Γκαμπριέλ Μπατιστούτα, Ρούι Κόστα, Άντζελο Nτι Λίβιο, Φραντσέσκο Τόλντο, Μορένο Τοριτσέλι, Εντμούντο, Μπρίαν Λάουντρουπ, Στέφαν Έφενμπεργκ, Ντούνγκα, Μάρσιο Σάντος, Φραντσέσκο Μπαϊάνο, Στέφανο Πιόλι, Λορέντσο Αμορούζο, Πασκουάλε Πανταλίνο… Μερικoί από τους άσους της Φιορεντίνα στα 90s’. Συνεχιστές θρύλων όπως ο Ρομπέρτο Μπάτζιο, ο Τζιανκάρλο Αντονιόνι και ο Ντανιέλ Πασαρέλα.
Πάντως, από το 1990 και την παρουσία στον διπλό τελικό του Κυπέλλου UEFA (ήττα από τη Γιουβέντους με 3-1 στο πρώτο ματς, «λευκή» ισοπαλία στη ρεβάνς), έπρεπε να κυλήσουν τέσσερα χρόνια για να επανέλθει το θετικό πρόσημο.
Το καλοκαίρι του 1991, ο «Μπατιγκόλ» θάμπωσε τον Βιτόριο Τσέκι Γκόρι με τις εμφανίσεις του στο Copa América της Χιλής. Η Αργεντινή κατέκτησε τη διοργάνωση, ο παιχταράς με τη χαρακτηριστική μαλλούρα άφησε την Μπόκα Τζούνιορς και μετακόμισε στη Φλωρεντία. Δεν φανταζόταν ότι θα καθίσει εννέα χρόνια και πως θα μετατραπεί στον κορυφαίο σκόρερ στην ιστορία των «βιόλα».
Την πρώτη σεζόν του έβαλε 13 γκολ στη Serie A, ωστόσο η ομάδα κατέλαβε τη 12η θέση και, παράλληλα, αποκλείστηκε στη φάση των «16» του Κυπέλλου από την Πάρμα.
Παρά την έλευση των Λάουντρουπ-Έφενμπεργκ και τα 16 γκολ του Μπατιστούτα στο πρωτάθλημα, η Φιορεντίνα τερμάτισε στη 16η θέση και ήπιε το πικρό ποτήρι του υποβιβασμού.
Λίγους μήνες αργότερα, συγκεκριμένα στις 4 Νοεμβρίου 1993, απεβίωσε ο Μάριο Τσέκι Γκόρι, δηλαδή ο πρόεδρος που έφερε τον Μπατιστούτα στη Φλωρεντία.
Ήταν παραγωγός πάνω από 200 φιλμ. “Mediterraneo” (Όσκαρ καλύτερης ξένης ταινίας), “Lamerica” (βραβείο καλύτερης ταινίας στα European Film Awards), “Il Postino” (πρώτο ιταλικό φιλμ που έλαβε υποψηφιότητα για Όσκαρ καλύτερης ταινίας) κ.ά. Βέβαια, το κορυφαίο… έργο του ήταν η μεταγραφή του Αργεντινού επιθετικού.
Από τις τέσσερις αλλαγές προπονητών του 1992-93, η ομάδα έγινε ξανά σταθερή με την έλευση του Κλαούντιο Ρανιέρι. Η πρώτη σεζόν στη Serie B μετά το 1938 συνδυάστηκε με άμεση επιστροφή στα «μεγάλα σαλόνια». Και με την παρθενική χρονιά του Τόλντο στους «βιόλα», προτού καν κλείσει τα 22.
Το καλοκαίρι του 1994, όταν πια τα ηνία κατείχε ο Βιτόριο Τσέκι Γκόρι (γιος του Μάριο), η Φιορεντίνα απέκτησε τον Μάρσιο Σάντος, παγκόσμιο πρωταθλητή με τη Βραζιλία, καθώς και τον Ρούι Κόστα.
Απολαμβάνοντας τις μπαλιές του Πορτογάλου μεσοεπιθετικού, ο Μπατιστούτα αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ της Serie A με 26 γκολ και η ομάδα κατέλαβε τη 10η θέση. Αυτή ήταν η αρχή. Έκτοτε η πορεία της θα γινόταν ανοδική.
Ο Μάρσιο Σάντος πήγε στον Άγιαξ, τότε πρωταθλητή Ευρώπης, αλλά ο Ρούι Κόστα παρέμεινε. Κάθε καλοκαίρι συζητιόταν το ενδεχόμενο αποχώρησης επειδή πολλά κλαμπ εκδήλωναν ενδιαφέρον. Τελικά έφυγε επτά ολόκληρα χρόνια μετά την άφιξή του.
Μία από τις κορυφαίες χρονιές στην ιστορία της Φιορεντίνα ήταν η επόμενη (1995-96). Συγκατοίκηση στην 3η θέση με τη Λάτσιο και κατάκτηση του Coppa Italia με 8×8 νίκες! Επικράτησε κατά σειρά των Άσκολι (1-2), Λέτσε (0-5), Παλέρμο (1-0, 1-2), Ίντερ (3-1, 0-1) και Αταλάντα (1-0, 0-2). Αυτό ήταν το πρώτο τρόπαιο μετά το Κύπελλο του 1975.
Στον δεύτερο τελικό του Μπέργκαμο, περίπου 3.500 οπαδοί των «βιόλα» έδωσαν το «παρών», ενώ πάνω από 30.000 συγκεντρώθηκαν στο «Αρτέμιο Φράνκι» για να παρακολουθήσουν το ματς από γιγαντοοθόνη.
Η ρεβάνς δεν ήταν ειρηνική. Οι θερμόαιμοι της Αταλάντα είχαν στήσει καρτέρι στον σιδηροδρομικό σταθμό. Μαζί με τους υποστηρικτές της Φιορεντίνα εμφανίστηκαν και οι πέτρες. Συνοδεία αστυνομίας, οι φιλοξενούμενοι μπήκαν στα πούλμαν που θα τους μετέφερε στο γήπεδο. Δεν παρέλειψαν, με τη σειρά τους, να πετάξουν ό,τι είχαν στα χέρια τους προς τους αντιπάλους.
Εν τω μεταξύ, έξω από το «Ατλέτι Ατζούρι ντ’Ιτάλια» μαινόταν νέα μάχη μεταξύ οπαδών των γηπεδούχων και αστυνομικών, οι οποίοι έκαναν χρήση δακρυγόνων. Αργότερα, κατά την επιστροφή τους στον σταθμό για να επιβιβαστούν στα τρένα, οι χούλιγκανς των «βιόλα» κατέστρεψαν αυτοκίνητα και βιτρίνες. Παράλληλα αναφέρθηκαν τραυματισμοί εκατέρωθεν.
Η εμφάνιση της αποστολής των θριαμβευτών στο «Αρτέμιο Φράνκι» έγινε γύρω στις 03:00! Το γήπεδο σηκώθηκε στο πόδι παρά το περασμένο της ώρας. Το πάρτι διήρκησε όλη τη νύχτα!
Πίσω στα αγωνιστικά, ο Μπατιστούτα συνέχιζε το… βιολί του. Πέμπτη διαδοχική περίοδος που αναδείχθηκε κορυφαίος σκόρερ της ομάδας σε πρωτάθλημα (19 γκολ) και γενικώς (27 γκολ). Η δουλειά του Ρανιέρι απέδιδε καρπούς.
Το 1996 ήταν μαγική χρονιά για τη Φιορεντίνα, δεδομένου ότι στις 25 Αυγούστου νίκησε 2-1 (δύο γκολ ο «Μπατιγκόλ») τη Μίλαν στο Σαν Σίρο και κατέκτησε το μοναδικό Supercoppa Italiana της ιστορίας της, καθώς στον αντίστοιχο αγώνα του 2001 έχασε από τη Ρόμα του… Μπατιστούτα.
Πάντως, η σεζόν 1996-97 ολοκληρώθηκε με τον σύλλογο της Φλωρεντίας στην 9η θέση της Serie A και στη φάση των «16» του Coppa Italia. Μοναδική διοργάνωση με θετικό πρόσημο το Κύπελλο Κυπελλούχων. Ο αποκλεισμός ήρθε από την Μπαρτσελόνα στα ημιτελικά με εντός έδρας ήττα 2-0. Το 1-1 της Βαρκελώνης αποδείχθηκε φτωχό. Στο φινάλε ήρθε η λύση της συνεργασίας με τον Ρανιέρι.
Ο Αλμπέρτο Μαλεζάνι έφερε μαζί του ένα επιθετικό 3-5-2. Οι Μπατιστούτα και Λουίς Ολιβέιρα έβαλαν μαζί 36 γκολ και η ομάδα κατέλαβε την 5η θέση. Στο Κύπελλο σταμάτησε στα προημιτελικά.
Ο μετέπειτα τεχνικός του Παναθηναϊκού, πάντως, μεταπήδησε στην Πάρμα και αντικαταστάτης του ήταν ο Τζιοβάνι Τραπατόνι. Η πορεία του 1998-99 ήταν μαγική για περίπου πέντε μήνες. Μέχρι τις αρχές Φεβρουαρίου, η Φιορεντίνα ήταν πρωτοπόρος και ο Αργεντινός σούπερ σταρ της είχε 17 γκολ σε ισάριθμα ματς.
Τότε ο Εντμούντο παράτησε την ομάδα για το καρναβάλι του Ρίο ντε Ζανέιρο. Ο «Μπατιγκόλ» τραυματίστηκε, ο Βραζιλιάνος δεν είχε γυρίσει και ο κατήφορος άρχισε. Μόλις τρεις νίκες στα τελευταία 15 παιχνίδια, όλες εντός έδρας και… 3η θέση.
Στο Κύπελλο Ιταλίας το κλαμπ έφτασε στον τελικό, αλλά λύγισε με δύο ισοπαλίες (1-1 στο «Ένιο Ταρντίνι», 2-2 στο «Αρτέμιο Φράνκι») από την Πάρμα του… Μαλεζάνι.
Στο Κύπελλο UEFA γράφτηκε μία μαύρη σελίδα. Στον δεύτερο γύρο η Φιορεντίνα νίκησε 2-0 την Γκρασχόπερ στη Ζυρίχη. Στη ρεβάνς του «Αρέτσι» (σ.σ. το παιχνίδι διεξήχθη στο Σαλέρνο, διότι κουβαλούσε τιμωρία από τον επαναληπτικό του 1997 με την Μπαρτσελόνα), το σκορ ήταν 2-1 και η πρόκριση ήταν σίγουρη. Όμως, μία κροτίδα που έπεσε στον αγωνιστικό χώρο τραυμάτισε τον τέταρτο διαιτητή στο γόνατο. Το παιχνίδι διακόπηκε στο ημίχρονο.
Τέσσερις ημέρες αργότερα, σε έκτακτη συνεδρίαση της ευρωπαϊκής ομοσπονδίας, η ομάδα της Φλωρεντίας αποβλήθηκε από τη διοργάνωση.
Θα ήταν χειρότερη η τιμωρία, αλλά ειπώθηκε ότι η κροτίδα έπεσε από οπαδούς της τοπικής Σαλερνιτάνα, επειδή ήθελαν να προκαλέσουν πρόβλημα στους «βιόλα». Ο λόγος; Κρατούσαν… μανιάτικο από μία πρόσφατη μεταξύ τους αναμέτρηση σε επίπεδο Serie A.
Το 1999-00 ήταν η τελευταία χρονιά του Μπατιστούτα, ο οποίος σημείωσε 29 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις. Και στις εννέα σεζόν αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ. Το κλαμπ κατέλαβε την 7η θέση στο πρωτάθλημα, αποκλείστηκε στους «8» του Κυπέλλου και έφτασε μέχρι τη δεύτερη φάση ομίλων του Champions League, όπου πλήρωσε μια εντός έδρας ισοπαλία με την Μπορντό.
Στην πρώτη φάση ομίλων και το επικό 3-3 της Φλωρεντίας με την Μπαρτσελόνα, ο Μάουρο Μπρεσάν είχε γράψει τούτο εδώ το αριστούργημα:
Το 2000-01, χωρίς «Μπατιγκόλ» και με Ρούι Κόστα για ύστατη σεζόν, ήρθε ο τελευταίος τίτλος (Coppa Italia) μέχρι σήμερα. Το 2001-02 ο σύλλογος ήπιε το πικρό ποτήρι του υποβιβασμού παρά την παρουσία παικτών όπως ο ηγέτης Ντι Λίβιο, ο Αντριάνο, ο Νούνο Γκόμες, ο Ενρίκο Κιέζα, ο Πρέντραγκ Μιγιάτοβιτς, ο Μορένο Τοριτσέλι και ο… Έκι Γκονσάλες. Οι ένδοξες ημέρες ανήκαν πια στο παρελθόν…