Δεν έχουμε το NBA σε μεγάλη εκτίμηση, μας αρέσει πολύ το ευρωπαϊκό μπάσκετ, αλλά είναι κουτό να μην αναγνωρίσουμε πως εκεί γεννιούνται τεράστια επιθετικά ταλέντα. Κι ο Παναθηναϊκός έφερε τελευταίο στο φετινό του ρόστερ ένα τέτοιο.
“Where Amazing Happens”, λέει το μότο του ΝΒΑ και ο Κέντρικ Ναν έφερε όλα τα amazing μαζί του για να τα ξεδιπλώσει μπροστά στα μάτια μας.
Η αλήθεια είναι πως επειδή έχουμε συνηθίσει στα ευρωπαϊκά δεδομένα, δε μας αρέσουν τα μεγάλα λόγια. Όταν ο Ναν είπε πως είναι ο καλύτερος επιθετικός στην Ευρώπη, δεν είναι πως θέλαμε να το απορρίψουμε, αλλά είμαστε της άποψης «άσε τα λόγια και δείξτα όλα στο γήπεδο».
Ε, ο μπαγάσας δεν τα έδειξε απλά, τα παραέδειξε. Και όχι στα εύκολα, αλλά στα πολύ δύσκολα. Στα πρώτα δύο ματς έμοιαζε έξω από τα νερά του. Στο 3ο ήταν μια ομάδα μόνος του και αν είχε βάλει το τελευταίο σουτ, θα είχαν τελειώσει όλα στο Βελιγράδι. Αλλά θα ήταν κρίμα, γιατί θα χάναμε την ευκαιρία να τον δούμε να κάνει όσα έκανε σήμερα, μέσα στο ΟΑΚΑ.
Αν μας έλεγαν ότι ο Ναν θα έκανε 3 μεγάλα ματς, θα επιλέγαμε να είναι ένα από αυτά το 5ο, μπροστά σε 20.000 ανθρώπους, για να γνωρίσει την αποθέωση που του πρέπει.
Αυτά που έκανε στο πιο καυτό ματς, στο ματς που έκρινε τα πάντα, είναι μυθικά. Στο 2ο ημίχρονο ήταν ο πυλώνας που γύρω του εμφανιζόταν κάθε φορά κι ένας διαφορετικός, αλλά αυτός ήταν πάντα εκεί.
26 πόντοι, 5 ριμπάουντ και 4 ασίστ, που θα ήταν σίγουρα 2 παραπάνω αν ο Λεσόρ έβαζε στα άστοχα ζεύγη βολών έστω τη μία. Στο 4ο δεκάλεπτο, εκεί όπου είχε συμπληρώσει πάνω από 30 λεπτά αγώνα (38:20 έπαιξε συνολικά), εκεί όπου θα περίμενε κανείς η κούραση να τον κάνει επιζήμιο, αυτός ήταν καλύτερος από τα 30 προηγούμενα λεπτά.
Σε αυτό το ματς έδειξε την προσαρμογή του στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, αφού δυο μήνες πριν θα είχε κάνει σίγουρα 7-8 λάθη. Σήμερα έκανε μόλις 3 και σχεδόν καμία προσπάθεια του δεν ήταν τραβηγμένη. Όσα σουτ πήρε, με εξαίρεση ίσως 1-2, έπρεπε να τα πάρει.
Δηλαδή ο Ναν, σε ένα ματς που ήμασταν έτοιμοι να αποθεώσουμε Παπαπέτρου-Χουάντσο-Καλαϊτζάκη, με αυτά που έκανε ειδικά στο τελευταίο 3λεπτο, δε μας άφησε άλλη επιλογή.
Θέλουμε πολύ να αποθεώσουμε αυτούς τους τρεις παίκτες γιατί πέρασαν δύσκολα φέτος, αδικήθηκαν σίγουρα οι Παπαπέτρου-Καλαϊτζάκης από τον Αταμάν, αλλά πώς να το κάνεις, πώς να μην βάλεις όλα τα φώτα στον Ναν;
Ο Παναθηναϊκός είδε τον Κώστα Σλούκα στο πρώτο ημίχρονο να τον κρατάει ζωντανό, με τη Μακάμπι να σκοράρει εύκολα, να παίρνει πολλά επιθετικά ριμπάουντ, να μπαίνει εύκολα στη ρακέτα.
Ο Αταμάν έμοιαζε να δυσκολεύεται αρκετά στο πρώτο ημίχρονο ή είχε ένα συγκεκριμένο πλάνο διαχείρισης των παικτών που απαιτούσε αυτά τα ρίσκα. Η αλήθεια είναι πως οι Μήτογλου-Γκριγκόνις-Αντετοκούνμπο-Γκραντ δεν του έδωσαν και πολλές επιλογές, ειδικά ο πρώτος έκανε πολλά λάθη.
Ο Σλούκας ήταν αυτός που άναψε την σπίθα, με τον Ιωάννη Παπαπέτρου να προσθέτει 8 πόντους και να δείχνει πόσο σημαντικός είναι και πως πρέπει να έχει θέση βασικού ως επί το πλείστον.
Στο 2ο ημίχρονο η άμυνα έγινε αυτή που θα έπρεπε από το πρώτο ματς, ο Παναθηναϊκός έπνιξε τη Μακάμπι χάρη σε Ιωάννη-Καλαϊτζάκη-Χουάντσο και αν έκανε τα στοιχειώδη μπροστά, θα είχε τελειώσει το ματς νωρίτερα.
Από τη μία το εύκολο χαμένο lay up του Ναν στο φινάλε του ημιχρόνου, από την άλλη οι 8 χαμένες βολές του Λεσόρ στην 3η περίοδο και οι 2 του Αντετοκούνμπο και 4 φορές που έγιναν κακές πάσες στην επίθεση, στέρησαν από τον Παναθηναϊκό την ευκαιρία να πάει με 10 πόντους αντί για 2 στο 4ο δεκάλεπτο.
Όμως, η άμυνα είχε αλλάξει τσιπάκι και με τη Μακάμπι να σκοράρει 2 πόντους σε 4.5 λεπτά, ο Παναθηναϊκός χρειαζόταν λογική στην επίθεση. Αν μας ρωτούσαν πριν το 4ο δεκάλεπτο, θα λέγαμε πως αυτές τις έδωσε ο Σλούκας. Κι όμως, ο Σλούκας στο 4ο δεκάλεπτο μπήκε για μία επίθεση και όλο το υπόλοιπο ανήκει στον Ναν, τον Λεσόρ και τους αφανείς ήρωες.
Με αυτούς θέλουμε να κλείσουμε το κείμενο, γιατί για αυτούς σκοπεύαμε να γράψουμε εξ αρχής. Για τους 3 Σωματοφύλακες.
Παπαπέτρου ήταν φανταστικός σε όλη τη σειρά, εξαφάνισε τον Μπόνζι Κόλσον, ειδικά στο 5ο ματς. Καλαϊτζάκης σήμερα εκνεύρισε τον Λορέντζο Μπράουν όσο έπρεπε. Χουάντσο, αν είναι με 8 κιλά λιγότερα και τόση ταλαιπωρία, να βάζει 12 πόντους και να βοηθάει τόσο, μην τα πάρει ποτέ πίσω.
ΥΓ. Ο Παναθηναϊκός αν αποκλειόταν, θα αποκλειόταν εξαιτίας των πολλών χαμένων βολών του Λεσόρ σε όλη τη σειρά. Έχει ξεθεωθεί ο Γάλλος, έχει τραβήξει κουπί μόνος, αλλά δε νοείται αυτό το πράγμα στις βολές και στο final-4 θα στοιχίσει.
ΥΓ1. Αν δεν ήταν ο Ναν, θα συζητούσαμε για τη μυθική σειρά play offs που έκανε ο Κώστας Σλούκας, ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης αυτής της ομάδας.
ΥΓ2. Πολύ σημαντικό ότι ο Αταμάν πήρε μαθήματα σε αυτή τη σειρά και κατάλαβε πως δεν χρειάζεται σώνει και ντε ο Γκραντ και ο Γκριγκόνις να βαράνε 30λεπτα όταν δεν είναι καλοί. Υπάρχουν πίσω τους παίκτες να συμβάλουν. Και οι δύο βοήθησαν μέχρι τα play offs, αλλά ήταν εμφανές και στα 5 ματς πως δεν είχαν τη σωστή ψυχολογία, ειδικά ο Γκραντ ήταν αρκετά διστακτικός σε στιγμές που έπρεπε να επιτεθεί. Αλλά και πάλι, τις φάσεις τους τις έδωσαν.