Δύσκολο να μην «ψηθείς», να μην πιστέψεις ολόψυχα πως κάτι πολύ καλό μόλις ξεκίνησε. Είναι, κυρίως, ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς στον πάγκο. Αυτή η συγκολλητική (παρ)ουσία στον συχνά τοξικό και βαθιά διχαστικό μικρόκοσμο του ελληνικού ποδοσφαίρου που σε πείθει πως θα αξιοποιηθεί ως πρέπει το αδιαμφισβήτητο ταλέντο που έχει η τρέχουσα βερσιόν της Εθνικής μας ομάδας. Με διεθνείς στην πλειονότητά τους σε καλή ποδοσφαιρική ηλικία και με μεγάλα περιθώρια εξέλιξης. Χρειαζόταν ένας κόουτς κοινής αποδοχής και εγνωσμένης αξίας να το πλάσει όλο αυτό. Κοινή πεποίθηση όλων μας είναι πως αυτό(ς) βρέθηκε.
ΟΚ, θα πρέπει να περιμένουμε και τα πιο δύσκολα τεστ. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν πρέπει και να χαιρόμαστε για τις καθαρές και πειστικότατες νίκες κόντρα σε Φινλανδία (3-0) και Ιρλανδία (2-0) στο Nations League. Για τον επιπλέον λόγο πως αυτό που είδαμε δεν είναι ακόμα η Εθνική του Ιβάν, άρα υπάρχουν ακόμα μεγάλα περιθώρια βελτίωσης. Ο 62χρονος εκλέκτορας είναι ένας κόουτς που αρέσκεται στο να βάζει σταδιακά τα στοιχεία που θέλει στο παιχνίδι της εκάστοτε ομάδας του. Το είδαμε ξεκάθαρα και στη θητεία του στον Παναθηναϊκό.
Δεν πάει ποτέ «γιούρια» να τα αλλάξει όλα. Το πάει βήμα – βήμα. Σέβεται τη συνέχεια των πραγμάτων, δεν άγεται από το συναίσθημα της στιγμής ρισκάροντας να χαλάσει τη χημεία. Όλες του οι κινήσεις ακολουθούν συγκεκριμένη λογική και είναι αυστηρά μελετημένες στο timing που έχει φτιάξει στο χρονοδιάγραμμα του. Αυτό ισχύει σε πρόσωπα και πράγματα. Δεν υπάρχουν ποτέ εγγυήσεις επιτυχίας, όμως ο δικός του ο δρόμος είναι ένας πολύ καλός τρόπος να αυξήσεις τις πιθανότητές σου (για επιτυχία).
Η «Γαλανόλευκη» του κοντινού μέλλοντος συνεπώς μπορεί κάλλιστα να είναι μια ακόμα καλύτερη ομάδα μόλις μπουν πλήρως 3 παίκτες που είναι πολύ σημαντικοί για τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Πολύ πιο κοντά στη φιλοσοφία του, στα «θέλω» του όσον αφορά το πρεσάρισμα και την ανάπτυξη, την ισορροπία ρόλων και καταστάσεων. Φτιάχνοντας μια ομάδα πολύ πιο ζωντανή στη μεσαία γραμμή, γιατί εκεί, μην κρυβόμαστε, υπάρχουν ακόμα πράγματα που δεν κολλάνε καλά, που προβληματίζουν.
Ας μιλήσουμε ακόμα πιο ξεκάθαρα, με ονοματεπώνυμα: Γιώργος Μασούρας, Γιάννης Κωνσταντέλιας και Χρήστος Ζαφείρης. Κανείς τους δεν ξεκίνησε βασικός στα πρώτα 2 ματς του Σέρβου προπονητή. Όμως ο προγραμματισμός είναι αυτό να συμβεί λίαν συντόμως. Απλώς σταδιακά, με σύνεση, μέτρο και προσοχή.
Με τα δεδομένα της στιγμής, θα πάει έτσι για την Εθνική του Ιβάν Γιοβάνοβιτς: Βλαχοδήμος κάτω από τα γκολπόστ, Ρότα και Τσιμίκας στα άκρα της άμυνας πλαισιωμένοι στα στόπερ από Κουλιεράκη και Μαυροπάνο. Στο «6» ο Σιώπης, 8άρι ο Ζαφείρης και οργανωτής ο Μπακασέτας. Και μια επιθετική τριάδα που θα έχει τους Μασούρα και «Ντέλια» (αν και ο Τζόλης δεν πρέπει με τίποτα να βγει εκτός συζήτησης για τα εξτρέμ, ίσα όσα) να κινούνται γύρω από το best of αυτής της ομάδας.
Και ναι, φτάσαμε και σε αυτόν που πάνω από όλους χρήζει ειδικής αναφοράς. Φώτης Ιωαννίδης. Δεν λέμε κάτι καινούριο, αλλά δεν θα πάψουμε να το εξωτερικεύουμε καθώς συνιστά μέγιστη πηγή ικανοποίησης: Τέτοιον φορ το ελληνικό ποδόσφαιρο είχε χρόνια να βγάλει. Με τέτοια παλέτα δυνατότητων, τόσο ολοκληρωμένο, τόσο παρεμβατικό στο παιχνίδι της ομάδας του, ικανό με μια ενέργεια να κρίνει τα πάντα.
Το γκολ του στην Ιρλανδία, που άνοιξε το δρόμο για την επικράτηση, ήταν ένα ποίημα από την πρώτη ως την τελευταία στιγμή. Ο τρόπος που έστρωσε την μπάλα μπρος στα πόδια του, το πώς με μια κίνηση δημιούργησε τις προϋποθέσεις, η ηρεμία πριν από την καταιγίδα της αψεγάδιαστης εκτέλεσης. Δεν το κάνεις αυτό, βασικά δεν το διανοείσαι καν ως σκέψη, αν δεν ξεχειλίζεις από αυτοπεποίθηση. Όπως ισχύει εν προκειμένω με τον επιθετικό του Παναθηναϊκού.
Κάποιοι ειρωνεύτηκαν ή κατηγόρησαν τον Γιάννη Αλαφούζο για την άρνησή του να πουλήσει τον Ιωαννίδη τη μεταγραφική περίοδο που μόλις ολοκληρώθηκε. Όμως όπως όλα δείχνουν θα αποδειχθεί μια σοφή κίνηση. Με τη ρότα που έχει πάρει ο Έλληνας φορ, το 30άρι (σε εκατ. ευρώ) θα είναι ως και το μίνιμουμ στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων των μελλοντικών συζητήσεων με τους όποιους ενδιαφερομένους – θα ‘ναι σίγουρα πολλοί και εκλεκτοί αυτοί.