Ακόμα και στο studio του BBC ο Γκάρι Λίνεκερ και το παρεάκι τον έκαναν τον σχετικό χαβαλέ. «Δηλαδή θα πάει για πρωτάθλημα;». Πάντα υπάρχει αυτό το «αστείο» όταν στην ίδια πρόταση μπαίνουν οι λέξεις «τίτλος» και «Τότεναμ», όμως στο ξεκίνημα της φετινής Premier League η ομάδα του Άγγελου Ποστέκογλου δεν αστειεύεται.
Έπειτα από 8 αγωνιστικές βρίσκεται στο Νο1 της Premier League έχοντας 20 βαθμούς και είναι μόλις μία από τις δύο αήττητες – μαζί με την Άρσεναλ. Σε ολόκληρη την ιστορία της κατηγορίας τις 28 φορές που συνέβη κάτι ανάλογο, τις 11 είχαμε στέψη, τις 26 θέση στην 4άδα και μόλις δύο τίποτα από τα δύο. Όσον αφορά τους ίδιους τους Spurs, την τελευταία φορά που είχαν τέτοια συγκομιδή το ημερολόγιο έλεγε 1961, μια χρονιά στην οποία το club κατέκτησε το νταμπλ. Προφανώς, είναι η καλύτερη εκκίνησή τους επί εποχής Premier League.
Έχει ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον να ασχοληθούμε με την Τότεναμ όχι μόνο γιατί έχει έναν Έλληνα στον πάγκο της αλλά επειδή αυτό το turbo ξεκίνημα στο Νησί έγινε σε μια περίοδο που ο σύλλογος είχε μόλις «χάσει» τον κορυφαίο hitman όλων των εποχών. Τον top-scorer της Εθνικής Αγγλίας και κάποιον που αν έμενε θα έσπαγε με μαθηματική ακρίβεια το ρεκόρ γκολ του Άλαν Σίρερ στην Premier League [260].
Οι οπαδοί των Λονδρέζων έκραζαν τον πρόεδρο, Ντάνιελ Λίβι, γιατί πούλησε τον Χάρι Κέιν στην Μπάγερν Μονάχου, όμως σήμερα του δίνουν credit για το γεγονός ότι έδωσε τα κλειδιά του club στον Ποστέκογλου. Ακολουθούν οι λόγοι για τους οποίους η Τότεναμ έχει κάνει αυτό το ιστορικό ξεκίνημα και τους fans να μην συμβιβάζονται με μια «ταπεινή» θέση στην 4άδα.
Υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν απαιτείται δίπλωμα αναλυτή για να τα διαπιστώσει κάποιος. Μιλάμε για το πόσο άμεσα μπήκαν στο σύνολο και κάνουν τη διαφορά οι παίκτες που αποκτήθηκαν αυτό το καλοκαίρι, κάτι το οποίο κάθε άλλο παρά δεδομένο ήταν πριν μερικούς μήνες αφού, όπως είπαμε και πριν, υπήρχε γκρίνια για το ποιοι ήρθαν σε μια μεταγραφική που έφυγε ο Κέιν. Ο παίκτης που πέρυσι έβαλε το 43% των γκολ των Spurs στο πρωτάθλημα, ένα ποσοστό μεγαλύτερο για κάθε παίκτη, σε κάθε ομάδα.
Τζέιμς Μάντισον. Ο 26χρονος Άγγλος playmaker κούμπωσε με το goodmorning και έκανε τα 50 εκατ. ευρώ που δαπανήθηκαν για να αποκτηθεί από την Λέστερ να μοιάζουν με κλοπή. Σε 8 ματς μετρά 2 γκολ και 5 ασίστ και έχοντας πίσω του τα «σκυλιά», Μπισούμα και Σαρ, απολαμβάνει την ελευθερία να φτιάχνει και να απειλεί. Μαζί απολαμβάνουν ο προπονητής του, οι fans και εμείς οι ουδέτεροι.
Μίκι Φαν Ντε Φεν. Είναι 22χρονος, έχει ύψος 1.93μ., είναι κτήνος, ήρθε φέτος από την Βόλφσμπουργκ [50] και φέτος έχει ξεκινήσει όλα τα ματς δίπλα στον Κριστιάν Ρομέρο. Οι δυο τους έχουν συνθέσει το δίδυμο σέντερ-μπακ που έμοιαζε να ψάχνει εδώ και χρόνια η Τότεναμ. Physical παρουσία, ψυχραιμία, μακρινές πάσες, ακόμα και κούρσες δεκάδων μέτρων με την μπάλα όταν ο αντίπαλος αμύνεται σε low-block. Έβαλε και το winner στο τελευταίο ματς με την Λούτον.
Ντέστινι Ουντότζι. Στα αριστερά των δύο CB, ακόμα ένα new-entry, ο 20χρονος Ιταλός, ένα ντούκι 1.87μ., ο οποίος ξέρει μπάλα μέσου και ρίχνει ξύλο αμυντικού. Η Τότεναμ τον είχε αγοράσει πριν έναν χρόνο από την Ουντινέζε, όμως τον έφερε φέτος στο ρόστερ της και κάθε άλλο παρά έχει χάσει.
Γκουλιέλμο Βικάριο. Κλείνουμε με τον Νο1, έναν ακόμα Ιταλό, για τον οποίο το credit παίρνει το τμήμα recruitment των Spurs, καθώς αφίχθη στα 27 του από την Έμπολι αντί 20 εκατ ευρώ. Ο πορτιέρε πανηγυρίζει σαν γκολ τις επεμβάσεις του, έχει 3 clean-sheet μέχρι στιγμής στην Premier League και έχει βοηθήσει στο ότι από την πρώτη 8άδα, μόνο Άρσεναλ και Σίτι έχουν καλύτερο παθητικό [8].
Άλλες ομάδες ξόδεψαν πολλά περισσότερα, όμως δεν παρουσιάζουν ούτε στο ελάχιστο αυτή την ομοιογένεια, δεν είναι ούτε καν τόσο συμπαγείς. Ο Ποστέκογλου γύρισε άμεσα το κλίμα μετά την αποχώρηση του Κέιν, όλοι γουστάρουν να δουλεύουν, όλοι νιώθουν κομμάτι της μηχανής. Ακόμα και ο… τσαρλατάνος ο Ριτσάρλισον και αυτό το πιστώνεται ο 58χρονος που όχι μόνο αξιοποίησε τις μεταγραφές, αλλά «έφτιαξε» αυτούς που βρήκε με πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα τους προαναφερθέντες, Ρομέρο, Μπισούμα, Σαρ.
Εκτός πάντως από το man-management, ο Ποστέκογλου έχει δει και την τακτική του να αποδίδει. Μια τακτική που η Αγγλία έχει συνηθίσει να βλέπει αυτά τα χρόνια. Πρώτη το έκανε η Σίτι με τον Πεπ, ακολούθησε η Άρσεναλ του φίλου Αρτέτα, και σειρά πήρε και ο Κλοπ με την Λίβερπουλ. Μιλάμε φυσικά για τον inverted-full-back, τον ρόλο του πλάγιου μπακ που στη φάση της κατοχής έρχεται δίπλα στον αμυντικό χαφ και βοηθά στην ανάπτυξη.
Είπαμε, η Αγγλία έχει συνηθίσει να το βλέπει αυτό, με τον Στόουνς στην Σίτι, τον Ζιντσένκο στην Άρσεναλ και τον Αλεξάντερ-Άρνολντ της Λίβερπουλ να είναι το πιο πρόσφατο Τρεντ. Πλέον το βλέπουμε και από την Τότεναμ, η οποία αν και στα χαρτιά παίζει 4-2-3-1, όταν οι πλάγιοι αμυντικοί, Πέδρο Πόρο [δεξιά] και Ουντότζι [αριστερά], έρχονται δίπλα στον κόφτη, Μπισούμα, δημιουργούν μια διάταξη 2-3-2-3 στην επίθεση έτσι ώστε να μπορούν να διασπάσουν άμυνες με πολύ κόσμο στον άξονα.
Όμως καλά τα λόγια και το να εκθειάζεις κάποιον που είναι πρώτος στη βαθμολογία, αυτό ξέρουν να το κάνουν και αυτοί που είναι παντελώς άσχετοι με το αντικείμενο. «Αν δεν στηρίξεις το επιχείρημά σου με data, θα πέσει να σε πλακώσει» λέει ένα ψαγμένο ρητό και τα στοιχεία που δημοσίευσε η Telegraph δείχνουν με τον πλέον σαφή τρόπο ότι μέχρι στιγμής η Τότεναμ κυριαρχεί στους αγώνες της.
Από το 48% στο ίδιο σημείο της σεζόν πήγε στο 61% στην κατοχή και από τις 3.000+ πάσες ανέβηκε στις 4.000+ για να επιβεβαιωθεί έτσι το προφανές. Ίδιοι παίκτες, άλλη μπάλα. Βελτίωση έχει σημειωθεί και στις δύο κατηγορίες με τα σουτ, έχει επιχειρήσει περισσότερα [153 φέτος, 115 πέρυσι], έχει δεχθεί λιγότερα [104 φέτος, 127 πέρυσι]. Αυτό είναι αποτέλεσμα ενός πιο επιθετικού ποδοσφαίρου, μιας όχι συντηρητικής προσέγγισης με στόχο την κόντρα, αλλά μιας φιλοσοφίας με περισσότερα ρίσκα. Τα έχει πει ο Ζλάταν.
Και αν οι αριθμοί σε βοηθούν να δεις την πραγματική πρόοδο μέσα από έναν επιστημονικό τρόπο, έρχεται πάντα η ανάλυση της Pub να δώσει μια άλλη διάσταση στα facts και να σε κερδίσει. «Έλα μωρέ τώρα, έχουν παίξει με όλους τους άμπαλους τα παλικάρια αλλιώς θα σου ‘λεγα». Μισή αλήθεια, άρα ψέμα. Γιατί οι Spurs έχουν όντως παίξει με όλους τους τελευταίους, όμως όχι μόνο με αυτούς.
Ανάμεσα στις ομάδες με τις οποίες έχει τεθεί αντιμέτωπη και έχει νικήσει η ομάδα του Ποστέκογλου είναι οι Σέφιλντ Γιουνάιτεντ (20ή), Μπόρνμουθ (19η), Μπέρνλι (18η) και Λούτον (17η). Η μέση θέση των μέχρι στιγμής αντιπάλων της Τότεναμ είναι η 13η, ενώ της Λίβερπουλ είναι η 9η, της Άρσεναλ 10η και της Σίτι 12η. Δεν είναι και τρελή η διαφορά. Επίσης.
Οι Spurs έχουν νικήσει την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ [θα μου πεις, για καλό το λες αυτό;], την Λίβερπουλ [δεν δικαιούνται να κλαίνε, έχουν μούφα πέναλτι υπέρ στον μεταξύ τους τελικό στο Champions League] και έχουν πάρει ισοπαλία από την Άρσεναλ εκτός έδρας. Ακολουθεί ένα προγραμματάκι-λουκούμι με Άστον Βίλα, Μάντσεστερ Σίτι, Γουέστ Χαμ, Νιούκαστλ και εκεί θα δούμε περισσότερα.
Σύμμαχος και σε αυτά τα «τρομακτικά» ματς που ακολουθούν, είναι κάτι που ισχύει για όλη τη σεζόν. Η Τότεναμ δεν έχει Ευρώπη. Είναι μάλλον ό,τι καλύτερο κληροδότησαν ο Αντόνιο Κόντε και ο βοηθός του, Κριστιάν Στελίνι, στην ομάδα. Την άφησαν στην 8η θέση της βαθμολογίας και την απάλλαξαν από κάθε είδους μεσοβδόμαδη εκτός συνόρων υποχρέωση για το 2023-24. Στην τελική, όπως είχε πει ο μεγάλος Αντόνιο σε έναν αποκλεισμό-κάζο όταν ήταν στην Ίντερ, «γιατί; θα το παίρναμε;».
Προφανώς, υπάρχουν ακόμα 30 ματς. Κανένας δεν το σήκωσε από τον Οκτώβριο, όμως κανένας δεν θα μπορούσε και να φανταστεί ότι η Τότεναμ θα έκανε τέτοια πράγματα στο 1/4 του πρωταθλήματος. Η δουλειά του Ποστέκογλου είναι εδώ, με στιλ μεγάλης ομάδας, με στοιχεία από το ποδόσφαιρο του σήμερα και αποτελέσματα, το μόνο που μετρά στο τέλος της ημέρας. Ποιος ξέρει; Μπορεί να ήταν γραφτό να φύγει ο Κέιν για να το δούμε και αυτό στην Premier League…