Πριν από δύο χρόνια στον προημιτελικό του Ευρωμπάσκετ, η Εθνική Ελλάδας είχε και Σλούκα και Ντόρσεϊ (και Παπαπέτρου), αλλά κατέβηκε εντελώς απροετοίμαστη πνευματικά, επιδεικνύοντας πρωτοφανή έλλειψη συγκέντρωσης στην άμυνα. Τότε ήμασταν φαβορί του 1,30+ και οι (οικοδεσπότες) Γερμανοί μας έδωσαν ένα πολύ καλό μάθημα, στην πρώτη από τις μεγάλες νίκες τους που είχαν ως κατάληξη την κορυφή του κόσμου, πέρσι στις Φιλιππίνες. Εκείνο το βράδυ η Εθνική δεν είχε ίχνος συνοχής (και φλόγας) σε αμυντικό επίπεδο, επιτρέποντας διαρκώς ελεύθερα σουτ, για να δεχτεί τελικά 107 πόντους (107-96).
Την μπαγκέτα του μαέστρου για τους Γερμανούς είχε (ποιος άλλος;) ο Ντένις Σρέντερ, που με 26 πόντους (5/9 διπ., 3/6 τρ.) και 8 ασίστ έκανε περίπου ό,τι ήθελε στο παρκέ, σαλπίζοντας το εμβατήριο της νίκης. Την ίδια ρουτίνα ακολούθησε το βράδυ της Παρασκευής απέναντι στη γηπεδούχο Γαλλία, την οποία οι Γερμανοί έδεσαν φιόγκο παραδίδοντας μια αυθεντική, μπασκετική παράσταση.
Ο 30χρονος σταρ των Μπρούκλιν Νετς είχε 26 πόντους (6/10 διπ., 4/7 τρ.), 9 ασίστ και 4 ριμπάουντ, εκθέτοντας όποιον γκαρντ βρέθηκε απέναντί του. Χάιδευε το γκάζι όποτε ήθελε και αυξομείωνε το ρυθμό, ξεχαρβαλώνοντας κάθε αμυντικό σύστημα της αντιπάλου με την… προκλητική ικανότητά του στο ένας με έναν. Αστείρευτο το ρεπερτόριο του, από τα χέρια του προήλθαν οι 48 από τους 85 πόντους της παγκόσμιας πρωταθλήτριας (μοίρασε τέσσερα ελεύθερα τρίποντα). Και όλα αυτά έμοιαζε να τα κάνει χωρίς καν να ιδρώνει…
Η Γερμανία είναι πιο ώριμη, πιο πλήρης και φυσικά με πολύ μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση απ’ ότι δύο χρόνια πριν, καθώς μεσολάβησε το έπος της Μανίλα. Πλέον είναι αυτή φαβορί του 1,30 κόντρα στην Ελλάδα, μια αξιολόγηση την οποία δύσκολα μπορεί κανείς να αμφισβητήσει.
Η λογική λέει ότι από τα πέντε παιχνίδια που θα δώσουν οι δύο ομάδες, η Ελλάδα θα χάσει τα τέσσερα. Για να μην πούμε τα 9/10. Τα «5αρια» τους σουτάρουν καλύτερα από τους «άσους» μας. Ψάχνουμε εκείνο το ένα (ματς) που θα συμπυκνώσει όλα τα στοιχεία της έννοιας υπέρβαση και θα αποτελέσει την εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα. Αν υπάρχει ένα θετικό, είναι ότι ο Βασίλης Σπανούλης έχει γίνει πολλές φορές στην καριέρα του μέλος αυτής της υπέρβασης.
Φυσικά όμως αυτό δεν μπορεί να συμβεί με άμυνα… yolo όπως στο Βερολίνο. Η Εθνική πρέπει να ρίξει γνήσιο μπασκετικό «ξύλο» για 40 λεπτά αν θέλει να διεκδικήσει την τετράδα. Το νόμισμα έχει δύο όψεις: Ή αυτοί κάνουν περίπατο ή μένουμε κοντά και το «κλέβουμε» στο τέλος. Αν ο Σρέντερ αφεθεί να κάνει τα δικά του μοιάζει αναπόφευκτο το πρώτο σενάριο. Η γερμανική ομάδα έχει ένα και μόνο αδύναμο σημείο. Δεν υπάρχει κάτι στοιχειωδώς κοντινό του Σρέντερ στην περιφέρεια. Ο Γουάιλερ-Μπαμπ κινείται σε πολύ ρηχά νερά, ο Μάοντο Λο είναι τελείως εκτός rotation και ο «ήρωας» του ημιτελικού με τις ΗΠΑ στις Φιλιππίνες, Αντρέας Ομπστ, δεν είναι οργανωτής.
Ο Σρέντερ είναι το Α και το Ω στην οργάνωση και πρώτο βιολί στην εκτέλεση. Για να έχει η Ελλάδα πιθανότητες θα πρέπει να τον βγάλει εκτός ρυθμού. Να του χαλάσει το μυαλό, βραχυκυκλώνοντας με αυτό τον τρόπο την επιθετική λειτουργία της Γερμανίας. Ο Γκόρντον Χέμπερτ είναι υποχρεωμένος να … ζήσει και να πεθάνει μαζί του. Όσο κουρασμένος και ζοχαδιασμένος κι αν είναι, από το ασφυκτικό μαρκάρισμα των δικών μας, δεν πρόκειται να μείνει για πολύ ώρα στον πάγκο. Εκείνος θα αποφασίσει τη μοίρα του αγώνα, είτε έτσι, είτε αλλιώς. Και ίσως η δική μας Εθνική να είναι η μοναδική που έχει τα όπλα να στηριχτεί σε ένα τέτοιο πλάνο απέναντί του. Καλάθης και Ουόκαπ είναι ένα αμυντικό περιφερειακό δίδυμο που δεν διαθέτει καμία ομάδα στη διοργάνωση. Θα πρέπει εναλλάξ να κολλήσουν πάνω του. Να τον βγάλουν από τη ζώνη άνεσής του, να τον εκνευρίσουν.
Φυσικά δεν είναι καθόλου εύκολο. Το ίδιο σκέφτηκαν και οι Σέρβοι στον τελικό του Μουντομπάσκετ, αλλά ο Σρέντερ έβαλε 28π. και το καθοριστικό καλάθι στα 21,4’’ πριν το τέλος. Φαίνεται όμως να είναι ο μοναδικός τρόπος. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αν περιορίσουμε τον Σρέντερ θα είναι ορθάνοιχτος ο δρόμος για την τετράδα. Είναι απλώς το προαπαιτούμενο για να είμαστε ανταγωνιστικοί.
Θα χρειαστεί και κάποιος κρυφός άσος του Βασίλη Σπανούλη στην επίθεση. Είμαστε αρκετά προβλέψιμοι και πρέπει κάποιος να «αδειάσει» τη ρακέτα, δίνοντας στον Γιάννη το χώρο που χρειάζεται. Για αυτό το λόγο μοιάζει δύσκολο να ακολουθεί το αντίπαλο «4αρι» τον Ντίνο Μήτογλου στο τρίποντο. Το μακρινό σουτ το έχει, στη μέρα του είναι ικανός να εκτελέσει με μίνιμουμ 50%. Λόγω της παρουσίας του Γιάννη κάτι πρέπει να δώσει η άμυνα των Γερμανών, όπως και κάθε άμυνα που στέκεται απέναντι του. Ο Μήτογλου θα βρει λογικά κάποια ελεύθερα σουτ και αν τα αξιοποιήσει τότε και θα πάρει ψυχολογία (για να συνεχίσει) και θα δώσει σημαντικές βοήθειες στον Αντετοκούνμπο.