Αν σας έλεγαν πριν το ματς πως ο Παναθηναϊκός θα έχει πάρει μόλις 4 επιθετικά ριμπάουντ και η Μονακό έχει πάρει 17, τι θα πιστεύατε πως θα έχει συμβεί; Όλοι θα λέγαμε ότι θα είχε έρθει ήττα και με διαφορά.
Κι όμως, ο Παναθηναϊκός όχι απλά κέρδισε, αλλά κέρδισε με 25 πόντους διαφορά, έχοντας πάρει 8 πόντους στα 4 επιθετικά του ριμπάουντ κι έχοντας δεχτεί κάπου τόσους στα επιθετικά της Μονακό, που στο πρώτο δεκάλεπτο και στο τέταρτο, το σκορ της το έπαιρνε κυρίως από αυτά.
Το ματς με τη Μονακό δε θα μπορούσε να εξελιχθεί καλύτερα. Ο Παναθηναϊκός πήρε προβάδισμα άνεσης στο πρώτο κιόλας δεκάλεπτο εκμεταλλευόμενος πλήρως την άμυνα της Μονακό που του έδινε ελεύθερα τρίποντα και με 7/9, φρόντισε να πάρει ψυχολογία και να κόψει την ψυχολογία στον αντίπαλο, με τον κόουτς Ομπράντοβιτς να κάνει ανεκδιήγητο κοουτσάρισμα και rotation (ο Ντόντα Χολ εμφανίστηκε στο 4ο δεκάλεπτο πρώτη φορά).
Από κει και μετά υπήρξε μια διαχείριση και η Μονακό δε μείωσε ποτέ ως το φινάλε του ημιχρόνου κάτω από τους 9 πόντους, με το +13 του ημιχρόνου να είναι ως και λίγο δεδομένου πως στα τελευταία 3 λεπτά του β’ δεκαλέπτου ο Παναθηναϊκός έχασε αρκετές ευκαιρίες για να σκοράρει κι άλλο.
Κι εκεί που όλοι περίμεναν η Μονακό να κάνει στο 3ο δεκάλεπτο μια ρελάνς, αυτή δεν ήρθε ποτέ και ο Παναθηναϊκός αύξησε το +13 στο +20 για να πάει συντηρητικά και με ηρεμία στην τελευταία περίοδο.
Είναι ένα ματς που δεν έχεις πολλά να αναλύσεις, ο Παναθηναϊκός είχε σε σπουδαία βραδιά τον Λεσόρ που πήρε τα ριμπάουντ που έπρεπε, που είχε καλά τελείωματα και τελείωσε με 23 πόντους, 9 ριμπάουντ, 5 ασίστ (ρεκόρ καριέρας μάλλον) και 3 κλεψίματα στην καλύτερη εμφάνισή του φέτος. Από κοντά και ο Ναν με 21 πόντους, αποφεύγοντας τις πολλές τρέλες στην επίθεση.
Ο παίκτης που αξίζει να σταθούμε, είναι φυσικά ο Χουάντσο που έδειξε επιτέλους σφυγμό, είχε προσήλωση, πήρε ριμπάουντ και σκόραρε και 10 πόντους με δύο τρίποντα. Είναι δε χαρακτηριστικό πως σε μια φάση που ο Αταμάν ετοιμαζόταν να τον βγάλει έξω γιατί έκανε μια κακή άμυνα που οδήγησε σε τρίποντο του Τζέιμς, απάντησε με τρίποντο και δύο καλές άμυνες για να μείνει ως το φινάλε.
Έπαιξε τα τελευταία 12 λεπτά σερί και ο Μήτογλου ξεκουράστηκε δίχως να παρουσιαστεί κάποιο πρόβλημα, ενώ και ο Λεσόρ με τον Γκραντ, τον Γκριγκόνις και τον Ναν έπιασαν 30άρι σε χρόνο, χωρίς να είναι όμως υπερβολικό αυτό ή κουραστικό. Ίσως μόνο ο Γκραντ θα μπορούσε να γλυτώσει 2-3 λεπτά ακόμα.
Εξίσου λίγο έπαιξε και ο Σλούκας που είδε σχεδόν όλο το 4ο δεκάλεπτο από τον πάγκο, αν δεν κάνουμε λάθος.
Πάμε τώρα και στο μοναδικό κομμάτι που χρήζει ανάλυσης και είναι κάτι που το κάνει ο Παναθηναϊκός για 4η φορά από το ματς με τον Ερυθρό και μετά, με εξαίρεση μόνο δηλαδή τη Μπασκόνια.
Τότε, με τον Ερυθρό, ήταν ο Τεοντόσιτς. Με τη Βαλένθια ο Κρις Τζόουνς. Με την Εφές προχθές ο Σέιν Λάρκιν. Και σήμερα ο Μάικ Τζέιμς. Τι κοινό έχουν αυτοί οι 4; Σπούδασαν και οι 4 στο Εργαστήρι «Τζέριαν Γκραντ», όπου έμαθαν πώς να μην σκοράρουν και να φοβούνται ακόμα και να σουτάρουν.
Το λες και μπούλινγκ αυτό που έκανε ο Γκραντ στον Τζέιμς από το πρώτο λεπτό, με αποτέλεσμα ο Μάικ να έχει 0 πόντους στο πρώτο ημίχρονο, δίχως να έχει σουτάρει τρίποντο και έχοντας επιχειρήσει 3 κάκιστα lay up. Και στο δεύτερο ημίχρονο δεν άλλαξαν πολλά. Έπρεπε να φτάσει η διαφορά στο +20 για να βάλει τους 7 από τους 12 πόντους του ο Τζέιμς.
Με λίγα λόγια, φοβήθηκε να πάρει σουτ όπως είχαν φοβηθεί και οι άλλοι 3. Η άμυνα του Γκραντ, αποτέλεσμα πρώτα της δουλειάς του προπονητή και του σταφ που μελετάνε τρομερά τον αντίπαλο, και φυσικά της ικανότητας του Γκραντ, έκανε τον κορυφαίο σκόρερ της Ευρώπης να μην βρίσκει καν τον δρόμο προς το σουτ.
Αυτό είναι ένα στοιχείο που θυμίζει αρκετά τον περσινό Ολυμπιακό που στο πρώτο δεκάλεπτο έπαιρνε μια διαφορά 15-20 πόντων, με τον Γουόκαπ να σβήνει τον σουπερστάρ της αντίπαλης ομάδας και την επίθεση να ρολάρει με άνεση λόγω Σλούκα-Βεζένκοφ. Ο φετινός Παναθηναϊκός έχει Γουόκαπ τον Γκραντ, έχει τον Σλούκα κι έχει κι ένα διαφορετικό Βεζένκοφ κάθε φορά.
Αυτό που επίσης θυμίζει ο Παναθηναϊκός, είναι ομάδα Ζέλικο, με την εξής έννοια. Ενώ έχει τέτοιο επιθετικό ταλέντο που θα μπορούσε να παίζει run ‘n’ gun και με ατομικές ενέργειες, δεν προβαίνει σε υπερβολές και βασίζεται πρώτα στην άμυνα, δεν κυνηγάει πρώτα να βάλει 85-90, κυνηγάει πρώτα να φάει κάτω από 70. Τρομερό!