«Τα σκαλιά στο κτίριο D είχαν μεγάλες λακκούβες εξαιτίας της υγρασίας. Τα ανέβαινα δύο-δύο έχοντας δύο τελάρα με νερά στα χέρια μου, ήταν τα ντελίβερι που μισούσα περισσότερο. Ο θείος μου είχε ψιλικατζίδικο και με έστελνε στον 10ο όροφο.
Πάντα σταματούσα στον 4ο για λίγα λεπτά, για να ξεκουραστώ, να παίξω με το Nokia και να δω τα σκορ των αγώνων. Όταν έχεις γεννηθεί στην Σκαμπία, δεν ξέρεις τι συμβαίνει έξω. Για μένα, η μόνη λέξη ήταν ‘επιβίωση’. Ήμουν 10 χρονών και ήξερα ότι πρέπει να φέρω στο σπίτι 20 ευρώ. Οι περισσότεροι από τους φίλους με τους οποίους περνούσα εκείνα τα απογεύματα, κατέληξαν στη φυλακή».
Το αγόρι είναι ο σημερινός αμυντικός της Μόντσα, Αρμάντο Ίτσο, και τα κτήρια στα οποία αναφέρεται είναι τα ‘Vele di Scampia’. Τα περίφημα πολυώροφα σε σχήμα ιστίου σε μια από τις πιο κακόφημες γειτονιές της Νάπολης, στα οποία διαδραματίζεται η κορυφαία σειρά της ιταλικής τηλεόρασης, Gomorra.
Από το 1962 μέχρι το 1975 χτίστηκαν 7 κτίρια στην περιοχή και προορίζονταν για εργατικές κατοικίες, όμως σύντομα η Μαφία εμφανίστηκε. Μετά τον σεισμό του 1980, η Καμόρα πήρε στα χέρια της τον έλεγχο των Vele και τα μετέτρεψε σε έναν χώρο στον οποίο, χάρη στην δαιδαλώδη δομή του, μπορούσε να διακινεί και να κρύβει ναρκωτικά από την αστυνομία. Σήμερα, τα 4 από αυτά έχουν γκρεμιστεί, όμως το τι συνέβαινε εκεί, παραμένει στη μνήμη όσων το έζησαν.
«Άλλοι έκαναν νταλαβέρια, άλλοι έκλεβαν. Ποτέ δεν τους έκρινα και εκείνοι με κράτησαν μακριά από αυτή τη ζωή επειδή ήμουν καλός στο ποδόσφαιρο και έβλεπαν ελπίδα σε μένα. Με προστάτευαν. Όμως έξω από το κτίριο έπρεπε να φοβάσαι, το μέρος ήταν γεμάτο από άτομα που έπαιρναν ναρκωτικά. Όταν παίζαμε, ανάμεσα μας ήταν γιοι αφεντικών της Μαφίας και όταν η μπάλα έφευγε μακριά τη βρίσκαμε ανάμεσα σε σύριγγες και σκουπίδια».
Με δεδομένο πως μεγάλωσε στην Σκαμπία, το ότι o Ίτσο κατάφερε να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, να αγωνιστεί στην Serie A και να φορέσει τη φανέλα ομάδων όπως Τζένοα, Τορίνο αλλά και της Εθνικής Ιταλίας, αποτελεί «θαύμα». Όμως παρότι στο πιο κρίσιμο σημείο της ζωής του έμεινε μακριά από την εγκληματικότητα, φαίνεται πως δεν απέφυγε τις σχέσεις με την Μαφία.
Στις αρχές Μαΐου του 2023, έσκασε η είδηση. «Το Δικαστήριο της Νάπολης επιβάλλει ποινή φυλάκισης 5 ετών στον αμυντικό της Μόντσα, Αρμάντο Ίτσο, για σχέσεις με την Μαφία και απάτη στον χώρο του αθλητισμού».
Το όνομα του σήμερα 31χρονου βρισκόταν στο φάκελο της έρευνας της Αστυνομίας για παράνομο στοιχηματισμό και οργανωμένο έγκλημα και οι Δικαστές επέβαλαν ακόμα μεγαλύτερη τιμωρία από εκείνη που ζήτησε ο Εισαγγελέας. «Σαφώς και θα κάνουμε έφεση» είπε ο δικηγόρος του παίκτη, Στέφανο Μοντόνε. «Θεωρούμε ότι η ποινή πρέπει να ακυρωθεί ελλείψει στοιχείων».
Στοιχεία όμως, υπάρχουν. Το σκηνικό ξεκινά πριν 6 χρόνια, όταν ο Ουμπέρτο Ακούρζιο, capo ενός εκ των clan που δρουν στο Σεκοντιλιάνο, γειτονική περιοχή με την Σκαμπία, όπως και ο Σαλβατόρε Ρούσο, κρίθηκαν ένοχοι μαζί με τον Ίτσο.
Ο λόγος της καταδίκης βρίσκεται στη σεζόν 2013-14 όταν ο σέντερ-μπακ έκανε τα πρώτα του βήματα στο calcio και αγωνιζόταν στην Serie B με τη φανέλα της Αβελίνο. Όπως προκύπτει, μαζί με τους συμπαίκτες, Φραντσέσκο Μιλέζι και Λούκα Πίνι, επηρέασαν το εκτός έδρας παιχνίδι κόντρα στην Μόντενα, η οποία νίκησε 1-0.
Σύμφωνα με τον Εισαγγελέα, ο Ρούσο, αρχιμαφιόζος της Καμόρα και ψηλά στη λίστα του Υπουργείου Εσωτερικών με τους πιο καταζητούμενους των τελευταίων 30 ετών, έφερε σε επαφή τα αδέρφια Ακούρζιο με την Αβελίνο. Στη συνέχεια έδωσαν 30.000 ευρώ στον Μιλέζι για να σιγουρέψει το στήσιμο με τους υπόλοιπους παίκτες και η Μαφία πόνταρε 400.000 στο ότι οι γηπεδούχοι θα σκοράρουν.
«Έλαβε αμοιβή με σκοπό να επηρεάσει το αποτέλεσμα, κάτι το οποίο ξεφεύγει από την σωστή και καθαρή διεξαγωγή της διοργάνωσης» αναφέρεται στις κατηγορίες σε βάρος του Ίτσο, για το deal που έκλεισε στις 14 Μαΐου του 2014, τρεις μέρες πριν τον επίμαχο αγώνα.
Αυτή ήταν η δεύτερη φορά που είχε μπλεξίματα με τη δικαιοσύνη, με την πρώτη να έρχεται το 2017, όταν ήταν παίκτης της Τζένοα. Τότε είχε αθωωθεί για το ότι έπραξε κάτι ανάλογο στο Αβελίνο – Ρετζίνα στις 26 Μαΐου του 2014, επίσης στο πρωτάθλημα της Serie B.
Όπως πολλά παιδιά που μεγαλώνουν σε μια καθημερινότητα με έντονο το στοιχείο της Μαφίας, ο Αρμάντο ήθελε να μείνει μακριά από όλα αυτά. Όμως φαίνεται πως οι παραστάσεις, τα βιώματα και φυσικά οι… επαφές του από τις μέρες στην Σκαμπία, έπαιξαν ρόλο στη συνέχεια μιας καριέρας που σε μεγάλο βαθμό το τι θα συνέβαινε ήταν προκαθορισμένο.
«Δεν πίστευα ποτέ ότι θα γίνω ποδοσφαιριστής, όταν μεγαλώνεις σε αυτό το μέρος, δεν βλέπεις καμία προοπτική. Από εκεί βγαίνει ένας παίκτης κάθε 50 χρόνια, όποιος έχει γεννηθεί εκεί, τον κρίνουν για πάντα…».