Πώς να χωρέσουν οι λέξεις τόσα συναισθήματα; Πώς να γράψεις σε ένα κείμενο όλα όσα σου προσφέρει το άτιμο το μπάσκετ, ο αθλητισμός εν γένει, αλλά πιο συγκεκριμένα αυτό που έκανε στον τελικό της Ευρωλίγκας ο Παναθηναϊκός;
Βλέπεις το πρώτο δεκάλεπτο, η Ρεάλ βάζει 36 πόντους, ο Ναν έχει 3 φάουλ, και σκέφτεσαι ότι θα πάει σε πολύ υψηλό σκορ, που ίσως να μη μπορέσει να ακολουθήσει ο Παναθηναϊκός, με τον Ναν να κάθεται για ώρα στον πάγκο.
Και μετά; Μετά άρχισαν οι εκπτώσεις. 50% κάτω στο δεύτερο δεκάλεπτο, πάνω από 50% κάτω στο τρίτο δεκάλεπτο και μετά όλα στο χέρι του. Στο χέρι του Αταμάν, στο χέρι του Σλούκα, στο χέρι του Λεσόρ, στο χέρι του Ναν, στο χέρι του Γκραντ, στο χέρι του Μήτογλου, στο χέρι του Παπαπέτρου, στο χέρι του Χουάντσο, στο χέρι του Βιλντόζα, στο χέρι του Καλαϊτζάκη, στο χέρι του Αντετοκούνμπο, στο χέρι του Γκριγκόνις.
Γράφουμε μόνο αυτούς που έπαιξαν και τους βγάζουμε 11. Ναι, μόνο ο Μπαλτσερόφσκι δεν έπαιξε σήμερα. Ο Παναθηναϊκός που μας έκανε όλη τη χρονιά να λέμε «κόουτς δε βγαίνει το πράγμα», είδε τον Αταμάν να κάνει την αριστοτεχνικότερη διαχείριση παικτών, το ιδανικό κοουτσάρισμα και να αφήνει τα υπόλοιπα σε αυτούς που ξέρουν.
Αυτούς που ζήτησε να έρθουν, αυτούς που έφερε η διοίκηση και ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος δίνοντας ένα καράβι λεφτά.
Αυτός ο «γέρος» ο Σλούκας πρώτος απ’ όλους. Αυτός ο «παππούς» που κορόιδεψε τον Γιαννακόπουλο, αυτό το «κουτσό άλογο» που ήρθε και από τον Φεβρουάριο και μετά έσβησε κάθε εικόνα Σπανούλη και Διαμαντίδη που έχουμε. Ναι, το λέμε ανοιχτά.
Κανείς από τους δύο δεν έχει κάνει στην καριέρα του αυτό που έκανε ο Σλούκας. Αυτός που έκανε τη χάρη στους ηλίθιους με τους 0 πόντους στο 3ο ματς με τη Μακάμπι και τους 4 προχθές απέναντι στη Φενέρ να επαναφέρουν την κασέτα. Το έκανε όμως για να τους εκθέσει ξανά και να γελάει μαζί τους.
Πάρε 20 πόντους με 8 ριμπάουντ και 6 ασίστ στο 4ο ματς με τη Μακάμπι, πάρε σήμερα 24 πόντους με 4/4 τρίποντα και άμυνες και καθοδήγηση και ηρεμία και τα πάντα όλα.
Ο Σλούκας είναι αυτός που με την εντολή Αταμάν έβαλε μπρος στην αμαξοστοιχία που λέγεται Παναθηναϊκός. Και στην πορεία της διαδρομής, φάνηκε ότι ήθελε ένα πολύ καλύτερο καύσιμο, πιο εκλεκτό. Και ο Γιαννακόπουλος το έφερε κι αυτό.
Καλώς ήρθατε κύριε Κέντρικ Ναν. Κατανοείτε τι έκανε ο Ναν; Στην πρώτη του χρονιά στην Ευρωλίγκα έβαζε καλάθια με τη σέσουλα, μείωσε μέσα σε ένα μήνα τα φθηνά λάθη στην επίθεση, έμαθε τις σκληρές άμυνες και απέναντι στη Ρεάλ, στο δεύτερο ημίχρονο, εκεί που ήταν όλα διεκδικήσιμα, έριξε τα όπλα του. 21 πόντοι σε τελικό απέναντι στην ευφυέστερη σε επίπεδο πνευματικής διαχείρισης ομάδα.
Πραγματικά, τα λόγια δεν υπάρχουν για τον Κέντρικ Ναν. Έπαιρνε τη μπαγκέτα από τον Σλούκα όποτε του το έλεγε ο ηγέτης και έκανε σχεδόν πάντα το σωστό.
Αυτοί οι δύο είναι το καλύτερο δίδυμο γκαρντ στην Ευρώπη φέτος. Το δείχνουν οι αριθμοί, το δείχνει το 7ο αστέρι, το δείχνει ο τρόπος που ήρθε, με ανατροπή από το -14, με τη Ρεάλ να βλέπει μετά το πρώτο δεκάλεπτο το τέρας της πράσινης άμυνας.
Δεν χωράνε σε ένα κείμενο όλα όσα πρέπει να γραφτούν. Για τον Λεσόρ να γράψουμε; Ο άνθρωπος κατάπιε Πουαριέ-Ταβάρες, έβαλε παραπάνω από όσους έβαλαν οι δύο τους μαζί, έπαιξε σχεδόν όσο οι δυο τους, το έκανε όλη τη σεζόν, είναι το κορυφαίο 5άρι της Ευρωλίγκας για φέτος.
Ο Τζέριαν Γκραντ έκανε παπάδες σε αυτά τα δύο ματς, στο πρώτο υποκαθιστώντας τον Σλούκα, στο ματς απέναντι στη Ρεάλ παίρνοντας τον ρόλο του Ναν μέχρι να επιστρέψει ο Κέντρικ από τον πάγκο λόγω των 3 φάουλ.
Ο Ντίνος Μήτογλου που έκανε κακό ματς, μπήκε στο 4ο δεκάλεπτο εξαιτίας του 4ου φάουλ του Λεσόρ και έπαιξε μια αμυνάρα στον Ταβάρες, έβαλε δύο τρίποντα και έδωσε τα πάντα.
Όλοι αξίζουν ειδική μνεία, ο Παπαπέτρου, ο Καλαϊτζάκης, ο Γκρίγκο, ο υπέροχος αμυντικά Χουάντσο και τίμιος επιθετικά, αλλά θα πούμε, για πρώτη φορά φέτος, κάτι για τον Βιλντόζα.
Με μηδέν λεπτά στον ημιτελικό, μπήκε σήμερα στο 2ο δεκάλεπτο και ήταν στην πεντάδα που γύρισε το ματς στον τελικό, με καλή προσπάθεια στην άμυνα, με τρίποντο, με ριμπάουντ, με γρήγορο παιχνίδι.
Το φινάλε του κειμένου πρέπει να έχει Σλούκα και Αταμάν. Δικαιωματικά. Ο Κώστας Σλούκας πήρε Ευρωλίγκα με 3η διαφορετική ομάδα, την 4η συνολικά, αλλά είναι η πρώτη στην οποία ήταν τόσο σπουδαίος. Στα 34 του. Ναι, αυτός ο «παλιόγερος». Που άλλαξε όλη τη νοοτροπία των αποδυτηρίων και έγινε ο αγγελιοφόρος του Αταμάν προς το υπόλοιπο ρόστερ.
Κι ο Αταμάν, που λέγαμε όλη τη χρονιά «όπου ακούς πολλά κεράσια, κράτα και μικρό καλάθι» ή «χαμηλά τη μπάλα, κρύβε λόγια κόουτς», έκανε κάτι που παίρνει πια πλήρως τη σκυτάλη από την εποχή Ζέλικο. 3η Ευρωλίγκα, με 2η ομάδα, πάλι κάνοντας την τελευταία ομάδα πρώτη, αυτή τη φορά από τον πρώτο κιόλας χρόνο και με την πιο dominant διαδρομή.
Τα υπόλοιπα όταν πια η χαρά θα έχει καλμάρει.