Το καλοκαίρι του 1991 η ΑΕΚ πραγματοποιεί μια μεταγραφή που προκαλεί πάταγο. Ντύνει στα κιτρινόμαυρα τον Ρέφικ Σαμπανάτζοβιτς ο οποίος ελάχιστους μήνες νωρίτερα είχε κατακτήσει το Κύπελλο Πρωταθλητριών με τον Ερυθρό Αστέρα και αποτελούσε μέλος της (τελευταίας) ομαδάρας της ενωμένης Γιουγκοσλαβίας που στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1990 έφτασε στα προημιτελικά, σταματώντας μόνο πάνω στην Αργεντινή του αξεπέραστου Ντιέγκο Μαραντόνα.
Στην Ένωση έμελε ο σπουδαίος Βόσνιος στην καταγωγή αμυντικός και χαφ να συναντήσει ως συμπαίκτη πια (την επόμενη χρονιά) έναν άνθρωπο που άθελά του κόντεψε να γίνει η αιτία που θα του στερούσε όχι μόνο την καριέρα αλλά και την ίδια την ζωή. Τον Ζόραν Σλίσκοβιτς…
Το παραλίγο μακάβριο περιστατικό είχε συμβεί μόλις 4 χρόνια νωρίτερα. Τότε ο νεαρός Σαμπανάτζοβιτς εξαργύρωνε τις εξαιρετικές εμφανίσεις του με την Ζελέζνιτσαρ (στην οποία τον είχε πάρει ο προπονητικός πατέρας του, Ίβιτσα Όσιμ, που μετέπειτα τον είχε και στην εθνική) με μεταγραφή στον Ερυθρό Αστέρα. Η μοίρα τα έφερε έτσι ώστε μερικούς μήνες αργότερα να επισκεφτεί το αγαπημένο του Σαράγεβο για πρώτη φορά ως αντίπαλος.
Το ματς έτσι κι αλλιώς ήταν αυτό που λέμε «ειδικών συνθηκών» για τον Σαμπανάτζοβιτς. Στην Ζελέζνιτσαρ είχε ανδρωθεί ποδοσφαιρικά, όμως από παιδί ονειρευόταν να φορέσει τα ερυθρόλευκα του Αστέρα τον οποίο υποστήριζε. Όπως έχει εξομολογηθεί και ο ίδιος, από το προηγούμενο βράδυ ήδη αισθανόταν παράξενα.
«Πέρασα όλη τη μέρα και το βράδυ της παραμονής του αγώνα με φίλους μου. Πήγαμε σε διάφορα μαγαζιά, όλα ήταν ο παράδεισός μου. Και για να είμαι ειλικρινής, δεν ήθελα να αγωνιστώ σε αυτό το παιχνίδι. Πώς θα παίξω κόντρα στη Ζελέζνιτσαρ; Σίγουρα δεν ήμουν έτοιμος ψυχολογικά. Έπρεπε να αγωνιστώ στο Γκρμπάβιτσα κόντρα στην ομάδα μου. Περίμεναν πολλά από εμένα και γι’ αυτό έπαιξα. Και τότε συνέβη», είπε χαρακτηριστικά…
Σε μια μονομαχία για τον έλεγχο της μπάλας, θα δεχτεί χτύπημα από τον Ζόραν Σλίσκοβιτς. Έντρομοι συμπαίκτες, αντίπαλοι αλλά και οι θεατές στις εξέδρες, βλέπουν το αγαπημένο τους παιδία να πέφτει στο έδαφος έχοντας χάσει τις αισθήσεις του. Επικρατεί παγωμάρα, αλλά ευτυχώς ένας άνθρωπος δεν σαστίζει. Είναι ο δόκτωρ Γιόζιπ Μπράτσο Γιούρισιτς, οποίος βλέποντας τον ποδοσφαιριστή να κινδυνεύει να χάσει την ζωή του από ασφυξία, σπεύδει να του γυρίσει την γλώσσα που έφραζε τους αεραγωγούς.
Η δική του συνδρομή αποδεικνύεται καθοριστική. Χάρη στην παρέμβασή του ο Σαμπανάτζοβιτς μεταφέρεται ζωντανός στο νοσοκομείο, αλλά δεν έχει διαφύγει ακόμη εντελώς από τον κίνδυνο. Πέφτει σε κώμα και το μπρα-ντε-φερ (το δικό του και των γιατρών) με τον θάνατο συνεχίζεται για τις επόμενες τρεις ημέρες. Σε εκείνο το χρονικό σημείο κανείς δεν μπορεί να δώσει διαβεβαιώσεις για το αν θα τα καταφέρει…
«Όλη η Γιουγκοσλαβία παρακολουθούσε την εξέλιξη της υγείας μου. Οι άνθρωποι του Ερυθρού Αστέρα ήθελαν να στείλουν ελικόπτερο αμέσως για να με μεταφέρει στο Βελιγράδι, όμως παρέμεινα στο Σαράγεβο» διηγείται ο ίδιος και περιγράφει ότι τελικά ξύπνησε τρεις ημέρες αργότερα…
Και μπορεί να είχε κερδίσει την μάχη για να παραμείνει στην ζωή, όμως πολλοί ήταν εκείνοι που δεν πίστευαν ότι θα μπορούσε να επιστρέψει στα γήπεδα και σίγουρα –αν το κατάφερνε- πολύ δύσκολα θα εκπλήρωνε το πεπρωμένο του δικαιώνοντας τις προσδοκίες που είχαν δημιουργηθεί για αυτόν.
«Πέρασα έναν μήνα στο νοσοκομείο και έξι μακριά από τα γήπεδα. Ποτέ δεν μπορώ να ευχαριστήσω αρκετά τον Ερυθρό Αστέρα, τους ανθρώπους του συλλόγου, για το πόσο σωστά μου συμπεριφέρθηκαν. Θυμάμαι, με πλήρωσαν κανονικά, επειδή δεν ήξεραν αν θα μπορούσα να αγωνιστώ ξανά. Έκανα πολλές εξετάσεις, επειδή δεν είναι απλό ένα χτύπημα στο κεφάλι με αυτόν τον τρόπο. Αρκετοί γιατροί με συμβούλευσαν να σταματήσω το ποδόσφαιρο» είχε εξομολογηθεί, αποκαλύπτοντας παράλληλα ότι για καιρό φοβόταν ακόμη και να περπατήσει μόνος στον δρόμο.
Όπως λέει, ο μεγαλύτερος αντίπαλός του ήταν αυτός ο φόβος… «Πάλεψα με τον εαυτό μου και κατάφερα να επανέλθω πιο δυνατός», λέει και αποκαλύπτει ότι από τότε και μέχρι και το τέλος της καριέρας του συχνά ένιωθε ενοχλήσεις. Πράγμα που πάντως δεν τον εμπόδισε να αγωνιστεί είτε ως πλάγιος αμυντικός, είτε ως στόπερ, είτε ως αμυντικός χαφ πάντοτε δυναμικά, φτάνοντας με την εθνική Γιουγκοσλαβίας μέχρι τα προημιτελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου και κατακτώντας το Κύπελλο Πρωταθλητριών με τον Ερυθρό Αστέρα.
Στην Ελλάδα βρέθηκε λίγους μήνες μετά, όταν ναυάγησε η μεταγραφή του Ίλια Ναϊντόφσκι, τον οποίο είχε ξεχωρίσει ο Ντούσαν Μπάγεβιτς. Μαθαίνοντας ότι ο Σαμπανάτζοβιτς ήταν διαθέσιμος, ο «πρίγκιπας» του οποίου το μάτι «έκοβε», αντιλήφθηκε ότι αυτό το πολυεργαλείο θα του έλυνε πολλά προβλήματα σε πολλές θέσεις και άναψε το «πράσινο φως» για την απόκτησή του.
Στους Θρακομακεδόνες, όπου ήταν τότε το προπονητικό κέντρο της Ένωσης, θα συναντήσει την επόμενη χρονιά τον Ζόραν Σλίσκοβιτς, εκείνον που άθελά του κόντεψε να κόψει ακόμη και το νήμα της ζωής του.
Οι δυο τους έτσι κι αλλιώς είχαν συμφιλιωθεί και μπόρεσαν να επισφραγίσουν αυτή την εξέλιξη με τρία σερί πρωταθλήματα με τα κιτρινόμαυρα, πριν ο σπουδαίος «Σάμπα» προσθέσει ακόμη δύο με την φανέλα του Ολυμπιακού και προπονητή πάντα τον Ντούσαν Μπάγεβιτς!