Η αποχώρηση του Ντίνου Μήτογλου από την 12αδα της Εθνικής, ένα 24ωρο πριν την πρεμιέρα της στο Μουντομπάσκετ, ύστερα από ρωγμώδες κάταγμα στο δάχτυλο, ήταν ένα σοκ.
Από κει που είχε κατασταλάξει ο προπονητής Ιτούδης σε συγκεκριμένα σχήμα, σε συγκεκριμένο χρόνο, με τον Μήτογλου προεξάρχοντα, δεδομένου ότι στα φιλικά ήταν πρώτος σκόρερ, πρώτος ριμπάουντερ και πρώτος σε χρόνο συμμετοχής, έπρεπε να καλύψει το κενό.
Και επειδή πρόκειται για ένα διπλοθεσίτη, αφού θα έπαιρνε κάποιο χρόνο στο 4 και κάποιο χρόνο στο 5, το κενό ήταν κι αυτό διπλό. Όπως αποκάλυψε ο Ιτούδης, σε ένα πινακάκι στα αποδυτήρια, οι βοηθοί του είχαν βάλει ένα + και έναν αριθμό σε κάθε παίκτη από τους 11. Ήταν πόσο παραπάνω θα έπρεπε να δώσουν για να καλυφθεί η απουσία.
Μέσα σε ένα 24ωρο ακούστηκαν πολλά για τον Μήτογλου. Πιο άκυρο από το ότι επέλεξε πολύ εύκολα να αφήσει την Εθνική, δεν ακούστηκε ή γράφτηκε.
Επέλεξαν πάρα πολλοί, προφανώς τυφλωμένοι από οπαδικό μίσος, να γράψουν ή να αφήσουν να εννοηθεί ότι ο Ντίνος έψαχνε ευκαιρία ή ότι δεν είχε σκοπό να υπερβάλλει εαυτόν για την Εθνική.
Δηλαδή, έκατσε ο Ντίνος ένα μήνα τώρα να προπονείται με την Εθνική, να παίζει σε αγώνες, έχοντας και 17 μήνες αγωνιστικής απραξίας πίσω του, και ένα 24ωρο πριν αρχίσουν τα επίσημα, σκέφτηκε «θα σηκωθώ να φύγω».
Του έλεγαν δηλαδή του Ντίνου όλοι οι γιατροί ότι δεν είναι τίποτα και μέχρι να παντρευτεί θα γιάνει, κι αυτός επέλεξε το θέατρο όπως κάναμε μικρά στο σχολείο όταν παίζαμε μπάλα, που κάπου χτυπούσαμε το νύχι μας και ζητούσαμε φάουλ ή πέναλτι.
Είναι τόσο αρρωστημένα τα μυαλά όλων εκείνων που κρίνουν την απόφαση ενός αθλητή που έχει τραυματιστεί, μόνο και μόνο γιατί ανήκει στον Παναθηναϊκό. Δεν τους νοιάζουν ακτινογραφίες, δεν τους νοιάζουν οι 3 γιατροί που του είπαν ότι το παραμικρό να συμβεί, θα φύγει για χειρουργείο και θα ξαναπαίξει τα Χριστούγεννα.
Όχι. Τους νοιάζει να φορτώσουν στην Εθνική το οπαδικό τους μίσος, επειδή έγινε αναφορά πως ενημερώθηκε ο Παναθηναϊκός και εξέφρασε ανησυχία στον Μήτογλου σε περίπτωση που συνέχιζε να παίζει.
Κι αυτό κακό; Δεν ξέρουμε αν το ξεχνάτε, αν επιλέγετε να το ξεχνάτε, αλλά οι αθλητές ζουν από αυτό το άθλημα. Και πληρώνονται από συλλόγους. Πάνω στον Μήτογλου ο Παναθηναϊκός βασίζει πολλά για την θέση 4 και 5. Είναι περιουσιακό του στοιχείο. Απόλυτα σωστά εξέφρασε ανησυχία.
Εμείς αν ήμασταν στην διοίκηση του οποιουδήποτε Παναθηναϊκού, δεν θα ήμασταν τόσο διακριτικοί, ούτε θα αφήναμε την απόφαση στον παίκτη. Θα στέλναμε άνθρωπό μας να πάει να τον πάρει και να μην επιτρέψει να μπει σε περαιτέρω κίνδυνο.
«Κι ο Γιαννάκης έπαιζε 20 χρόνια χωρίς χιαστούς». Αυτό λένε αρκετοί για να υποβαθμίσουν τον τραυματισμό του Μήτογλου.
Κι επειδή πριν 40 χρόνια που το μπάσκετ στην Ελλάδα ήταν ερασιτεχνικό, ο Γιαννάκης έπαιζε χωρίς χιαστούς, πρέπει να το κάνουν όλοι οι αθλητές; Εδώ μιλάμε για εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, για συμβόλαια, για προϋπολογισμούς. Και μιλάμε για μια εποχή που, μας αρέσει δε μας αρέσει, οι σύλλογοι έχουν τον τελευταίο λόγο.
Ωραίοι οι ρομαντισμοί, αλλά, ξαναλέμε, οι αθλητές έχουν συμβόλαια, ζουν από τους συλλόγους τους, δεν γίνεται να τους αγνοήσουν στο όνομα της οποιασδήποτε Εθνικής.
Στην περίπτωση μάλιστα του Μήτογλου, υπάρχει και η ειδική παράμετρος. Σας το υπογράφουμε, ο πιο πωρωμένος αθλητής με την Εθνική του, αν είχε λείψει 18 μήνες και επέστρεφε και τραυματιζόταν και είχε να διαλέξει ανάμεσα στις 20 μέρες εκτός ή στο να παίξει και να πάθει ζημιά 3-4 μηνών, το πρώτο θα διάλεγε.
Δεν ήθελε ο Μήτογλου να παίξει σε αυτό το Μουντομπάσκετ και να δείξει πως παραμένει αθλητής υψηλού επιπέδου; Αφελής όποιος πιστεύει ότι δεν ήθελε. Ο πιο εγωιστής αθλητής να ήταν, αν ήξερε ότι δεν πρόκειται να πάθει χειρότερη ζημιά, θα έσφιγγε τα δόντια και θα έπαιζε με το κάταγμα.
Μετά από 18 μήνες off, σαν ταύρος σε υαλοπωλείο έμπαινε στις προπονήσεις και τα φιλικά. Όσο κι αν είναι πολύ σημαντική η απουσία του, η απόφαση που πήρε, ήταν η σωστή και αυτή που δείχνει σεβασμό στον εαυτό του, στην ομάδα του, αλλά και στην ίδια την Εθνική.
Πιστεύει δηλαδή κανείς ότι θα ήταν διαθέσιμος ο Μήτογλου με αυτό το χέρι και στην άμυνα θα μπορούσε να μαρκάρει, να πηδήξει, να αρπάξει τη μπάλα; Ίσα ίσα που θα γινόταν στόχος. Θα τον έπαιζαν οι αντίπαλοι με χουκ στο χτυπημένο χέρι, θα έχασε ριμπάουντ, θα έχανε την ισορροπία στο σουτ. Περισσότερη ζημιά θα έκανε αν έμενε τραυματισμένος, παρά θα πρόσφερε.
Υπάρχει ακόμα μια παράμετρος. Ο πνιγμένος από τα μαλλιά πιάνεται κι αν η Εθνική δεν είχε τόσες ελλείψεις παικτών που επέλεξαν να μην πάνε για δικούς τους λόγους, δεν θα υπήρχε αυτή η κακεντρέχεια για τον Μήτογλου.
Απλώς επειδή δεν υπάρχει τίποτα μετά τον Παπαγιάννη στο 5 κι επειδή και στις άλλες θέσεις λείπει η ποιότητα, έπεσαν αρκετοί να τον φάνε.
Αν ποτέ αποφασίσουν να μπουν στη θέση του οποιουδήποτε άλλου, εν προκειμένω του Μήτογλου, και να κατανοήσουν τι διακυβεύεται, τότε θα καταλάβουν και γιατί ο Μήτογλου δεν πήρε το ρίσκο.