Μετά το Champions League του 2007, σταδιακά έβαλαν τέλος στην αδιανόητη καριέρα τους παίκτες όπως Μαλντίνι, Νέστα, Γκατούζο, Ζέεντορφ, Ιντζάγκι, ενώ νωρίτερα είχαν αρχίσει να αποχωρούν ονόματα όπως Κακά, Σεβτσένκο, Πίρλο.
Μετά από αυτό, η Μίλαν δεν ήταν ποτέ ξανά η ίδια. Το 2011 με προπονητή τον Μασιμιλιάνο Αλέγκρι και αστέρι τον Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς πήρε ένα ακόμα πρωτάθλημα και το επανέλαβε το 2022 σε ένα Scudetto-έκπληξη, μετατρέποντας ταλέντα σε παίκτες κλάσης και βασιζόμενη στο μάτι του [τεχνικού διευθυντή πλέον] Πάολο Μαλντίνι και τη μέθοδο μεταγραφών που «πατάει» σε αλγόριθμους. Κάτι παρεμφερές με την υπερταινιάρα, Moneyball.
Έχουν περάσει 15 χρόνια από εκείνη τη φουρνιά και αφού δεν υπάρχει Σίλβιο Μπερλουσκόνι να αγοράζει για back-up επιθετικό κάποιον κάτοχο της Χρυσής Μπάλας, οι Rossoneri έχουν περάσει σε mode απλού συλλόγου και το τι έχουν καταφέρει ξεχνιέται εύκολα, όπως διαπιστώνουμε καθημερινά με συγκρίσεις με club επιπέδου Μάντσεστερ Σίτι και Παρί Σεν Ζερμέν, αλλά και ομάδες εντός Ιταλίας που δεν είναι η Γιουβέντους.
Στα μέσα της σεζόν 2022-23 η Μίλαν άλλαξε ιδιοκτησιακό καθεστώς. Το Elliott, fund που είχε βρεθεί να έχει τις μετοχές μετά το φιάσκο με τον Li Yonghong, πούλησε στο RedBird του Τζέρι Καρντινάλε, και ο τελευταίος, ένας άνθρωπος που δεν ήξερε πόσα Champions League έχει το club, το πρώτο πράγμα που έκανε το καλοκαίρι που μας πέρασε ήταν να απολύσει τον άνθρωπο-σύμβολο του club, Πάολο Μαλντίνι. Τα #CardinaleOut γέμισαν τα social και το feeling δεν ήταν ποτέ καλό.
Εκτός αυτού, παρά τις κάμποσες μεταγραφές και το δυνατό ξεκίνημα του 2023-24, οι Rossoneri έμειναν από νωρίς εκτός τίτλου με τις Ίντερ και Γιουβέντους να είναι στην pole-position και να παίζουν το Scudetto μεταξύ τους. Ο αναβαθμισμένος ρόλος του Chief-Scout, Τζέφρι Μονκάδα, δεν είχε αποτέλεσμα και το ρεκόρ τραυματισμών έχουν κάνει την 7 φορές πρωταθλήτρια Ευρώπης να πανηγυρίζει που ελλείψει ανταγωνισμού έχει καθαρίσει την 3η θέση και θα είναι και του χρόνου στο Champions League.
Λίγο πριν τα Χριστούγεννα, ένα σενάριο έσκασε μύτη. Ένα σενάριο που αν είσαι fan της Μίλαν λες με προφορά Αγγλοσάξονα ‘too good to be true’. «Ο Μαλντίνι θέλει να επιστρέψει ως πρόεδρος των Rossoneri και ψήνει Άραβες να αγοράσουν την Μίλαν». Στο ρεπορτάζ του δημοσιογράφου, Andrea Longoni, αναφερόταν πως κομβικό ρόλο θα έχει ο Λεονάρντο, παλιός παίκτης, προπονητής και τεχνικός διευθυντής, ενώ για να συμβεί αυτό πρέπει προφανώς να πειστεί να πουλήσει ο Καρντινάλε.
Το γεγονός πως δεν το έγραψε κάποιο μεγάλο Μέσο ή κάποιος γνωστός και mainstream ρεπόρτερ, δεν δημιούργησε πολλή σκόνη. Δεν υπήρχε αναπαραγωγή, δεν υπήρχε καν follow-up. Μέχρι τις μέρες μας. Όταν δηλαδή έγραψε η σούπερ αξιόπιστη πολιτική εφημερίδα, La Repubblica.
Στο δημοσίευμα γίνεται γνωστό ότι οι Άραβες που έχουν σοβαρό ενδιαφέρον δεν είναι απλά κάποιοι τύποι που φορούν κελεμπίες, αλλά μέλη του Public Investment Fund. Του Fund της Βασιλικής Οικογένειας της Σαουδικής Αραβίας, που έχει το 75% των τεσσάρων μεγάλων ομάδων της Saudi Pro League που τους τελευταίους μήνες σπάει πλάκα παίρνοντας όποιον θέλει από την Ευρώπη αλλά και την Νιούκαστλ, στην οποία σε 1.5 χρονο έχει ρίξει 300 εκατομμυριάκια, έτσι χαλαρά.
Όπως προκύπτει από την ιταλική εφημερίδα, το PIF δεν θέλει ένα ποσοστό απλά της τάξεως του 50%. Θέλει να αγοράσει την πλειοψηφία, να έχει στην ιδιοκτησία του την Μίλαν. Άρα το θέμα πλέον είναι το αν ο Καρντινάλε, ο οποίος φέρεται να είναι ανοιχτός για την είσοδο συμπαίκτη, θελήσει να παραχωρήσει το κουμάντο. Σύμφωνα με τη La Repubblica, θα γίνουν συζητήσεις και μάλιστα προσεχώς αφού το ενδιαφέρον είναι υπαρκτό και σοβαρό.
Στο ρεπορτάζ, γίνεται εκτίμηση και για το ποσό που θα έπεφτε στο τραπέζι και θα έκλεινε το deal. Το RedBird του Καρντινάλε αγόρασε από το Elliott για 1.2 δισ. και τώρα θα μπορούσε να πουλήσει για 1.6 δισ. ευρώ. Πρόθεσή του όμως, καταλήγει η La Repubblica, είναι να μην πουλήσει. Και όπως φανταζόμαστε, αυτό είναι ένα σενάριο που κανένας fan της Μίλαν δεν θέλει.
Γιατί οι Rossoneri έχουν φανέλα, έχουν όνομα, έχουν μια τεράστια βάση οπαδών σε όλο τον κόσμο. Αν έχουν και την οικονομική στήριξη ενός κράτους που μπορεί να προσφέρει μια θάλασσα από ρευστό και πρόεδρο τον Πάολο Μαλντίνι, ποιος ξέρει; Μπορεί τα επόμενα χρόνια να ζήσουν στιγμές των προηγούμενων δεκαετιών. Εκείνων που έχτισαν μια ιστορία που μεγαλύτερη από αυτή έχει μόνο η Ρεάλ Μαδρίτης…