«Μου τελειώνει η ενέργεια» – Γιούργκεν Κλοπ. «Είναι πρόβλημα οι απαιτήσεις σε αυτή τη θέση, είναι δυσάρεστο και βίαιο. Φαίνεται ότι ρισκάρεις τη ζωή σου σε κάθε στιγμή» – Τσάβι. Αντιλαμβάνεστε ένα κοινό σημείο σε αυτά τα λόγια των δύο προπονητών; Στο γιατί αποφάσισαν να μην πάνε πέρα από το προσεχές καλοκαίρι τις θητείες τους σε Λίβερπουλ και Μπαρτσελόνα αντίστοιχα;
Είναι, στην ουσία, μια κραυγή αγωνίας. Για το πώς έχει χαθεί το μέτρο στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο του πιο λαοφιλούς σπορ στον κόσμο. Η ψυχολογική πίεση που ασκείται στους πρωταγωνιστές είναι συχνά στα όρια του απάνθρωπου. Μια συνεχής απαίτηση για το καλύτερο που δεν συγχωρεί στιγμές αδυναμίας.
Και δεν μιλάμε για δύο τυχαίους ανθρώπους. Ο Κλοπ εν πρώτοις. Ένα «τοτέμ» στους Reds. Τον αγαπάει ο κόσμος τρελά, του δικαιολογεί λάθη και αστοχίες, απολαμβάνει μια σπάνια ασυλία, που βέβαια πρώτα κέρδισε. Ένας άνθρωπος που πάει μπροστά με το χαμόγελο στα χείλη, με θετική ψυχολογία και κόντρα στην τοξικότητα.
Κι όμως, ούτε αυτός ο υπέροχος Γερμανός έμεινε αλώβητος από την εξέλιξη που έχει πάρει το παιχνίδι. Χρειάζεται επειγόντως ένα break, να δει και άλλα πράγματα, να αποφορτιστεί. Να μην είναι στην πρώτη γραμμή, να πάρει το χρόνο του, να ξεκουραστεί, να ηρεμήσει.
Αφήνει την ομάδα σε πολύ καλό σημείο για τον επόμενο, αλλά δεν έχει τη δύναμη, την αντοχή να υπογράψει μέχρι τέλους ακόμα μια version της Λίβερπουλ που θα ‘ναι ολότελα δικιά του. Τον εξόντωσε ψυχολογικά και το συχνά αδύνατο κυνήγι του να βάλεις κάτω τη Μάντσεστερ Σίτι των απεριόριστων πόρων και τρόπων.
Παρόμοιο είναι και το status του Τσάβι. Ένας από τους πλέον πετυχημένους ποδοσφαιριστές που φόρεσαν ποτέ την μπλαουγκράνα φανέλα. Ένας άνθρωπος που ξέρει απ’ έξω και ανακατωτά πρόσωπα και καταστάσεις στην Μπάρτσα, μέλος του οργανισμού από τα μικράτα του.
Κι όμως, ούτε αυτός ο υπέροχος Ισπανός έμεινε αλώβητος από την εξέλιξη που έχει πάρει το παιχνίδι. Αν η πρόταση σας θυμίζει κάτι, μόλις λίγο παραπάνω τη διαβάσατε ξανά. Μόνο την εθνικότητα αλλάξαμε. Καθότι όλα τα άλλα μένουν ακριβώς ίδια.
«Η συμβουλή μου για τον μελλοντικό προπονητή της Μπαρτσελόνα είναι να μην αφήνει τον εαυτό του να επηρεάζεται, να το απολαύσει, αλλά είναι αδύνατο», είπε ο Τσάβι στη συνέντευξή Τύπου που προανήγγειλε το «αντίο» του από τους Καταλανούς στο τέλος της σεζόν.
Ήταν και άτυχος ο πάλαι ποτέ χαρισματικός μέσος, καθώς ανέλαβε την Μπαρτσελόνα σε μια εποχή που πασχίζει να ορθοποδήσει μέσα από οικονομικές Συμπληγάδες κι αυτό προφανώς μόνο υπέρ του δεν λειτούργησε. Ουσία όμως είναι πως αυτή η αρνητικότητα, η δυσκολία διαπότισε όλο το εγχείρημα, όλη του την προσπάθεια παρά τις όποιες αναλαμπές χαράς.
Αν το πάμε λέξη λέξη, βήμα βήμα, πράξη πράξη, οι περιπτώσεις των Κλοπ και Τσάβι δεν είναι προφανώς ίδιες. Ο Γερμανός φεύγει μετά από 9 σεζόν και με πολλούς να τον θεωρούν τον κορυφαίο προπονητή στην ιστορία της Λίβερπουλ, ή έστω ισοϋψή των Μπιλ Σάνκλι, Μπομπ Πέισλι.
Ο Ισπανός συνάδελφός του πάλι, είναι 3 χρόνια στον πάγκο της Μπαρτσελόνα. Η κατάκτηση ενός πρωταθλήματος είναι σαφώς επιτυχία αν σκεφτούμε το χάος που βασίλευε πριν αναλάβει, ωστόσο κανείς δεν θα τον θυμάται ως μέλος των κορυφαίων τεχνικών στην ιστορία του (κάτι περισσότερο από ένα) κλαμπ.
Οι μεταξύ τους διαφορές ωστόσο, δεν πρέπει να μας κρύβουν το κοινό γνώρισμα: Το ψυχολογικό άδειασμα. Κατανοητό και εύλογο πως η πίεση είναι μέσα στο job description. Αλλά μη φτάνουμε στο σημείο να δεχόμαστε ως νορμάλ πως αυτό το γεγονός λύγισε δύο τόσο κατά τα άλλα πολύ ισχυρές προσωπικότητες. Δεν είναι. Δεν θα έπρεπε, έστω, να είναι.