«Έρχεται αυτοκρατορία». Τρία χρόνια μετά το πρωτάθλημα, οι fans της Λίβερπουλ διαπιστώνουν ότι το club δεν κατάφερε να χτίσει πάνω στο σπάσιμο της κατάρας το 2020. Champions League και Premier League σε διάστημα 12 μηνών έδωσαν ψυχολογικό boost και την ελπίδα ότι οι Reds θα μπορέσουν να κάνουν το βήμα παραπάνω και να διεκδικούν σταθερά τους μεγάλους τίτλους, όμως πλέον άπαντες διαπιστώνουν ότι κάτι τέτοιο είναι πολύ μακριά από την πραγματικότητα.
Αντίθετα, χρειάστηκε μια φορά να σκοράρει ο Άλισον στις καθυστερήσεις για να τη βγάλει στο CL και πέρυσι έμεινε τελικά εκτός 4άδας. Φέτος o σύλλογος διαπιστώνει τις συνέπειες των άσχημων αποτελεσμάτων και βλέπει τις επιλογές στον σχεδιασμό να μειώνονται. Όμως δεν είναι μόνο η απουσία από την κορυφαία διοργάνωση, ούτε τα περιορισμένα οικονομικά που έχουν «ρίξει» αισθητά τον σύλλογο αυτά τα χρόνια. Κάτι που είχε στο πρόσφατο παρελθόν, δείχνει να έχει χαθεί…
Πριν μερικά χρόνια, υποτίθεται ότι το recruitment ήταν το δυνατό σημείο της Λίβερπουλ. Κόντρα στις υπόλοιπες ομάδες της PL που είχαν την άνεση να ξοδεύουν αβέρτα, οι 6 φορές πρωταθλητές Ευρώπης είχαν το σχέδιο, ίσως και το άστρο, καθώς με αγορές 30-40 εκατ. ευρώ, όπως είχε γίνει με τους Μανέ-Σαλάχ, δημιουργούσαν τους υπερπαίκτες. Στις τελευταίες μεταγραφικές περιόδους αυτή η «μαγεία» δεν υπάρχει.
Το γεγονός έχει συμπέσει με το ότι οι ιδιοκτήτες θέλουν να πουλήσουν, ο τελευταίος τεχνικός διευθυντής, Τζούλιαν Γουόρντ, παραιτήθηκε έπειτα από μόλις 12 μήνες στο πόστο, ενώ ο επικεφαλής του τμήματος έρευνας, Ίαν Γκρέιαμ, ήδη ετοιμάζει βαλίτσες. Όπως γίνεται εύκολα κατανοητό, το club δεν μοιάζει με την καλολαδωμένη μηχανή του παρελθόντος και όλη αυτή η εκτός γραμμών αβεβαιότητα, έχει μεταφερθεί στις αποφάσεις που επηρεάζουν άμεσα την ομάδα.
Πέρυσι η Λίβερπουλ κυνήγησε τον Αουρελιέν Τσουαμενί, ο οποίος διάλεξε την Ρεάλ Μαδρίτης και αφού τον έχασε δεν απέκτησε άμεσα άλλον για τη θέση. Αντίθετα, περίμενε μέχρι την τελευταία στιγμή και προχώρησε σε μια μεταγραφή πανικού. Μια μεταγραφή που η λέξη «αποτυχία» είναι πραγματικά μικρή για να την περιγράψει. Ο Αρτούρ Μέλο αποκτήθηκε ως δανεικός από την Γιουβέντους αντί 5 εκατ. ευρώ και έβγαλε τα λεφτά του [#δεν] παίζοντας 13 λεπτά σε όλη τη σεζόν.
Το φετινό καλοκαίρι είχαμε μια από τα ίδια. Προσπάθησε για τον Τζουντ Μπέλιγχαμ η ομάδα του Κλοπ. Αλλά όταν από τη μία είναι η Ρεάλ και από την άλλη η Λίβερπουλ χωρίς Champions League, το δίλημμα δεν είναι και τόσο μεγάλο. Ο μισθός των 400.000 λιρών την εβδομάδα που έδωσαν οι Merengues στον Άγγλο έδειξε στους Reds ότι βρίσκονται σε άλλη κατηγορία.
Μέσα σε όλα, ήρθε και ο αστάθμητος παράγοντας να διαλύσει εντελώς τον όποιο προγραμματισμό στους Μέρσεϊσαϊντερς. Σαουδική Αραβία. Εκεί που σκορπούσαν εκατ. ευρώ σαν στραγάλια οι ομάδες της Saudi Pro League, είπαν να ρίξουν και μερικά «ψιλά» για παίκτες όπως οι Χέντερσον και Φαμπίνιο. Οι δυο τους δεν ήταν στο πλάνο να φύγουν αυτό το καλοκαίρι, όμως οι μεγάλες προτάσεις που δέχθηκαν άφησαν την Λίβερπουλ με λίγες λύσεις για το κέντρο δεδομένου ότι εκτός των δύο, φέτος αποχώρησαν και οι Ναμπί Κεϊτά, Μίλνερ, Τσάμπερλεϊν.
Για να μην τα κάνουμε όλα ίσωμα, αφίξεις υπήρξαν στο Anfield. Οι Αλέξις ΜακΆλιστερ [Μπράιτον] και Ντόμινικ Σόμποζλαϊ [Λειψία] ήρθαν για κάτι περισσότερο από 100 εκατ. ευρώ συνολικά σε ένα μάλλον καλό deal, όμως η έλλειψη σταθερότητας και μηχανισμού είναι σαφής και αυτό πλέον είναι ηλίου φαεινότερο. Πριν μόλις μερικούς μήνες, τον Μάιο, ο Γιοργκ Σμάντκε έγινε ο 3ος τεχνικός διευθυντής τον τελευταίο χρόνο σε ένα σκηνικό που θυμίζει κάτι από Ελλάδα.
Κάποια Μέσα γράφουν ότι ο προκάτοχος της θέσης, Μάικλ Έντουαρντς, δεν ήθελε να ανανεώσει τους Χέντερσον και Μίλνερ όταν το έκανε ο Κλοπ και είχε βρει δύο παίκτες που – αν ισχύουν τα ρεπορτάζ – θα άλλαζαν το μέλλον. Ο ένας ήταν ο τότε άσος της Λιόν, Μπρούνο Γκιμαράες, που προοριζόταν για αντικαταστάτης του Βαϊνάλντουμ, και ο άλλος ο Έντζο Φερνάντες της Ρίβερ Πλέιτ, που θα ήταν αλλαγή του Τιάγκο και σιγά-σιγά θα γινόταν ο διάδοχός του. Ο Γερμανός δεν τους ήθελε, ο Έντουαρντς έφυγε.
Οι τελευταίες μέρες όμως, ήταν ιδιαίτερα απογοητευτικές για την Λίβερπουλ. Σίγουρα όχι επειδή έφερε 1-1 με την Τσέλσι στην πρεμιέρα αλλά για τις νίκες που πέτυχαν οι Μπλε σε βάρος της εκτός γραμμών και που ξεσκέπασαν την παντελή έλλειψη πλάνου και σχεδίου πίσω από τις μεταγραφικές κινήσεις. Δεδομένης της κατάστασης με τους μέσους, ήταν σαφές ότι θα αποκτηθεί ακόμα ένας και εδώ και εβδομάδες γραφόταν ότι το club κινείται για τον Ρομέο Λάβια της Σαουθάμπτον.
Πρόταση και απόρριψη, ανέβηκε 5 εκατ., νέα προσφορά, βάλε άλλα λίγα, ακόμα τίποτα. Κάπως έτσι πήγαινε το καλοκαίρι, με την Λίβερπουλ να «παίζει» με τους «Αγίους». Μέχρι που μια μέρα «τρελάθηκαν». Χωρίς να έχουν μιλήσει καν με τον παίκτη και χωρίς να έχουν κάποια ένδειξη ότι αυτός θα θέλει να παίξει στο Anfield, έκαναν πρόταση 111 εκατ. λιρών για τον – εδώ και βδομάδες κλεισμένο από την Τσέλσι – Μόισες Καϊσέδο. Η Μπράιτον δέχθηκε, όμως ο παίκτης απέρριψε τους Reds τονίζοντας ότι θέλει να κρατήσει τον λόγο του, κάτι που δεν έκανε ο Κλοπ όταν έλεγε ότι η Λίβερπουλ δεν θα δώσει ποτέ τριψήφιο ποσό για έναν παίκτη.
Επέστρεψαν αμέσως μετά οι Reds στην περίπτωση του Λάβια και εδώ ήταν τα καλύτερα. Ο παίκτης ένιωσε ότι τον χειρίστηκαν ως «δεύτερη επιλογή» και επέλεξε την Τσέλσι, η οποία δεν κάθισε να το συζητήσει πολύ, έδωσε τα 50+ που ήθελε η Σαουθάμπτον και τελείωσε απλά το θέμα. Έχοντας πλέον 0/2, η Λίβερπουλ αναγκάστηκε να πάει σε μια χαμηλότερη λύση από τη λίστα της και όπως προκύπτει παίρνει τον 30χρονο Ιάπωνα, Έντο, από την Στουτγκάρδη. «Εγώ έπεισα τη διοίκηση να τον πάρουμε» είπε με περηφάνια ο Γερμανός.
Σαφώς δεν είναι θέμα χρημάτων. Είναι θέμα σχεδιασμού και λήψης αποφάσεων. Είπαμε, Μανέ και Σαλάχ κούμπωσαν άψογα, ενώ και τα 70άρια με Φαν Ντάικ και Άλισον έδωσαν δυναμική αλλά και την αίσθηση ότι όποιος έρχεται θα πιάνει peak. Η συνέχεια όμως δεν ήταν ανάλογη. Ο Ναμπί Κεϊτά, επένδυση 55 εκατ. ευρώ έφυγε ελεύθερος για την Βέρντερ Βρέμης, ο Φαμπίνιο έμοιαζε «ξεζουμισμένος» και πολλά 45άρια τύπου Ντιόγκο Ζότα και Γκάκπο κάθε άλλο παρά κάνουν τη διαφορά.
Τα 15 γκολ του Ντάργουιν Νούνιες στην πρώτη του χρονιά στο Anfield δεν τα λες και απόλυτη απογοήτευση, όμως δεδομένου ότι δόθηκαν σχεδόν 100 εκατ. ευρώ για τη μεταγραφή του, περίμενες να βγάλει έστω την ομάδα στο CL. Δεν μπορούμε να ξέρουμε αν ο Έντουαρντς ήταν το μυαλό πίσω από τους παίκτες που έρχονταν και αν ο Κλοπ απλά τους χρησιμοποιούσε, όμως μπορούμε να πούμε ότι η Λίβερπουλ έχει χάσει το touch με τις μεταγραφές…