Δύο αγωνιστικές πριν την ολοκλήρωση του πρωταθλήματος ο ΠΑΟΚ μπορεί να μην κρατά πλήρως την τύχη στα χέρια του, αλλά παραμένει γερά μέσα στο κόλπο του τίτλου. Κι έτσι μια σεζόν κατά τη διάρκεια της οποίας ο δικέφαλος του βορρά είχε (και αρκετές) άσχημες στιγμές μπορεί να εξελιχθεί σε μια από τις σπουδαιότερες στην ιστορία του.
Γιατί τέτοια θα αποδειχθεί στην περίπτωση που το τρόπαιο της Stoiximan Super League ανηφορίσει προς Θεσσαλονίκη για πρώτη φορά μετά το 2019. Εκείνη την ιστορική κατάκτηση του τίτλου ακολούθησαν τρεις χρονιές (2020-2021-2022) που ο δικέφαλος του βορρά γεύτηκε την πικρή γεύση της δεύτερης θέσης πίσω από τον Ολυμπιακό, ενώ η 4η την σεζόν 2022-2023 έμοιαζε να φέρνει την ομάδα του Ρασβάν Λουτσέσκου ένα βήμα πίσω από τους ανταγωνιστές της.
Και μάλιστα την ώρα που αυτοί γίνονταν περισσότεροι καθώς ως διεκδικητής πλέον εμφανιζόταν και ο Παναθηναϊκός, ο οποίος μέχρι πρόσφατα είχε εντελώς διαφορετικό στάτους.
Αυτό το δεδομένο ήρθε σε μια άσχημη χρονική συγκυρία για τον ΠΑΟΚ καθώς ο Ιβάν Σαββίδης έδειχνε να παραμένει μεν πολύ κοντά στην ομάδα, αλλά όχι με την δύναμη ή την διάθεση να ξοδέψει τρελά ποσά όπως είχε συμβεί πολλές φορές στο παρελθόν.
Οι λόγοι είναι λίγο-πολύ γνωστοί, αφού τα «απόνερα» του πολέμου Ρωσίας-Ουκρανίας άφησαν τα σημάδια τους σε κάθε επιχειρηματία που δραστηριοποιείται στη χώρα του Πούτιν, με τον Ιβάν Σαββίδη να μην αποτελεί εξαίρεση.
Αυτή η κατάσταση οδήγησε και σε μια παράλληλη ρότα εξορθολογισμού των δαπανών που μάλλον θα ήταν έτσι κι αλλιώς απαραίτητη προκειμένου ο δικέφαλος του βορρά να μην μπει στον κυκεώνα πιθανών κυρώσεων για οικονομικές παραβάσεις.
Άλλωστε στον οργανισμό που λέγεται ΠΑΟΚ έμοιαζε δυνατό το να παραμείνει η ομάδα πλήρως ανταγωνιστική –ακόμη και χωρίς υπερβολές στις μεταγραφές– χάρη σε δύο πολύ σημαντικά στοιχεία. Το ένα έχει να κάνει με την δεδομένα εξαιρετική δουλειά που γίνεται εδώ και πολλά χρόνια στα τμήματα υποδομής του συλλόγου και το δεύτερο σχετίζεται απόλυτα με την φιλοσοφία του Ρασβάν Λουτσέσκου.
Μπορεί οι Θεσσαλονικείς να μην έφτασαν με την δική τους ομάδα Νέων να κατακτήσουν ευρωπαϊκό τίτλο όπως η αντίστοιχη του Ολυμπιακού φέτος, αλλά μπορούν να υπερηφανεύονται για τους πολλούς παίκτες που έχουν βγάλει από τις Ακαδημίες τους. Και μάλιστα ποδοσφαιριστές οι οποίοι όχι μόνο ενσωματώθηκαν στην ομάδα, αλλά σήμερα είναι βασικοί, σχεδόν αναντικατάστατοι και… περιζήτητοι στην ευρωπαϊκή αγορά.
Για να συμβεί κάτι τέτοιο δεν αρκεί ο Κωνσταντέλιας, ο Κουλιεράκης, ο Μιχαηλίδης, ο Τσιγγάρας, ακόμη και ο Τζίμας να είναι καλοί παίκτες με προοπτικές. Χρειάζεται να υπάρχει ένας προπονητής διατεθειμένος να πορευθεί με αυτούς και να τους δώσει ευκαιρίες στην πρώτη ομάδα, αδιαφορώντας ακόμη και για τις όποιες πρόσκαιρες βαθμολογικές απώλειες, αλλά και την γκρίνια της εξέδρας. Άλλωστε οι οπαδοί, όσο κι αν αγαπούν τα «δικά μας παιδιά», πάντα –μα πάντα- θα τρελαίνονται στην ιδέα του… παιχταρά που θα έρθει από το εξωτερικό ως Μεσσίας να τους… σώσει!
Φέτος, πάντως, τέτοιος παίκτης με αντίστοιχο στάτους δεν αποκτήθηκε. Και για να μην αφήνουμε περιθώρια για παρερμηνείες, μιλάμε για ποδοσφαιριστές επιπέδου Κίριλ Ντεσπόντοφ και Αντρίγια Ζίβοβιτς. Ούτε το περασμένο καλοκαίρι, ούτε και την χειμερινή μεταγραφική περίοδο, παρά το γεγονός ότι ο ΠΑΟΚ επιχειρούσε να διακριθεί τόσο στις εντός των συνόρων υποχρεώσεις του όσο και σε αυτές της Ευρώπης όπου τελικά κατέγραψε μια αξιοπρόσεχτη πορεία μέχρι τα προημιτελικά του Conference League.
Σίγουρα ο αποκλεισμός από την πολύ φορμαρισμένη Κλαμπ Μπριζ πόνεσε, όπως αντίστοιχα και εκείνος στο Κύπελλο Ελλάδας που ήρθε από τον Παναθηναϊκό στην διαδικασία των πέναλτι. Και πολλοί ήταν εκείνοι που περίμεναν ότι αυτές οι απώλειες θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε καθεστώς εσωστρέφειας, προεξοφλώντας ότι ο ΠΑΟΚ δεν θα είχε την δύναμη (αγωνιστικά και ψυχολογικά) να παραμείνει σε τροχιά τίτλου.
Ο Ραζβάν Λουτσέσκου και η παρέα του, όμως, τους διέψευσε πανηγυρικά. Η επικράτηση στον πρώτο «τελικό» με τον Ολυμπιακό ήταν η απόδειξη ότι στην Τούμπα υπάρχει ακόμα ζωή, πάθος και δίψα για το πρωτάθλημα που εφόσον έρθει, θα αποτελέσει και μια προσωπική δικαίωση τόσο για τον Ρουμάνο προπονητή που έχει τον δικό του μοναδικό τρόπο να παίρνει το καλύτερο από τους παίκτες του, όσο και για ον ίδιο τον δικέφαλο του βορρά που θα παραδώσει σε όλους ένα μάθημα για το πώς χτίζονται ομαδάρες, ακόμη και χωρίς να χρειάζονται συνεχώς τεράστια οικονομικά ανοίγματα.
Επενδύοντας στα δικά σου παιδιά, επενδύεις στο μέλλον. Και αυτό του ΠΑΟΚ προδιαγράφεται λαμπρό, είτε τελικά έρθει αυτός ο τίτλος-δικαίωση, είτε όχι.