Φρενίτιδα ενθουσιασμού επικρατεί το τελευταίο διάστημα στις τάξεις της ομάδας και των φιλάθλων του Ολυμπιακού, εξαιτίας της υπέρλαμπρης πορείας μέχρι τον τελικό του UEFA Europa Conference League.
Από την ανεπανάληπτη ανατροπή κατά της Μακάμπι Τελ Αβίβ (1-6 στην παράταση), στην πρόκριση κόντρα στη Φενέρμπαχτσε επί τουρκικού εδάφους (στη διαδικασία των πέναλτι) και εν συνεχεία στο επικό 2-4 του Μπέρμιγχαμ απέναντι στην Άστον Βίλα, προτού σφραγιστεί στη ρεβάνς του «Γ. Καραϊσκάκης» το ιστορικό ραντεβού με τη Φιορεντίνα στην OPAP Arena.
Ούτε πέντε ΟΑΚΑ δεν θα έφταναν για να καλυφθούν οι ανάγκες των φίλων του Ολυμπιακού, δεδομένου ότι ο τελικός διεξάγεται στην Αθήνα. Ποιος να το φανταζόταν πως μόλις έναν χρόνο και εννέα μήνες μετά τα εγκαίνια του στολιδιού της ΑΕΚ, μία ελληνική ομάδα θα κατάφερνε τέτοιο επίτευγμα. Η 29η Μαΐου 2024, ανεξαρτήτως αποτελέσματος, αποτελεί χρυσή σελίδα για τον εγχώριο αθλητισμό.
Ως είθισται σε τέτοιες περιπτώσεις, οι μεν πικάρουν τους δε για το γεγονός ότι θα δώσουν μέσα στο ίδιο τους το «σπίτι» (και μάλιστα νεότευκτο) έναν τόσο ιστορικό αγώνα. Η καζούρα είναι μες στο πρόγραμμα και εκπέμπει υγεία. Τα επεισόδια εντός κι εκτός γηπέδου θα πρέπει να αποφεύγονται. Και βέβαια οι φιλοξενούμενοι να μην πειράξουν ούτε κάθισμα.
Ειρήσθω εν παρόδω, δεν είναι αυτή η πρώτη φορά που ένας μεγάλος ελληνικός σύλλογος δίνει μία τόσο πολύ σημαντική αναμέτρηση στην έδρα μιας άλλης. Είχε προηγηθεί μία μονομαχία για το Διηπειρωτικό Κύπελλο του 1971. Τότε που ο Παναθηναϊκός, ως φιναλίστ του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, υποδέχθηκε τη Νασιονάλ Μοντεβιδέο στο Στάδιο Καραϊσκάκη για εισπρακτικούς λόγους.
Το «τριφύλλι» του θρυλικού Φέρεντς Πούσκας είχε ηττηθεί 2-0 στον τελικό του «Γουέμπλεϊ», ωστόσο, ο Άγιαξ δεν θέλησε να αντιμετωπίσει τους Ουρουγουανούς (σ.σ. στο ρόστερ υπήρχαν επίσης δύο Αργεντινοί και ένας Βραζιλιάνος) σε διπλές αναμετρήσεις μεσούσης της σεζόν 1971-72. Οι λόγοι; Η σκληρότητα των Νοτιοαμερικανών ποδοσφαιριστών, όπως επίσης το γεγονός ότι απαιτούνταν εμβολιασμοί κατά της ευλογιάς και της χολέρας.
Η πρώτη εκδοχή προέρχεται εν πολλοίς από τη… Φέγενορντ. Οι παίκτες της είχαν δεχθεί αρκετά αντιαθλητικά μαρκαρίσματα από την Εστουδιάντες στο προηγούμενο Διηπειρωτικό Κύπελλο, επομένως οι συμπατριώτες τους στον «Αίαντα» δεν ήθελαν να ρισκάρουν. Η δεύτερη ειπώθηκε τον Σεπτέμβριο του 2022 από τον τερματοφύλακα Χάιντς Στάι.
Ο Παναθηναϊκός αποφάσισε να απαντήσει καταφατικά στην πρόταση να πάρει τη θέση του τρανού Άγιαξ, εκπροσωπώντας κοτζάμ ήπειρο σε διπλά παιχνίδια, αρχής γενομένης από τις 15 Δεκεμβρίου 1971.
Κάπου 35.000-38.500 θεατές ανεξαρτήτως συλλογικής προτίμησης έδωσαν το «παρών» στο Στάδιο Καραϊσκάκη γι’ αυτόν τον, κυριολεκτικά, ανεπανάληπτο αγώνα στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Από το πρωί εκείνης της Τετάρτης, ο «ηλεκτρικός» άφηνε τους πρώτους φιλάθλους στον σταθμό του Φαλήρου. Σημαίες, φωτοβολίδες και άλλα… σύνεργα έκαναν την εμφάνισή τους για την περίσταση.
Η Νασιονάλ του 1971 διέθετε μία από τις καλύτερες ομάδες που είχε δει μέχρι τότε το νοτιαμερικανικό ποδόσφαιρο και πριν από λίγους μήνες είχε κατακτήσει το Copa Libertadores απέναντι στην Εστουδιάντες του μετέπειτα «πράσινου» Χουάν Ραμόν Βερόν.
Παρεμπιπτόντως, ο δεύτερος τελικός των Ουρουγουανών με τους Αργεντινούς στο Μοντεβιδέο, είχε διεξαχθεί στις 2 Ιουνίου, δηλαδή την ίδια ημέρα με τον θρυλικό αγώνα του «Γουέμπλεϊ».
“La Gran Jugada”, ήταν ο χαρακτηρισμός που συνόδευε τη Νασιονάλ της εποχής, δείγμα του σπουδαίου ποδοσφαίρου που απέδιδαν οι παίκτες της.
Δυστυχώς, όμως, στο Διηπειρωτικό Κύπελλο του 1971 περισσότερο αποδείχθηκε ότι οι παίκτες του Άγιαξ ορθώς αποφάσισαν να μην λάβουν μέρος.
Μόλις στο 21ο λεπτό, ο Σάκης Κουβάς αποχώρησε τραυματίας, έπειτα από χτύπημα του Λουίς Ουμπίνια, ενώ στο 60ό όλοι πάγωσαν όταν είδαν την κνήμη του Γιάννη Τομαρά να κόβεται στα δύο από βάναυσο χτύπημα του Χούλιο Σέσαρ Μοράλες, ο οποίος αποβλήθηκε.
«Πράσινοι» άσοι, όπως ο Αντώνης Αντωνιάδης και ο Κώστας Ελευθεράκης, σοκαρισμένοι από το περιστατικό, έκρυψαν το πρόσωπό τους με τα χέρια τους. Το παιχνίδι πέρασε σε δεύτερη μοίρα. Το τελικό σκορ έγραψε 1-1, απόρροια των δύο γρήγορων γκολ των Τότη Φυλακούρη (κεφαλιά) και Λουίς Αρτίμε (σουτ) στο δεύτερο μέρος.
Στη ρεβάνς της 28ης Δεκεμβρίου 1971 στο Μοντεβιδέο, ο δεινός γκολτζής Αρτίμε σκόραρε από μία φορά σε κάθε ημίχρονο, ο Φυλακούρης μείωσε στο 89’, αλλά το 2-1 παρέμεινε και η Νασιονάλ κατέκτησε το Διηπειρωτικό.
Το σοκ του τραυματισμού του Τομαρά, ο οποίος δεν επανήλθε ποτέ στα προηγούμενα επίπεδα παρότι μόλις 24 ετών, δεν επέτρεψε κάτι καλύτερο στο τελευταίο ημίωρο του πρώτου αγώνα. Η ιστορία, όμως, έγραψε ότι έξι μήνες αφότου δόξασε την Ελλάδα στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, ο Παναθηναϊκός εκπροσώπησε και την Ευρώπη. Στο Στάδιο Καραϊσκάκη…