Ίσως.
Μπορεί.
Θα δούμε.
Ή, ακόμα καλύτερα, «Ό,τι πουν οι γιατροί»- οι Αμερικάνοι, εννοείται, γιατροί, καθώς αυτοί της εθνικής έχουν να τον δουν από κοντά περισσότερο καιρό απ’ όσο έχει να πανηγυρίσει τίτλο στην Φόρμουλα 1 η Φεράρι.
Στην πραγματικότητα, όποιος είχε πατήσει έστω και κατά τύχη στην ζωή του παρκέ (κι όχι απαραίτητα αυτό ενός γηπέδου, αλλά ακόμα και σε ένα κατάστημα που πουλάει δάπεδα), ήξερε: όταν η τελευταία σου παρουσία εντός των τεσσάρων γραμμών έχει καταγραφεί στα τέλη Απριλίου (σ’ εκείνο το Μπακς-Χιτ όπου, συμπωματικά, αγωνιζόταν τραυματίας) κι έχει μπει Αύγουστος χωρίς να έχεις παίξει έστω κι ένα 5 on 5, είναι μπασκετικά αδύνατον να μπορέσεις να παίξεις στο Παγκόσμιο.
Σου λείπει ο ρυθμός, οι ανάσες, η αυτοπεποίθηση, η «τριβή» με τους αντιπάλους- εν ολίγοις, σου λείπουν τα πάντα. Κι όταν είσαι ένας από τους καλύτερους (μικρή σημείωση: και πιο ακριβοπληρωμένους…) παίκτες στον κόσμο, οι πιθανότητες να «κατέβεις» είναι ελαφρώς περισσότερες από το ν’ ανιχνευθούν ψήγματα εγκεφάλου στο μυαλό ενός ακροδεξιού, αλλά και πάλι βρίσκονται εκεί στα πέριξ του μηδέν.
Επομένως ναι, φορέστε μας τον μανδύα του μετά Χριστόν προφήτη, αλλά επιτρέψτε μας να το πούμε: ξέραμε πως ο Γιάννης δεν υπάρχει περίπτωση να ενισχύσει την Ελλάδα στο επερχόμενο Μουντομπάσκετ.
Γιατί;
Γιατί, πολύ απλά, το παιδί είναι τραυματίας: το χρόνιο θέμα που έχει στα γόνατά του ήταν ηλίου φαεινότερο πως τον ταλαιπωρούσε σε μεγάλο βαθμό και φέτος, κάτι που επιβεβαιώθηκε και από το γεγονός πως χρειάστηκε μία διορθωτική αρθροσκόπηση στο ένα εξ αυτών σχετικά πρόσφατα.
Όποιος αρνείται την στείρα πραγματικότητα και βλέπει σαυράνθρωπους με διχαλωτές γλώσσες σε κάθε γωνιά, θεωρεί πως τα εμβόλια για τον covid εξυπηρετούσαν τους σκοπούς του 5G και, εν γένει, είναι φαν των συνωμοσιών, μπορεί να πατήσει το ευμέγεθες Χ πάνω δεξιά αυτή την στιγμή και να παραμείνουμε άγνωστοι μεν, αιωνίως φίλοι δε.
Αν, παραδόξως, είστε ακόμα εδώ, τότε κι εσείς αντιλαμβάνεστε πως ο Greek Freak δεν προσποιήθηκε ότι πονάει, δεν ήταν ότι δεν ήθελε να παίξει, αλλά πράγματι αντιμετώπιζε ανυπέρβλητο πρόβλημα που τον οδήγησε, μοιρολατρικά, στην στοργικά αγκάλη των πιτς (δέσμευση: εδώ τελειώνουν οι αναφορές στην F1).
Ο Αντετοκούνμπο το πάλεψε (εξ αποστάσεως, βέβαια, αλλά το πάλεψε) αν και άλλος στη θέση του θα είχε όλα τα δίκια της αγωνιστικής γης για να μην το κάνει: ο τρόπος που τον αντιμετωπίζει σύσσωμο το ελληνικό μπάσκετ και η διοίκησή του είναι πιο λάθος κι από την σχέση της Ρέιτσελ με τον Τζόι που «εξυφάνθηκε» στον 10ο κύκλο στα «Φιλαράκια».
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Κατά το παρελθόν- κι όταν κατέστη κάτι παραπάνω από σαφές πως το παιδί από τα Σεπόλια θα είναι η επόμενη σουπερνόβα του παγκόσμιου μπάσκετ- οι ίδιοι του οι συμπαίκτες τον κοιτούσαν με μισό μάτι, αναρωτιόντουσαν ευθαρσώς για ποιο λόγο είναι εκείνος ο σούπερ σταρ και όχι οι «παλιοί», μετρούσαν πόσα σουτ έκανε και διάφορες άλλες αποκρουστικές ομορφιές.
Για να καταγραφούν λεπτομερώς τα λάθη της Ομοσπονδίας, που είχε μηδενική επικοινωνία μαζί του, χρειάζονται δύο πράγματα: α) να ψάξουμε στο σκοτεινό διαδίκτυο το ποια ανίερη τελετή απαιτείται για ν’ αναστηθεί κάποιος και β) να εφαρμόσουμε τα όσα μάθαμε για να φέρουμε πίσω στην ζωή τον Όμηρο κι αυτός, κατάκοπος μετά την Οδύσσεια και την Ιλιάδα, να βρει την όρεξη να γράψει ένα ακόμα βιβλίο 24 ραψωδιών με τίτλο «Τι να μην κάνετε αν είστε η ΕΟΚ και έχετε ως παίκτη τον Γιάννη». Ένα απλό άρθρο, βλέπετε, δεν φτάνει.
Επομένως, ναι: ο Αντετοκούνμπο δεν έχει τύχει της καλύτερης συμπεριφοράς σε τούτη τη γαλανόλευκη γωνιά. Όταν φτάνει στο σημείο να διαβάζει κανείς απόψεις του στιλ «Μήπως η εθνική παίζει καλύτερα χωρίς τον Γιάννη;», καταλαβαίνει πως ο γιαλός έχει πάει κατά διαόλου και αρμενίζει στραβά ένα ολόκληρο μπασκετικό έθνος.
Μια στοιχειώδης σύγκριση του πώς φέρονται οι Σλοβένοι στον δικό τους σούπερ σταρ, τον θαυμάσιο Λούκα Ντόντσιτς, και πώς εμείς στον Γιάννη (που, εν αντιθέσει με τον- επίσης παικταρά- Λούκα, έχει στο βιογραφικό του πρωτάθλημα ΝΒΑ και Finals MVP, 2 regular season MVPs, ένα βραβείο Αμυντικού της Χρονιάς κι ένα Πιο Βελτιωμένου Παίκτη) αρκεί για να στοκάρει μεγάλες ποσότητες γιαουρτιού.
Το να μη θέλει να φορέσει, λοιπόν, τη φανέλα της Επίσημης Αγαπημένης ο Αντετοκούνμπο, ανεξαρτήτως τραυματισμού ή όχι, θα έβγαζε εκ προοιμίου νόημα. Το ότι ο Γιάννης τις περισσότερες φορές «κατεβαίνει» στα διεθνή τουρνουά της FIBA έχει να κάνει με το ότι ο άνθρωπος πράγματι αγαπάει την Ελλάδα και αυτή την ομάδα. Αλλά…
Αλλά φέτος έκανε λάθος. Όχι στο ότι δε θα μας ενισχύσει με την παρουσία του (για τους έχοντες ηθελημένη μνήμη χρυσόψαρου: ο άνθρωπος είναι τραυματίας), αλλά στο πώς χειρίστηκε το όλο θέμα.
Το να έχει μαζευτεί η ομάδα εδώ και 20 μέρες κι εσύ να μη δίνεις ποτέ και πουθενά το «παρών» (εν αντιθέσει με ό,τι έκανε τα προηγούμενα χρόνια που βρισκόταν μαζί με τους συμπαίκτες του ακόμα κι όταν δεν έπαιζε), αλλά ν’ αφήνεις να πλανάται η υποψία ότι μπορεί ν’ αγωνιστείς, είναι κάτι που πειράζει σε βαθμό κακουργήματος το μυαλό των υπολοίπων παιδιών και του προπονητικού επιτελείου.
Το να μην υπάρχει η παραμικρή, κατά πώς φαίνεται, ενημέρωση του ιατρικού σταφ για το ποια είναι η πορεία της αποκατάστασής σου και να περιμένουν να διαβάσουν στα social media ότι δε θα παίξεις τελικά, κινείται στα όρια της σοφόκλειας θεώρησης των πραγμάτων: είναι κομματάκι τραγικό.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Το να ισχυρίζεται ο Θανάσης πως «Ο Γιάννης δεν κοιμάται τα βράδια» αναφορικά με το πόσο πολύ σε στενοχωρεί το ότι δεν είσαι στο 100% για να βρίσκεσαι από την πρώτη μέρα με την ομάδα, κι εσύ, την ίδια στιγμή, στα social να κάνεις ατέρμονη καυλάντα για το πού θα βρεις παπούτσια στο Λ.Α. και για τις προπονητικές σου ικανότητες κάπου στην Άπω Ανατολή δημιουργούν αντικρουόμενες- και όχι τόσο τιμητικές- εικόνες.
Για έναν σοβαρό επαγγελματία του διαμετρήματος του Αντετοκούνμπο η όλη διαχείριση της κατάστασης είναι “splendide mendax”: υπέροχα λάθος, αν και θα μπορούσε να λείπει κι αυτό το «υπέροχα».
Άραγε θα ξαναδούμε τον Γιάννη με τα χρώματα της Ελλάδος; Ο ίδιος ήταν κατηγορηματικός: ναι, θα ξαναπαίξει- και, εδώ που τα λέμε, για ένα παιδί που έχει δείξει εμπράκτως πόσο πολύ αγαπάει το μπάσκετ, δεν υπάρχει λόγος να το αμφισβητούμε. Και με αμιγώς εγωιστικούς όρους να το δει κανείς, μια διάκριση με την εθνική είναι το κερασάκι στην ήδη γευστικότατη τούρτα της καριέρας του σούπερ σταρ των Μπακς.
Ο Αντετοκούνμπο, όπως και όλα τα μεγάλα ονόματα του ΝΒΑ, έχει κυκλωμένους τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού το 2024, όμως υπάρχει ένα κολοσσιαίο πρόβλημα: για να φτάσει εκεί η Ελλάδα πρέπει πρώτα να προκριθεί- πλην εκκωφαντικού απροόπτου στο Μουντομπάσκετ που αρχίζει σε λίγες μέρες- μέσω του προολυμπιακού τουρνουά που θα γίνει τον άλλο Ιούνιο. Όταν, δηλαδή, είναι πάρα πολύ πιθανό ο 30χρονος, τότε, Γιάννης να κουβαλάει την καταπόνηση μιας «βαθιάς» πορείας στα playoffs με ενδεχόμενη ακόμα και την συμμετοχή στους τελικούς και όταν τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα μάλλον θα παίζονται ακόμα. Ως εκ τούτων, το να κατεβάσουμε σύνθεση ανάγκης ή το προπαιδικό μας δεν πρέπει ν’ αποκλειστεί, κάτι που σημαίνει πως η εθνική μάλλον θ’ αποκλειστεί.
Άρα, αν μείνουμε εκτός Ολυμπιακών, υπάρχει περίπτωση να ξαναβάλει ο Αντετοκούνμπο το άσπρο/μπλε νούμερο 34;
Ίσως.
Μπορεί.
Θα δούμε.
Ο (λατρεμένος, κι αν σχηματίσατε διαφορετική γνώμη είναι ξεκάθαρα δικό μας λάθος) Γιάννης είναι ένα αδιαμφισβήτητο μπασκετικό θαύμα της φύσης. Ένα Freak.
Και πονάει, ρε γαμώτο, τις φορές εκείνες που λείπει από μπροστά το “Greek”.