Λένε πως αν δε μαθαίνεις από τα λάθη σου και δεν κάνεις νέα, διαφορετικά λάθη, δεν θα εξελιχθείς ποτέ. Ο Παναθηναϊκός φαίνεται να το αντιλαμβάνεται αυτό και να παρουσιάζει μια σαφώς βελτιωμένη εικόνα εν συγκρίσει με το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό, αν και δεν απέφυγε ξανά τα λάθη.
Το καμπανάκι του Αταμάν μετά την «ήττα» από το Μαρούσι, δε φαίνεται να ήχησε σωστά προς πάσα κατεύθυνση, αφού είδαμε τους παίκτες του Παναθηναϊκού απέναντι στη Μπάγερν να χάνουν 4 φορές διαφορές 10+ πόντων και να… πουλάνε αφειδώς μπάλες, αλλά και να έχουν τα… θεματάκια τους στα αμυντικά ριμπάουντ.
14 ριμπάουντ πήρε η Μπάγερν στην επίθεσή της, τα 8 εξ αυτών με τους παίκτες της να είναι ολομόναχοι και να βρίσκουν ευκαιρία για δεύτερο και τρίτο σουτ. Μπόνγκα, Ιμπάκα, Γκιφάι δύο φορές, Φρανσίσκο, Μπούκερ είναι οι παίκτες που σκόραραν από επιθετικό ριμπάουντ, κάποιοι με διπλή προσπάθεια.
Βέβαια, όταν μιλάμε για μια ομάδα 10+ καινούργιων παικτών που έχει βρεθεί απειροελάχιστα μαζί στο παρκέ, όλα τα παραπάνω είναι απολύτως φυσιολογικά στην παρούσα φάση της σεζόν.
Στην απέναντι πλευρά, όμως, τι είχε να αντιτάξει ο Παναθηναϊκός; Έναν Ματίας Λεσόρ να τα βάζει, ως συνήθως, με όλους και να παλεύει να κλείσει τρύπες στην άμυνα, κάτι όμως που τον τραβούσε συχνά εκτός ρακέτας με αποτέλεσμα να χάνονται εύκολες κατοχές.
Ο Χουάντσο ήταν σε κακή βραδιά (για το δικό του, υψηλότατο ταβάνι), παρά τους 10 πόντους, ο Γκριγκόνις το ίδιο, ενώ ο Παναθηναϊκός δεν είχε στην ουσία περιφερειακό να του δώσει κάτι με εξαίρεση τον Γκραντ που κάνει φοβερό step up.
Ο Βιλντόζα- σε παιχνίδι που, θυμίζουμε, απουσίαζε ο Σλούκας- παρασύρθηκε αρκετές φορές από τον ρυθμό του αγώνα και παρά τους 8 πόντους του, είχε σε πλείστες περιπτώσεις μέτρια αμυντική τοποθέτηση, όντας ένας από τους υπαίτιους για τα χαμένα ριμπάουντ.
Ο ασταμάτητος Λεσόρ ήταν μια ομάδα μόνος του για 3 δεκάλεπτα, μέχρι που εμφανίστηκε ο Μαντζούκας να βάλει 2 τρίποντα στο 4ο δεκάλεπτο και να προσφέρει ανάσες ηρεμίας στην ομάδα του.
Ο Γάλλος σέντερ έχει φτιάξει ένα ευρύ ρεπερτόριο στην επίθεση, συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε πέρσι με την Παρτιζάν του Ζέλικο και αποδεικνύει πως δεν ήταν πυροτέχνημα, αλλά ένας παίκτης που χρειαζόταν τον κατάλληλο χώρο και χρόνο για να ξεκλειδώσει όλα του τα χαρίσματα.
Το μόνο ελάττωμα που εν καιρώ θα το διορθώσει και θα πάρει και καλύτερη βοήθεια από τους συμπαίκτες του, είναι ότι το πάθος του τον οδηγεί σε λάθη, όπως κακές τοποθετήσεις σώματος με αποτέλεσμα επιθετικά φάουλ ή να περικυκλώνεται στο ζωγραφιστό.
Σήμερα πάντως τα έβαλε με Ιμπάκα, Γκιλέσπι, Μπούκερ και μόνο πρώτος κατάφερε να του πάρει κάποιες μάχες, αρκετά λιγότερες σε σχέση με αυτές που κέρδισε ο Λεσόρ.
Ο Αταμάν πάντως θα χρειαστεί κι από άλλους παίκτες να μπουν στο ίδιο μήκος κύματος γιατί αυτό που φαίνεται, είναι ότι οι παίκτες ψάχνονται ακόμα με το πλάνο και τα συστήματα κι όταν τα βρουν, η ομάδα θα παίζει μπάσκετ ως ομάδα κι όχι ως ατομικότητες.
Λογικό είναι, μιλάμε για νέα ομάδα, με τρεις τραυματισμούς κομβικών παικτών σε 15 μέρες επίσημων υποχρεώσεων και με 5 παίκτες-στοιχήματα. Μπαλτσερόφσκι, Γκάι, Αντετοκούνμπο, Μωραΐτης δεν έχουν παραστάσεις και εμπειρίες, ενώ ο Μαντζούκας και ο Καλαϊτζάκης έχουν ακόμα μερικά ψωμιά για να θεωρηθούν έτοιμοι για να προσφέρουν σε συχνή βάση.
Ο Μήτογλου σίγουρα θα αλλάξει πολλά ως παρουσία, ιδίως στα ριμπάουντ και στην απελευθέρωση παικτών στην επίθεση.
Για την ώρα, αυτό που κρατάει το Τριφύλλι είναι η σημαντικότατη νίκη και το ροζ φύλλο αγώνα, απέναντι σε μια ομάδα που όσο «προχωράει» η σεζόν θα γίνεται ολοένα και καλύτερη και θα προκαλέσει πολλά προβλήματα στις ομάδες του top επιπέδου.
ΥΓ. Πολύ σημαντικός ο Γκραντ που διακατέχεται από ωριμότητα την οποία θα περίμενε κανείς από τον Βιλντόζα.