Προφανώς το να επαναληφθεί ένας θρίαμβος ανάλογος με εκείνο του 2004 είναι κάτι που συγκεντρώνει μηδαμινές πιθανότητες, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι για την Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου κανονικότητα αποτελεί το να είναι μονίμως απούσα από τις μεγάλες διοργανώσεις. Πλέον, με τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς στον πάγκο και με ρόστερ που μοιάζει πληρέστατο, όμως, μπορεί να ελπίζει σε καλύτερες μέρες.
Βλαχοδήμος, Μανδάς, Τζολάκης, Μαυροπάνος, Χατζηδιάκος, Κουλιεράκης, Γιαννούλης, Τσιμίκας, Βαγιαννίδης, Ρότα, Ρέτσος, Μπακασέτας, Μάνταλος, Γαλανόπουλος, Μπουχαλάκης, Χατζηγιοβάνης, Αλεξανδρόπουλος, Σιώπης, Ιωαννίδης, Μασούρας, Πέλκας, Τζόλης, Κωνσταντέλιας, Παυλίδης, Δουβίκας.
Αυτές ήταν οι πρώτες κλήσεις του Σέρβου προπονητή ως ομοσπονδιακός τεχνικός, ο οποίος θα κάνει το ντεμπούτο του το Σάββατο 7 Σεπτεμβρίου απέναντι στην Φινλανδία. Στην πορεία ο Ανδρέας Ντόη κλήθηκε αντί του τραυματία Ρέτσου, ενώ ο ίδιος ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς ξεκαθάρισε ότι στα πλάνα του συμπεριλαμβάνονται ακόμη δύο παίκτες, οι Φορτούνης και Κουρμπέλης και επιπλέον δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι από την συγκεκριμένη αποστολή απουσιάζουν και οι Μπάλντοκ και Γιακουμάκης. Μπόνους: Η παρουσία του Χρήστου Ζαφείρη που εντυπωσίασε με τις πρόσφατες εμφανίσεις του και πολύ πρόσφατα ανακοίνωσε ότι επέλεξε την Ελλάδα αντί της Νορβηγίας και θα είναι και αυτός διαθέσιμος!
Και αυτό είναι ένα στοιχείο το οποίο φανερώνει το προφανές. Ότι, δηλαδή, η Εθνική ομάδα την δεδομένη χρονική στιγμή διαθέτει κάτι που έλειψε από προηγούμενες «εκδόσεις» της. Το βάθος, σε όλες σχεδόν τις θέσεις.
Οι περισσότεροι από τους παραπάνω αγωνίζονται στο εξωτερικό και οι υπόλοιποι στους λεγόμενους «μεγάλους» του ελληνικού ποδοσφαίρου, γεγονός που συνεπάγεται εμπειρία, παραστάσεις και δεδομένη διαχείριση του άγχους για το αποτέλεσμα και την επιτυχία. Που σε συνδυασμό με την δεδομένη δίψα για κάτι καλό με την γαλανόλευκη, καθιστά το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα ικανό να αλλάξει επιτέλους επίπεδο και να σταματήσει να αδικεί τον ίδιο του τον εαυτό.
Θα επιτρέψετε, ωστόσο, στη… σύνταξη του menshouse να βάλει στην κορυφή των assets αυτής της ομάδας τον ίδιο τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Ήδη από την πρώτη ομιλία του στους παίκτες πέρασε το στίγμα του κι έδειξε ότι γνωρίζει πολύ καλά και πού βρίσκεται και ποιους έχει απέναντί του και τον τρόπο να τους διαχειριστεί.
Άλλωστε από την αμέσως προηγούμενη θητεία του στον Παναθηναϊκό, ο Σέρβος (και με τα κουσούρια του) αν ξεχώρισε για ένα πράγμα, αυτό ήταν το γεγονός ότι κέρδιζε παίκτες με τη συμπεριφορά του. Και το να διαθέτεις ποδοσφαιριστές που πιστεύουν στο όραμά σου και ενστερνίζονται το όραμα και την δική του οπτική, πολλές φορές είναι εκείνος ο έξτρα παράγοντας που φέρνει την επιτυχία.
Ωστόσο από μόνος του δεν αρκεί για να μετατρέψει… μουλάρια σε άλογα ιπποδρόμου, όπως είχε πει κάποτε και ο Ζοσέ Μουρίνιο. Προφανώς δεν πιστεύουμε ότι το ρόστερ της Εθνικής ομάδας αποτελείται από σταρ παγκοσμίου επιπέδου που θα κοιτάξουν στα ίσια την Γαλλία ή την Αργεντινή, αλλά προφανώς η κατάκτηση του Μουντιάλ δεν είναι το ζητούμενο.
Η δυναμική αυτής της ομάδας και οι δυνατότητές της δεν υπογραμμίζονται μόνο από παίκτες που ήδη αγωνίζονται στο εξωτερικό, όπως (για παράδειγμα) οι Τσιμίκας, Μαυροπάνος, Βλαχοδήμος, Τζόλης. Αντικατοπτρίζεται και από τον χορό δεκάδων εκατομμυρίων που στήθηκε γύρω από άλλους, που τελικά παρέμειναν (μάλλον προσωρινά) εντός των τειχών.
Οι Ιωαννίδης και Κωνσταντέλιας είναι τα σημαντικότερα τέτοια παραδείγματα, με Παναθηναϊκό και ΠΑΟΚ να λένε ηχηρά «όχι» σε κλαμπ του εξωτερικού, για δύο ποδοσφαιριστές από τους οποίους μάλλον θα ξεκινάει από εδώ και στο εξής η ενδεκάδα της Εθνικής.
Προφανώς και οι ίδιοι, γνωρίζοντας το ενδιαφέρον ευρωπαϊκών συλλόγων, διαθέτουν και επιπλέον κίνητρο να λάμψουν στην διεθνή σκηνή, εκεί όπου οι εθνικές αποτελούν τη βιτρίνα και καμία ενέργειά τους δεν θα περνά απαρατήρητη.
Δίχως αμφιβολία ο Γιοβάνοβιτς θα θελήσει να παραμείνει πιστός στο μοτίβο που ακολουθούσε και στην καριέρα του σε συλλόγους, γεγονός που μας δίνει ένα πολύ καλό μπούσουλα για το αγωνιστικό στυλ, το οποίο θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό και τις υπόλοιπες επιλογές του.
Ξέρουμε εκ των προτέρων ότι δεν θα τρίβουμε τα μάτια μας από παραλλαγές του jogo bonito, αλλά θα δούμε ένα σύνολο σφιχτό, με αλληλοκαλύψεις, στοχοπροσήλωση και πρέσινγκ. Υπό αυτή την έννοια, αν βγάλεις την αμυντική γραμμή που εκεί λίγο πολύ τα πράγματα είναι δεδομένα, οι υπόλοιποι καλούνται να κερδίσουν την εμπιστοσύνη του προπονητή και μια θέση στο βασικό σχήμα.
Έχοντας βέβαια πάντα υπόψη μας ότι η διαδικασία του Nations League (μιας και είναι η διοργάνωση που θα αποτελέσει την αφετηρία) αλλά και των προκριματικών άλλων, είναι μακρά και προφανώς διαφορετικοί αντίπαλοι χρειάζονται και ξεχωριστή αντιμετώπιση, αλλά και το ανάλογο μείγμα.
Εφόσον παντρευτεί η εμπειρία παικτών όπως ο Μπακασέτας, ο Τσιμίκας, ο Φορτούνης (τον βάζουμε και αυτόν μέσα) με τον ενθουσιασμό της νέας γενιάς, με φωτεινά παραδείγματα νέους πρωταγωνιστές όπως ο Τζόλης, ο Κουλιεράκης και ο Ντέλιας, η Εθνική Ελλάδας δείχνει ικανή να καταφέρει εκεί που απέτυχε στο παρελθόν.
Ίσως ο ιδανικότερος επίλογος είναι τα λόγια του ίδιου του Ιβάν Γιοβάνοβιτς. «Τώρα είναι η δική σας ευκαιρία να το κάνετε και να δώσετε χαρά σε έναν λαό που έχει τρέλα με το ποδόσφαιρο… Βάλτε πάνω απ’ όλα το συναίσθημα που το έχετε και με το παραπάνω σαν Έλληνες, ώστε να μιλάνε όλοι για τη δική σας γενιά. Να ξεπεράσετε τους προηγούμενους… Είμαι κι εγώ Έλληνας, έχω ελληνικό διαβατήριο και σας ξέρω όλους περισσότερο απ’ όσο μπορεί οποιοσδήποτε να φανταστεί. Δεν σας μιλάει κάποιος ξένος….Σας πιστεύω πολύ, σαν λαός δεν κωλώνετε και δεν κάνετε πίσω στα δύσκολα κι αυτή τη ψυχή σας θέλω να την εκμεταλλευτώ και να σας τη βγάλω και μέσα στο γήπεδο»…