Με το όνομά του διαθέσιμο στην αγορά μετά το «διαζύγιο» με την Ρόμα, είναι βέβαιο ότι ο Ζοσέ Μουρίνιο δεν θα μείνει για πολύ καιρό άνεργος, εκτός κι αν ο ίδιος αποφασίσει να κάνει ένα διάλειμμα, πριν μάθουμε αν του δοθεί άλλη ευκαιρία για να αποδείξει αν παραμένει προπονητής παγκόσμιας κλάσης.
Φυσικά δεν γίνεται λόγος για world class με βάση τα πεπραγμένα παρελθόντων ετών. Μόνο εάν κάποιος είναι κακεντρεχής και εμπαθής δεν θα παραδεχτεί ότι ο «Ξεχωριστός» έχει αφήσει το διαχρονικό αποτύπωμά του στο ποδόσφαιρο και ότι θα μνημονεύεται για χρόνια από τις μελλοντικές γενιές και τους ιστορικούς του αθλήματος.
Προφανώς, όπως συμβαίνει με όλα τα πράγματα σε αυτή την ζωή, μπορείς να μην γουστάρεις τον ίδιο ως φάτσα, να μην κάνεις κέφι τον τρόπο που προσεγγίζει το παιχνίδι ή να εκνευρίζεσαι από την προσωπικότητά του, αλλά (μεταξύ μας) πρέπει να είσαι… αμπαλάκος για να μην αντιλαμβάνεσαι την επιδραστικότητα της παρουσίας του και την παρακαταθήκη που θα αφήσει όταν αποφασίσει να πει το δικό του «αντίο».
Σίγουρα πάντως αυτή η ώρα αργεί καθώς στα 60 χρόνια του ο Πορτογάλος δεν είναι δυνατόν να σκέφτεται από τώρα την σύνταξη και είναι βέβαιο πως δεν υπάρχει περίπτωση ένας τόσο εγωπαθής, εγωκεντρικός και συχνά υπερφίαλος άνθρωπος να εγκαταλείψει τα γήπεδα αφήνοντας ως τελευταία ανάμνηση μια αποτυχημένη σεζόν με την Ρόμα, έστω κι αν επί των ημερών του η ομάδα κατέκτησε μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα έναν ευρωπαϊκό τίτλο και διεκδίκησε ακόμα έναν.
Ήδη το αντικείμενο συζήτησης είναι τι θα κάνει τώρα αυτή η ιδιάζουσα και μοναδική προσωπικότητα και με ποιο τρόπο θα επιχειρήσει να εκπλήξει για άλλη μια φορά τον κόσμο. Το έκανε με την φοβερή και τρομερή Πόρτο πριν από 20 χρόνια, αν και όλη η πιάτσα συμφωνεί πια ότι ήταν η δική του δουλειά που έπιασε τόπο στους Δράκους αλλά και την Μπαρτσελόνα ήδη από την δεκαετία του ’90 όταν εμφανιζόταν ως απλός μεταφραστής του Σερ Μπόμπι Ρόμπσον… Το έκανε δίχως αμφιβολία με εκείνο το απίθανο Champions League με την Ίντερ και η αλήθεια είναι ότι ακόμη και περάσματά του που χαρακτηρίστηκε «αποτυχημένος» συνοδεύτηκαν σχεδόν πάντα από τίτλους. Και στην Τσέλσι (και στις δύο θητείες του) και στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με την οποία σήκωσε Europa League, ακόμη και στην Ρεάλ Μαδρίτης, παρά το γεγονός ότι είχε απέναντί του την καλύτερη Μπαρτσελόνα όλων των εποχών.
Από εκείνη την εποχή της «βασίλισσας», που κατηγορήθηκε για την ιδιαίτερα αμυντική προσέγγιση (πώς να ξεχάσεις την χρησιμοποίηση του Πέπε ως δεκάρι σε «κλάσικο» με τους «μπλαουγκράνα») προέρχεται και μια δήλωσή του που συνοψίζει τις σκέψεις του, ακόμη και πέρα από το ποδόσφαιρο. «Είμαι ο Ζοσέ Μουρίνιο και δεν αλλάζω. Έφτασα ως εδώ με τα προτερήματα μου και τα ελαττώματά μου»…
Και με αυτά τα προτερήματα και ελαττώματα θα συνεχίσει, όπου κι αν πάει τελικά. Ουσιαστικά οι δρόμοι που βρίσκονται μπροστά του είναι τρεις, αλλά εφόσον ο ίδιος επιβεβαιώσει τον εαυτό του, μάλλον η επιλογή του φαντάζει μονόδρομος, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά στο status που θα του επιφέρει.
Σενάριο 1: Σαουδάραβες, Καταριανοί και άλλοι «νεόπλουτοι» του ποδοσφαίρου του χαρίζουν γη και ύδωρ για να τον πείσουν να πάει στα μέρη τους. Στο κάτω-κάτω της γραφής, δεν θα είναι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος που θα πει ναι στα «πετροδόλαρά» τους. Εκεί θα απολαύσει όχι μόνο ενός ηγεμονικού συμβολαίου αλλά και ανάλογης αντιμετώπισης, αφού είναι βέβαιο ότι θα αντιμετωπιστεί ως μέλος της βασιλικής οικογένειας, με αποτέλεσμα να «ταΐσει» το «εγώ» του ίσως όσο ποτέ άλλοτε στην καριέρα του. Αυτό, όμως, (σε συνδυασμό με τα αμύθητα χρήματα) ακόμη και για τον Μουρίνιο μάλλον δεν θα είναι αρκετό για να τον πείσει, αφού θα σημάνει το τέλος του από την κεντρική ποδοσφαιρική σκηνή που δεν είναι άλλη από την Ευρώπη. Οι πιθανότητες, λοιπόν, να συμβεί αυτή η μετακίνηση είναι μάλλον μηδαμινές.
Σενάριο 2: Μεταπήδηση σε εθνική ομάδα, αντί για σύλλογο. Φυσικά δεν αναφερόμαστε σε οποιαδήποτε αντιπροσωπευτικό συγκρότημα, αλλά κάτι πολύ πιο συγκεκριμένο που θα κάνει το απόλυτο γκελ. Οι προφανείς πιθανοί προορισμοί σε αυτήν την περίπτωση είναι δύο. Η Πορτογαλία και η Αγγλία. Ωστόσο, με τον Φερνάντο Σάντος να έχει ήδη καταγράψει την απόλυτη υπέρβαση κατακτώντας το Euro, ο Μουρίνιο είναι μάλλον απίθανο να θελήσει να μπει σε διαδικασία σύγκρισης και να κουβαλήσει αποτελέσματα και πορείες που όσο επιτυχημένες κι αν αποδειχθούν, δεν θα μπορούν να σταθούν δίπλα σε εκείνο το μικρό θαύμα. Ο πάγκος των «τριών λιονταριών» από την άλλη, είναι πολύ πιο δελεαστικός. Με μοναδικό τίτλο το 1966, ο Μουρίνιο γνωρίζει ότι ο μύθος του θα γιγαντώσει και οι επικριτές του θα σωπάσουν για πάντα, εάν γίνει εκείνος που επιτέλους θα «το φέρει πίσω», όπως τραγουδούν κάθε φορά στις κερκίδες. Γνωρίζει την χώρα, τους δημοσιογράφους, την κριτική των ταμπλόιντς πολύ καλά και στην πραγματικότητα «τρέφεται» από αυτά, οπότε, γιατί όχι. Αν μετά τα τελικά του Euro ο Σάουθγκεϊτ αποτελέσει παρελθόν και ο «Ξεχωριστός» είναι ακόμη διαθέσιμος, όλα μπορούν να συμβούν!
Σενάριο 3: Παραμονή σε ευρωπαϊκό σύλλογο. Ναι, αλλά σε ποιον; Είναι άγνωστο το πόσοι και ποιοι πιστεύουν ακόμη στον Μουρίνιο, τουλάχιστον ως προπονητή του απολύτως top επιπέδου. Και όταν μιλάμε για κορυφαία κλαμπ εννοούμε αυτά που διεκδικούν Champions League και τίποτα λιγότερο. Η αλήθεια είναι πως εκεί δύσκολα βρίσκει κανείς θαυμαστές του και ότι ο Πορτογάλος παραμένει πιο ελκυστικός για ομάδες αντίστοιχες με την Ρόμα. Δηλαδή σπουδαίες μεν, αλλά όχι με τεράστιο ειδικό βάρος. Γι’ αυτό άλλωστε ήδη ακούγονται και γράφονται διάφορα για Νιούκαστλ, ακόμη και για Κρίσταλ Πάλας. Θα δεχτεί το «εγώ» του Ζοσέ να χωρέσει σε τέτοια μεγέθη; Αυτό για την ώρα είναι άγνωστο…
Πάντως ο 60χρονος τεχνικός μάλλον δύσκολα θα πάρει άμεσα μια απόφαση ή θα σπεύσει να απαντήσει θετικά στην πρώτη προσφορά που θα δει στο μέιλ του, όσο δελεαστική κι να είναι αυτή. Με το ημερολόγιο να δείχνει ακόμη Ιανουάριο και την εμπειρία δεκαετιών στην πλάτη του, γνωρίζει ότι και άλλοι θα βρεθούν στη θέση του μέχρι το τέλος της σεζόν. Δίχως αμφιβολία η δική του πεποίθηση είναι ότι παραμένει ακόμη «Εκλεκτός» και θα παίξει το παιχνίδι της υπομονής πιστεύοντας ότι αργά ή γρήγορα θα έχει και αντίστοιχου στάτους πρόταση που θα την θεωρήσει ιδανική ευκαιρία για να αποδείξει στους επικριτές του ότι η «μπογιά» του δεν πέρασε ακόμα.