Κάποιοι λένε πως όταν τα λόγια δε συνοδεύονται από πράξεις, είναι λόγια του αέρα. Κάποιες φορές όμως, θα παραφράσουμε εμείς, τα λόγια αποδεικνύονται από άλλα λόγια. Τρανό παράδειγμα ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος.
Το καλοκαίρι που είχε δώσει μια συνέντευξη στο SDNA, ο κ. Γιαννακόπουλος είχε πει ότι πάνω από τα εκατομμύρια που έχει απλώσει παίκτες, πάνω από την ανάδυση του δικού του Παναθηναϊκού, τον ενδιαφέρει να γίνει το μπάσκετ στην Ελλάδα όπως στα 90s, τότε που 20χρονο παιδί το είχε μάθει με τον ρομαντισμό του μπαμπά και των θείων του.
Κι είχε πει πως εκτός από τη σπουδαία εμπειρία που θέλει να προσφέρει στο ΟΑΚΑ για τον κάθε θεατή, θέλει και να κάνει όσες συζητήσεις και ενέργειες χρειάζεται, πάντα μαζί με όλους τους θεσμικά εμπλεκόμενους, για να αναβαθμιστεί το μπάσκετ στην Ελλάδα.
Ένα τεράστιο πρόβλημα του είναι η ανικανότητα των Ελλήνων διαιτητών να είναι αξιοπρεπείς σε ματς του πρωταθλήματος, δη των δύο μεγάλων. Όχι τόσο ως προς τις εις βάρος τους αδικίες, που και τέτοιες συμβαίνουν, αλλά ως προς τις υπέρ τους που, συνήθως, είναι περισσότερες ή ενοχλούν περισσότερο επειδή ακριβώς υπερτερούν αγωνιστικά και οικονομικά.
Στο ματς απέναντι στον Άρη ο Παναθηναϊκός δεν ήταν καλός. Για πολλούς λόγους. Μια ομάδα μπορεί να μην είναι καλή, μπορεί να βρεθεί σε μέρα που 6-7 παίκτες της να είναι σε κακό βράδυ, που κι ο προπονητής να μην είναι σε καλή κατάσταση πνευματικά για να διαχειριστεί ένα ματς. Άνθρωποι είναι όλοι και τα εκατομμύρια που παίρνουν, δεν ακυρώνουν την ανθρώπινη φύση τους.
Ο Παναθηναϊκός ήττηθηκε και μάλιστα με τρόπο εκκωφαντικό, με την έννοια ότι ο Άρης κέρδισε με άνεση το 1ο και το 4ο δεκάλεπτο και ηττήθηκε σχετικά εύκολα στα άλλα δύο. Σε αυτό το ματς, ο Παναθηναϊκός είχε 29 εκτελεσμένες βολές και ο Άρης 6.
Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος θεώρησε πως αυτά τα νούμερα είναι ένδειξη παρ’ ολίγον αλλοίωσης του αποτελέσματος υπέρ της ομάδας του. Βγήκε λοιπόν στο Instagram και σχολίασε εμφανώς εκνευρισμένος πως δεν γίνεται επειδή είναι ο Παναθηναϊκός ο μεγάλος, να πρέπει να κερδίσει σώνει και ντε και πως η διαιτησία ήταν οικτρή.
Το τι πιστεύει ο καθείς για τη διαιτησία στο σημερινό ματς, αλλά και εν γένει, είναι δικαίωμα του. Όταν όμως βλέπεις για σπάνια φορά στα χρονικά – και γράφουμε για σπάνια φορά γιατί δεν είμαστε σίγουροι αν έχει ξανασυμβεί – έναν πρόεδρο ομάδας στην Ελλάδα να βγαίνει και να φωνάζει γιατί δεν του άρεσε που ευνοήθηκε, τότε οφείλουμε να το εξάρουμε.
Κάποιοι θα πουν για λόγια του αέρα. Ότι ο κ. Γιαννακόπουλος από θέση ασφάλειας, αφού έχασε ο Παναθηναϊκός, λέει πως θα ζητούσε επανάληψη του αγώνα αν κέρδιζε η ομάδα του.
Ας το πιστεύει κι αυτό όποιος θέλει. Ακόμα και λόγια του αέρα να ήταν, το ‘χει κάνει κανείς ξανά στην Ελλάδα, να βγαίνει και να συμφωνεί πως η ομάδα του ευνοήθηκε και να αναγνωρίζει πως ο αντίπαλος έπαιξε τέτοιο μπάσκετ που κέρδισε και την διαιτησία; Αν θυμηθείτε κάποιον, μας τον λέτε.
Γι’ αυτό επαναλαμβάνουμε αυτό που είπαμε στην αρχή. Κάποιες φορές οι πράξεις δεν είναι πάντα στο χέρι μας. Οφείλουμε όμως με τα λόγια μας να πιέζουμε καταστάσεις για να έρθουν οι πράξεις στα χέρια μας. Και ο Γιαννακόπουλος με αυτή του τη στάση έκανε αυτό ακριβώς.
Το έχουμε ακούσει και πει πολλές φορές: ο ελληνικός αθλητισμός θα στρώσει όταν οι ομάδες αρχίσουν να βγάζουν ανακοινώσεις πρώτα για τι φάσεις όπου ευνοήθηκαν. Όταν το κάνουν, τότε θα έχει αξία η διαμαρτυρία τους για όταν αδικούνται. Μόνο έτσι θα δείξουν πως δεν έχουν ρόλο μοναχοφάη, αλλά θέλουν όλοι να διεκδικούν ισότιμα κάτι, ο καθείς με τις δυνάμεις του.
Ε, αυτό έκανε ο Γιαννακόπουλος που συμπληρώνει άλλη μια κίνηση στο φετινό κάδρο των κινήσεων που δείχνουν πως θέλει να κάνει τον Παναθηναϊκό πρώτο, αλλά με τον πιο δίκαιο τρόπο που υπάρχει και με την καθολική αναγνώριση αντιπάλων, χωρίς σκιές.