«Ο Σπανούλης δεν έχει κάνει τίποτα τυχαία στη ζωή του. Δεν αφήνει ούτε μία μέρα να πάει χαμένη. Είναι πρότυπο για όλους μας, στην προσπάθεια να πετύχουμε», είπε, μιλώντας για τους στόχους του Περιστερίου, ο Λεωνίδας Κασελάκης.
«Ο Βασίλης ξέρει πάρα πολύ καλά τι σημαίνει Εθνική. Το κίνητρο του θα είναι και είναι τεράστιο, οπότε ανυπομονώ κι εγώ να δουλέψω μαζί του σ’ αυτήν τη νέα προσπάθεια», υπερθεμάτισε ο Κώστας Παπανικολάου.
Ήταν δεδομένο ότι ο Βασίλης Σπανούλης θα αντάμωνε ξανά με μία από τις μεγάλες αγάπες του, την Εθνική Ομάδα. Από το πεπρωμένο δεν μπορεί άλλωστε κανείς να ξεφύγει και από τη στιγμή που ο V-Span στράφηκε στην προπονητική, δεν υπήρχε αμφιβολία ότι απέμενε απλώς να μάθουμε το timing που θα υπέκυπτε στον πειρασμό της «Επίσημης Αγαπημένης». Το δεδομένο έγκειται στο ότι ο Σπανούλης δεν θα μπορούσε να μην γίνει (και) σπουδαίος προπονητής. Μπορεί να ακούγεται υπερβολικό, αλλά αν δεν μας πείθει το ασίγαστο πάθος με το οποίο πορεύτηκε για μια 20ετια στα παρκέ, θα ήταν αφελές να αγνοήσουμε την οπτική όσων των γνωρίζουν καλά: «Ο Σπανούλης δεν θα έμπλεκε ποτέ με τους πάγκους αν δεν ήταν αποφασισμένος να πετύχει».
Περί timing το ανάγνωσμα λοιπόν, το ζήτημα είναι αν αυτή είναι η πλέον κατάλληλη στιγμή. Αυτό όμως δεν θα το μάθουμε μάλλον ποτέ, εκτός αν η Εθνική ανέβει στο βάθρο στους Ολυμπιακούς και… κατακτήσει το επόμενο Ευρωμπάσκετ. Επειδή όμως αυτά είναι αρκετά δύσκολο να συμβούν, η άποψη ότι ο Σπανούλης δεν είναι ακόμα τόσο ψημένος ώστε να ρισκάρει να κάψει το γαλανόλευκό χαρτί του, είναι κάτι παραπάνω από εύλογη. Θα μπορούσε κάποιος να την γαρνίρει με το ότι δεν θα είναι καν full time job αφού θα διατηρήσει το κουμάντο στο Περιστέρι.
Όμως, χωρίς να θέλουμε να πετάμε στα σύννεφα, θα επιστρέψουμε ξανά στο Νο. 1 αξίωμα. Είναι δυνατόν να πήρε ο Σπανούλης την απόφαση να αναλάβει την Εθνική και να μην… γυαλίζει ήδη το μάτι του; Θα ποντάραμε μάλιστα – αν μπορούσε ποτέ να αποδειχτεί – ότι έχει ήδη μιλήσει με Γιάννη Αντετοκούνμπο, Κώστα Σλούκα και Νικ Καλάθη, προσβλέποντας σε απαρτία στο Προολυμπιακό τουρνουά του Ιουλίου. Μην γελιέστε, αυτός ο τύπος εργασιομανούς και τελειομανούς ανθρώπου δεν αφήνει τίποτα στην τύχη…
Μετά τον Παναγιώτη Γιαννάκη, οι μοναδικοί προπονητές που γεύτηκαν επιτυχία με την Εθνική Ομάδα ήταν ο Γιόνας Καζλάουσκας (χάλκινο στο Ευρωμπάσκετ του 2009) και ο Ηλίας Ζούρος (πρόκριση στους Ολυμπιακούς του 2012). Κι εκείνοι όμως πρόσκαιρα, το δεύτερο χρόνο τους δεν πήγαν καλά, όπως και οι Τρινκιέρι, Κατσικάρης, Μίσσας, Σκουρτόπουλος, Πιτίνο και Ιτούδης, που ακολούθησαν. Δεκατέσσερα χρόνια χωρίς βάθρο, εθισμός στην αποτυχία και στον ορίζοντα τι; Ποιος αλήθεια θα μπορούσε να είναι αυτή τη στιγμή πιο ενδεδειγμένη λύση; Δεν μιλάμε άλλωστε για μαθητευόμενο μάγο, αλλά για έναν προπονητή που οδήγησε πέρσι το Περιστέρι στον τελικό του Κυπέλλου και νίκησε δις τον Παναθηναϊκό στους ημιτελικούς του πρωταθλήματος. Επιπλέον, για έναν Σπανούλη το χαρτί δεν καίγεται με ένα μόνο πέρασμα στην Εθνική, όσο αποτυχημένο και αν εξελιχθεί. Στα 41 του ήρθε για να (επι)μείνει.
Αλλά το αγωνιστικό σκέλος του πράγματος θα αρχίσει πραγματικά να μας απασχολεί λίγο πριν από το προολυμπιακό. Αυτό που θα προέτασσε και ο πλέον αδαής με το μπάσκετ είναι ο συμβολισμός του πράγματος, η ακραία μορφή παλιγγενεσίας. Η Εθνική χρειαζόταν μια έμπνευση και όπως ο Γιαννάκης έτσι και ο Σπανούλης αποτελεί εχέγγυο συσπείρωσης – αναζωπύρωσης της φλόγας. Με αυτόν στο τιμόνι οι πιθανότητες το προσκλητήριο να ηχήσει σε όλους ως πρόκληση πολλαπλασιάζονται εκτυφλωτικά. Ο Αντετοκούνμπο τον βλέπει περίπου ως ίνδαλμα, στο ποστάρισμα του κατά το τελετουργικό απόσυρσης της φανέλας του από τον Ολυμπιακό τον χαρακτήρισε «GOAT» και η επικοινωνία κόουτς – σούπερσταρ προβλέπεται πλέον η καλύτερη δυνατή, διότι απλώς είναι αλλιώς όταν και ο κόουτς ακούει στο… σούπερσταρ.
Σύμφωνα με τις… καλές γλώσσες, ο Γιάννης έχει ήδη μαρτυρήσει στο περιβάλλον του ότι ακόμα και αν διεκδικήσει έως τέλους το πρωτάθλημα του NBA, θα είναι στις επάλξεις τον Ιούλιο με τη γαλανόλευκη. Άρα, με ομοσπονδιακό τεχνικό V-Span θα πρέπει να θεωρούμε περίπου «δεμένη» την επιστροφή του.
Συν τις άλλοις ο Σπανούλης έχει εξαιρετικές σχέσεις με τους Σλούκα και Καλάθη. Μπορεί ο ένας να έχει πατήσει τα 34 και ο άλλος τα 35 το καλοκαίρι, αλλά έναν τελευταίο (ή ακόμα καλύτερα προτελευταίο) χορό με την Εθνική είναι αρκετά πιθανό να τους πείσει η προσωπικότητα του Σπανούλη να τον δώσουν. Δεν μπορούμε φυσικά να συζητήσουμε σοβαρά για να το αν θα είναι χρήσιμοι. Αμφότεροι άλλωστε εξακολουθούν να έχουν κομβικό ρόλο σε top-ομάδες της Ευρωλίγκας και με την κατάλληλη καθοδήγηση θα μπορούσε να συμπληρώσει ιδανικά ο ένας τον άλλο, χωρίς υπερβολές σε καταπόνηση, καθώς υπάρχει και ο Ουόκαπ.
Last but not least: Το μπάσκετ έχει αλλάξει, όλες οι σπουδαίες ομάδες παίζουν πλέον φουλ επιθετικά και το δόγμα «άμυνα και άγιος ο Θεός» δεν μπορεί πλέον από μόνο του να σε πάει μακριά. Ο Σπανούλης έχει δείξει ήδη ότι – χωρίς προφανώς να παραγνωρίζει την αξία του αμυντικού φίλτρου – εμπνέεται από συνεργασίες και αυτοματισμούς στο επιθετικό κομμάτι, έχοντας θητεύσει δις και πλάι σε έναν θιασώτη του γρήγορου – χωρίς αγκυλώσεις – μπάσκετ, ονόματι Γιώργου Μπαρτζώκα.
Αλλά μάλλον μακρηγορήσαμε, γιατί το νόημα αυτού του κειμένου το ανέδειξαν λιτά και απέριττα, με λόγια συστημένα – όπως η φλόγα στο βλέμμα του νέου ομοσπονδιακού – ο Λεωνίδας Κασελάκης και ο Κώστας Παπανικολάου…