Πρόκειται για μια επιτυχία από αυτές που θες να γιορτάσεις μαζί με τους πρωταγωνιστές, που χαίρεσαι με τη χαρά τους. Από αυτές που ακόμα και φαν άλλης ομάδας να είσαι, την βλέπεις με μια κάποια συμπάθεια, έστω όχι… αντιπάθεια. Ο Ολυμπιακός ακόμα γιορτάζει, δικαίως, την κατάκτηση του Youth League μετά το σαρωτικό 3-0 επί της Μίλαν, στη Νιόν της Ελβετίας.
Ένας ιστορικός θρίαμβος, αφού φτάνοντας στην κορυφή της Ευρώπης οι νέοι (Κ19) των Πειραιωτών κατάφεραν κάτι το πρωτοφανές για ελληνικό ποδοσφαιρικό σύλλογο (σε οποιαδήποτε ηλικιακή κατηγορία).
Δικαιούνται όλοι όσοι βοήθησαν να γίνει πράξη αυτός ο άθλος να καμαρώνουν τούτη την ώρα. Την ίδια στιγμή πρέπει να μπουν και τα «ναι μεν αλλά» στη συζήτηση. Δεν είναι καθόλου ζήτημα γκρίνιας. Είναι αποκλειστικά και μόνο, ουσίας και προοπτικής.
Ο «ερυθρόλευκος» οργανισμός καλείται να δείξει πως αυτή δεν ήταν μια αποσπασματική επιτυχία. Αλλά πως εντάσσεται σε ένα μακροχρόνιο πρόγραμμα στρατηγικής που το κλαμπ θα επενδύσει πραγματικά, μόνιμα και σε βάθος στα δικά του παιδιά, στα πρότυπα του εξωτερικού.
Ο στόχος πρέπει να είναι να ενσωματωθούν όσο το δυνατόν περισσότεροι από τους πλέον πρωταθλητές Ευρώπης στην α’ ομάδα. Να μην χαθούν στην πάντα αβέβαιη και με άπειρες παγίδες μετάβαση στον κόσμο των μεγάλων.
Ένα παράδειγμα που μας έρχεται πολύ έντονα στο μυαλό, γιατί είναι και πρόσφατο. Είδαμε τις προάλλες την Κλαμπ Μπριζ με τον ΠΑΟΚ. Η μισή 11άδα της βελγικής ομάδας στην Τούμπα ήταν… παιδαρέλια, κοντά στην ηλικία των παικτών του Ολυμπιακού στο Youth League. Κανένα πρόβλημα δεν είχαν προκειμένου να τα βγάλουν πέρα, σε ένα από τα πιο καυτά μάλιστα γήπεδα της Ευρώπης.
Γιατί; Επειδή έχουν γαλουχηθεί με πρόγραμμα και ποδοσφαιρικές αρχές που υπερβαίνουν τη στιγμή, το μομέντουμ. Κι αυτό είναι κάτι που οφείλουμε να προσθέσουμε στην προσέγγισή μας, ακριβώς για να είναι σωστή.
Σε ομάδες του εξωτερικού με παράδοση στις Ακαδημίες (όπως δηλαδή στο Βέλγιο ή στην Ολλανδία) πολλούς από τους παίκτες της Κ19 έχουν ήδη συμμετοχές με την α’ ομάδα τους, βρίσκονται έστω πιο πολύ στο πλάνο αξιοποίησης. Γιατί εκεί δεν επηρεάζει η ηλικία όσο το πόσο καλός είσαι.
Επειδή οι νοοτροπίες δεν αλλάζουν από τη μια στιγμή στην άλλη και επειδή η πίεση του άμεσου αποτελέσματος βλάπτει σοβαρά την υπομονή (για ευκαιρίες σε νέα παιδιά), είναι πολύ σημαντικό να παρθούν μέτρα από την ΕΠΟ που θα προσφέρουν μια κάποιου είδους εγγύηση για χρόνο συμμετοχή σε Έλληνες παίκτες στα δύο υψηλότερα κλιμάκια του ποδοσφαίρου μας (Super League 1 και Super League 2),
Μιλάμε για το πιο ταχύρρυθμό πρόγραμμα εκπαίδευσης. Προοδεύεις, μαθαίνεις μόνο όταν ζεις καθημερινά δίπλα σε καλύτερους από σένα (έστω προσωρινά), δίπλα σε αυτούς που ξέρουν, το παιχνίδι, τους όρους του, πώς να σε καθοδηγήσουν.
Βέβαια όλο αυτό πρέπει να γίνεται με σύνεση, με προσοχή. Μην χαθεί το μέτρο, ούτε η ουσία. Οι νεαροί παίκτες θέλουν ειδική διαχείριση, σωματική και ψυχολογική. Για να μην «καούν» πριν καν αρχίσουν.
Κοντολογίς, ο Ολυμπιακός δικαιούται πολλά «μπράβο» για αυτήν την επιτυχία, οι άλλες ομάδες της χώρας μας θα πρέπει να αντλήσουν τα σωστά διδάγματα και να τα ενσωματώσουν στη δικιά τους πολιτική, δράσης και σκέψης..
Όμως, το είπαμε, το ξαναλέμε, η πραγματική επιτυχία είναι η διάρκεια. Θα υπάρχει πάντα το προηγούμενο της Εθνικής Ελλάδας του 2004. Το παραμύθι του Euro σε τίποτα δεν αξιοποιήθηκε στη συνέχεια ώστε να αποτελέσει το εφαλτήριο για κάτι στέρεο, υγιές και σταθερά προσοδοφόρο. Ήταν λες και φτάσαμε στο τέρμα μιας διαδρομής χωρίς καν να έχουμε ξεκινήσει, τόσο σουρεαλιστικό.
Δεν λέμε πως τώρα έγινε κάτι παρόμοιο. Ίσα ίσα. Έχει πέσει πολλή δουλειά στις Ακαδημίες των Ερυθρολεύκων, με πλάνο, υπομονή και τεχνογνωσία. Δεν ήταν μια επιτυχία του «πώς έγινε αυτό». Το εξίσου μεγάλο κερδισμένο στοίχημα με το θρίαμβο στο Youth League θα είναι να αποτελέσει το πρώτο, τεράστιο, βήμα ενός μόνιμου «πρωταθλητισμού».