες της. Από αλλού ψώνιζε, κατά κόρον. Να όμως που μπήκε «τικ» και σε αυτήν την εκκρεμότητα. Γιατί πολλές ομάδες θα εύχονταν να έχουν σχηματοποιήσει ένα τόσο μεγάλο ταλέντο όσο ο Αρτούρ Βερμέιρεν.
Ένας αμυντικός μέσος 18 ετών, αλλά στο γήπεδο μόνο μικρός δεν μοιάζει. Με μια ωριμότητα σπανιότατη για παίκτη της ηλικίας του, με μια ζηλευτή ηρεμία. Αρκετοί πίστεψαν πως σε βάθος χρόνου, τουλάχιστον τώρα που είναι στην αρχή, δεν θα άντεχε στο physical κομμάτι. Εν συνεχεία άπαντες συνειδητοποίησαν πως οι μάχες σώμα με σώμα είναι κάτι το σχετικό όταν κάποιος σκέφτεται πιο γρήγορα από όλους τους άλλους. Ο Αρτούρ παίζει σαν «παλιός», με φοβερή αντίληψη του παιχνιδιού και αξιοθαύμαστη ακρίβεια στις μεταβιβάσεις του.
Από την πρώτη στιγμή που μπήκε στην 11άδα της Αντβέρπ και λίγο με τη βοήθεια της τύχης (λόγω τραυματισμών), τον περασμένο Νοέμβριο κόντρα στην Κλαμπ Μπριζ, δεν βγήκε πρακτικά ποτέ ξανά. Ο Μαρκ φαν Μπόμελ δε διανοείται ότι μπορεί να αφήσει εκτός τον παίκτη που ορίζει τα πάντα στη μεσαία γραμμή! Ο Ολλανδός προπονητής είναι από τους μεγαλύτερους φαν του νεαρού Βέλγου.
Όλα τα καλά που λέγονται για τον Βερμέιρεν είναι απολύτως δικαιολογημένα. Οι μεγαλύτεροι συμπαίκτες του τον έχουν πάρει υπό την προστασία τους. Είναι το πουλέν τους, αλλά ταυτόχρονα κι αυτός από τον οποίο περιμένουν να πάρει καθοριστικές και δύσκολες αποφάσεις, να τους ξελασπώσει στα δύσκολα. Η σωστή μίξη δηλαδή στήριξης και απαιτήσεων.
Ο τρόπος που κουβαλάει την μπάλα, η αντοχή και η ανθεκτικότητά του. Το ότι ποτέ δεν αγχώνεται. Όλα αυτά είναι χαρακτηριστικά γνωρίσματα (μόνο) των μεγάλων παικτών.
Πρόσφατα, συμπεριλήφθηκε στη λίστα των 20 πιο υποσχόμενων παικτών στον κόσμο, στη 19η θέση συγκεκριμένα, που έφτιαξε το Διεθνές Παρατηρητήριο Ποδοσφαίρου (CIES). Μαζί, παρεμπιπτόντως, με ακόμα 2 παίκτες του βελγικού πρωταθλήματος. Τον αμυντικό Ζένο Ντεμπάστ της Άντερλεχτ και τον μεσοεπιθετικό Μπιλάλ Ελ Χανούς της Γκενκ.
«Είναι πάντα δύσκολο να συγκρίνεις, αλλά όταν βλέπω τον Αρτούρ να παίζει, τον τοποθετώ κάπου ανάμεσα σε Τσάβι και Ινιέστα. Τον δεύτερο τον είδα να μεγαλώνει στην Μπαρτσελόνα, καθόμουν δίπλα του στα αποδυτήρια. Ο Αρτούρ είναι το ίδιο έξυπνος, δεν φοβάται να αναλάβει ευθύνες και ξέρει ακριβώς τι να κάνει», λέει ο αθλητικός διευθυντής της Αντβέρπ, ο διάσημος Μαρκ Όφερμαρς.
Το παρατσούκλι «Βέλγος Ινιέστα» έχει κολλήσει στον Βερμέιρεν και περιγράφει εύγλωττα το μέγεθος των προσδοκιών. Αν και ο ίδιος άλλη προτίμηση έχει. Τον Ενγκολό Καντέ. Κάτι που από μόνο του δείχνει πολλά για το ποιόν του. Ότι δηλαδή διάλεξε ως πρότυπο όχι μόνο έναν εξαιρετικό αμυντικό χαφ, αλλά και έναν εξαιρετικό άνθρωπο.
Είναι, άλλωστε, και ένα πολύ προσγειωμένο παιδί. «Οικογένεια, θέληση για νίκη και σωστή νοοτροπία» είναι το τρίπτυχο, που κατά δήλωσή του, τον ορίζει. Σιχαίνεται να χάνει, λατρεύει την οικογένεια του και θέλει να τους κάνει περήφανους και χαρούμενους, ενώ είναι ένας δουλευταράς που θέλει να δίνει πάντα τον καλύτερο του εαυτό.
Η Νιούκαστλ, η πλέον νεόπλουτη ομάδα του κόσμου βάσει των Σαουδαραβικών της ιδιοκτησιακών καταβολών, τον έχει πολύ ψηλά στη λίστα της. Τον τσεκάρει διαρκώς. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ παρακολουθεί επίσης στενά την εξέλιξή του.
Δεν τα προσπερνά όλα αυτά, η Premier League είναι το μεγάλο του όνειρο. Ωστόσο, για την ώρα δηλώνει ότι δεν θέλει να φύγει ακόμη από την Αμβέρσα. Δεν βιάζεται, ξέρει πως έχει ακόμα πράγματα να μάθει και πως το οικείο περιβάλλον θα τον βοηθήσει τα μέγιστα ως προς αυτό. Γι’ αυτό και πρόσφατα υπέγραψε νέο συμβόλαιο ως το 2026. Με τον μπαμπά του ως σύμβουλο. Δεν έχει ατζέντη. Αυτοί κάνουν ουρά για να τον πείσουν να τους δώσει τα δικαιώματα εκπροσώπησής του. Δεν συγκινείται.
«Τα πράγματα έχουν πάει πιο γρήγορα από ό,τι περίμενα, αλλά δεν επηρεάζομαι. Συνεχίζω να κάνω όλα όσα έκανα και πριν», λέει ο ίδιος. Όπως, για παράδειγμα, το σχολείο. Δεν το έχει ακόμα τελειώσει και δεν το παραμελεί καθόλου. Θα πάρει απολυτήριο λίγο πριν το Euro των Ελπίδων τον Ιούνιο, στο οποίο και αναμένεται να συμμετάσχει. Το τελευταίο βήμα πριν την Ανδρών, ο Ντομένικο Τεντέσκο, ο Γερμανός προπονητής έχει ήδη ξετρελαθεί μαζί του και περιμένει απλώς πότε θα τον καλέσει στους «Κόκκινους Διαβόλους».
Νωρίτερα, ο Αρτούρ θα κάνει τα πάντα για να γίνει πρωταθλητής με την ομάδα της πόλης του. Μόλις στα 18 του. Θα είναι κάτι το εξαιρετικό. Γιατί μπορεί η Αντβέρπ να είναι ένα σημαντικό κλαμπ ιστορικά, με ισχυρή βάση οπαδών, και να υπήρξε φιναλίστ του Κυπέλλου Κυπελλούχων το 1993 (ηττήθηκε στον τελικό από την Πάρμα), αλλά επί μακρόν είχε ξεπέσει σε βαθιά παρακμή. Πλέον όμως, είναι ανερχόμενη δύναμη. Καλή ώρα σαν τον Βερμέιρεν.