Στο τελευταίο εντός έδρας ματς σε αυτή την 3άδα αγώνων στην Ευρωλίγκα, ο Παναθηναϊκός είχε να αντιμετωπίσει μια ομάδα που συνήθως του βγάζει τη γλώσσα, ειδικά εκτός έδρας, και είναι αλλοπρόσαλλη.
Φέτος όμως, η Βαλένθια μοιάζει και πιο ώριμη ως ομάδα, λιγότερο…τρελή, επομένως ήταν όντως το πιο δύσκολο παιχνίδι από τα τρία εντός που είχε να δώσει, ιδίως από τη στιγμή που οι Ισπανοί είχαν και τρεις σερί ήττες.
Αυτό που αποτυπώθηκε στο παρκέ του ΟΑΚΑ, ήταν μια ομάδα, ο Παναθηναϊκός, που αρχίζει να χτίζει ξανά το οχυρό του, να κάνει ξανά το ΟΑΚΑ την απόρθητη έδρα και με αυτή τη βάση θα πηγαίνει στις εκτός έδρας αναμετρήσεις για να πετύχει τις 6 συνολικά νίκες που θα αποτελέσουν το εχέγγυο της παρουσίας του στα play offs, πάντοτε με την προοπτική πως δε θα κάνει πάνω από 2 ήττες εντός έδρας.
Ο Παναθηναϊκός, από τη στιγμή που επέστρεψε ο Μήτογλου, έχει βρει την ταυτότητα του, ο Αταμάν ξέρει πια ποιοι παίκτες ταιριάζουν μεταξύ τους καλύτερα, ποιες είναι οι 5άδες που μπορούν να ανεβάσουν ταχύτητα και ποιες αυτές που μπορούν να συντηρήσουν τη διαφορά στην χαμηλωμένη ταχύτητα και απέναντι στη Βαλένθια συνέβησαν όλα με αρμονία.
Αιτία για αυτό, για το ότι δηλαδή όλοι όσοι έπαιξαν, οι 10 από τους 12 δηλαδή, έδωσαν κι από κάτι ως πολύ κάτι, ήταν ο Κώστας Σλούκας.
Είναι από τα πιο ενδεικτικά παιχνίδια που μπορεί να χρησιμοποιήσει κανείς ως επιχείρημα για το ότι ο Σλούκας είναι ο αρχηγός της ομάδας στους πρώτους του μήνες, γιατί έγινε τέτοια κίνηση το καλοκαίρι για να υπογράψει.
Διάβασε τα πάντα σωστά απέναντι στη Βαλένθια και αυτός ήταν ο λόγος που ο Παναθηναϊκός κέρδισε με σχετική άνεση. Ας δει κάποιος τις πρώτες 4-5 επιθέσεις της ομάδας, με τα 3/3 τρίποντα και τα drive του.
Ειδικά στα τρίποντα του Μήτογλου και του Γκραντ, ο Σλούκας έχει δει τόσο καλά τις κινήσεις, έχει τέτοια διορατικότητα, αποπροσανατολίζει και την αντίπαλη άμυνα με το βλέμμα του, που ακόμα κι αν δεν έμπαιναν, θα έλεγες ότι ήταν ιδανικές εκτελέσεις.
12 πόντοι, 9 ασίστ, τα νούμερα που θέλει πάνω κάτω ο Παναθηναϊκός από τον Σλούκα φέτος. Αν τα δίνει αυτά στο 75-80% των αγώνων, ο Παναθηναϊκός θα διεκδικήσει ισότιμα την παρουσία του στο final-4.
Παρά το ότι ο Λεσόρ έβαλε 17 πόντους και ο Μήτογλου 15, ο Παναθηναϊκός έχει να χαίρεται για την τριανδρία των γκαρντ του σε αυτό το ματς. Ο Τζέριαν Γκραντ ήταν πάλι φανταστικός. 3/3 τρίποντα στο πρώτο ημίχρονο, τρέξιμο πάνω κάτω, πολλές καλές άμυνες, είχε κινήσεις στο σώμα και στα χέρια του που μπέρδευαν τον αντίπαλο για το πώς πρέπει να κινηθεί κι είχε και οξυδέρκεια.
Όποιος έβλεπε το ματς από την τηλεόραση, είδε από την πρώτη στιγμή πώς κατάλαβε την πάσα του Τουρέ στον Κρις Τζόουνς μετά το χαμένο του τρίποντο, που έκλεψε και κάρφωσε.
Θα σταθούμε όμως λίγο παραπάνω στον Μάριους Γκριγκόνις, που εξελίσσεται σε σύγχρονη εκδοχή του Χατζηβρέττα για τον Παναθηναϊκό ή, αν συγκρίνουμε με την Εφές του Αταμάν, σε μια άλλη εκδοχή του Κρούνοσλαβ Σιμόν. Η διαφορά με την περσινή του εικόνα είναι σοκαριστικά μεγάλη. Το βλέπεις στην ψυχολογία του του ανθρώπου πόσο καλά νιώθει και με τους συμπαίκτες και με τον προπονητή.
Δεν εκβιάζει προσπάθειες, προσαρμόζεται άριστα στη θέση 3, έχει καθαρό μυαλό, καθοδηγεί τους συμπαίκτες του και δεν διστάζει να πάρει τις δύσκολες αποφάσεις. Χαρακτηριστικό ότι στο 4ο δεκάλεπτο, εκεί που η Βαλένθια μείωσε στους 9 πόντους, έβαλε 5 πόντους, έπαιξε καταπληκτική άμυνα, ειδικά στα ντουμπλαρίσματα και επανέφερε την επιθετική ηρεμία.
Ο Παναθηναϊκός έκανε το απαιτούμενο 4/4, έχει πια ένα μαξιλαράκι ασφαλείας και ετοιμάζεται για την επόμενη πίστα. Ποια είναι αυτή; Μα φυσικά μια μεγάλη εκτός έδρας νίκη. Θα είναι στην Παρτιζάν; Θα είναι στην Εφές; Νομοτελειακά θα έρθει κι αυτή.
ΥΓ. Πολύ ευχάριστη η παρουσία του Μαντζούκα και το πώς ο Αταμάν έχει βρει τρόπο να τον εκμεταλλεύεται.
ΥΓ1. Ο Ναν θα έχει τέτοια σκαμπανεβάσματα και δεν τον περιμένουμε να είναι πιο συνετός στις αποφάσεις του αμυντικά και επιθετικά πριν τον Ιανουάριο.
ΥΓ2. Ο Βιλντόζα θα πρέπει να δουλέψει πολύ με το μέσα του και να σκεφτεί γιατί επιτρέπει στο άγχος του να τον καταλαμβάνει. Γιατί δεν μπορούμε να αποδώσουμε αλλού αυτά τα πράγματα που έκανε στο 4ο δεκάλεπτο. Κάνει μπαμ πως προσπαθεί να πείσει ότι αξίζει παραπάνω χρόνο. Ο Αταμάν του τον έδωσε και τον κράτησε πολύ μέσα παρά τα πολλά λάθη του. Ίσως είναι η κίνηση που θα του αφαιρέσει το άγχος.