Γιατί είναι το ποδόσφαιρο ο Βασιλιάς; Γιατί είναι το ποδόσφαιρο και μετά όλα τα υπόλοιπα αθλήματα;
Μια φορά και έναν καιρό αποτελούσε το πιο λαϊκό σπορ, ένωνε όλα τα κοινωνικά στρώματα. Φτωχός και πλούσιος, μορφωμένος και μη, όλοι ήταν ίσοι για 90 λεπτά μπροστά στο πράσινο φόντο. Aς μην ξεφύγουμε ακόμα δεν αρχίσαμε. Το beautiful-game έχει αλλάξει σε κάθε πεδίο μέσα στα χρόνια, όμως ένα πράγμα παραμένει σταθερό. Ένας είναι ο λόγος που το ποδόσφαιρο ήταν και παραμένει ο απόλυτος Βασιλιάς των Σπορ.
Γιατί είναι, με τεράστια διαφορά, το πιο άδικο άθλημα
Γιατί η μπάλα είναι… πόρνη
Γιατί όταν δεν θέλει να μπει, απλά δεν θα μπει
Γιατί ο μικρός σε 90 λεπτά μπορεί να ελπίζει
«Έντονο συναίσθημα απορίας ή θαυμασμού που μας καταλαμβάνει, όταν αντιλαμβανόμαστε ή πληροφορούμαστε κάτι εντελώς απροσδόκητο, απρόβλεπτο, ασυνήθιστο, ανέλπιστο»
Έκπληξη.
Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει τεράστια βήματα για να μειωθεί όσο το δυνατόν περισσότερο αυτή η ομορφιά. Πώς;
Το τέλος του εκτός έδρας γκολ. 1-0 μέσα και αν βρεις ακόμα ένα έξω, τρέχει ο άλλος να σου βάλει τρία. Πλέον και να χάσεις 0-1, δεν σε νοιάζει. Πλέον η στραβή καλύπτεται. Το κάζο αποφεύγεται. Το όνειρο του μικρού παραμένει σχεδόν πάντα όνειρο.
Η μονιμοποίηση των 5 αλλαγών. Δεν χρειάζεται να πας πολύ πίσω, η μεγαλύτερη έκπληξη στην ιστορία του αθλήματος, η Λέστερ του Κλαούντιο Ρανιέρι κατέκτησε την Premier League το 2016 χρησιμοποιώντας ουσιαστικά 13 παίκτες όλη τη σεζόν. Κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συμβεί σήμερα.
Όταν στις ομάδες επιτρέπεται να έχουν ρόστερ που ο πιο φτηνός παίκτης κοστίζει 50 εκατ. ευρώ και την ίδια στιγμή μπορεί να κάνει 5 αλλαγές +1 στην παράταση, το outsider δεν πρέπει απλά να κάνει απλά ένα θαύμα, πρέπει να δει τη Δευτέρα Παρουσία να συμβαίνει κατά τη διάρκεια του αγώνα.
Υπάρχει ομάδα που δεν έχει αφήσει κανόνα απαράβατο όσον αφορά τα οικονομικά, της επιτράπηκε να φτιάξει ρόστερ δισεκατομμυρίων, μπορεί να κάνει 5 αλλαγές σε κάθε ματς και όχι μόνο δεν έχει ανοίξει μύτη, βαράνε και παλαμάκια για την μπάλα που παίζει. «Έχει τερματίσει το ποδόσφαιρο» ακούμε, μάλλον είναι διττής σημασίας.
Κάποια στιγμή θα συνέβαινε, δεν πάνε πολλά χρόνια από την ανταρσία των top-clubs με την European Super League που απείλησε με σχίσμα το ποδόσφαιρο. Κάπως έπρεπε να πάρουν τα περισσότερα λεφτά που ζητούσαν. Όμως δεν μιλάμε για μια ακόμα αλλαγή, μιλάμε για ακόμα μια απόφαση που συντελεί στην, αδιάκοπη την τελευταία 5ετία, αλλοίωση της φύσης του αθλήματος. Είναι πραγματικά λυπηρό αυτό που συμβαίνει μπροστά στα μάτια μας. Πονάνε τα μάτια μας πριν καν γίνει ευρωπαϊκή σέντρα στη σεζόν 2024-25.
Στην επίσημη σελίδα της UEFA μπορεί να διαβάσει κανείς για την «εξέλιξη» του σπορ. Μ@λ@κ#$ς. Πέρυσι ήταν η τελευταία φορά που είδαμε ένα ‘Group of Death’ όπως συνηθίσαμε να λέμε όλα αυτά τα χρόνια όταν 3-4 ομαδάρες έπεφταν στον ίδιο όμιλο. Πάει αυτό, «πέθανε». Από εδώ και πέρα το πρόγραμμα έχει πολυτελή ρόστερ να πετσοκόβουν μικρούς. Συλλόγους που για εκείνους αποτελεί άθλο μόνο και μόνο το ότι είναι καλεσμένοι στο party.
Ξεχάστε τους ομίλους. Υπάρχει μια και μόνο κατηγορία 36 ομάδων και πλέον το λέμε League Phase. Ξεχάστε τους ομίλους, υπάρχει μία, κοινή βαθμολογία. Δεν παίζουν όλοι με όλους, δεν αντιμετωπίζουν όλοι τους ίδιους. Κάθε ομάδα θα δώσει 4 ματς μέσα και 4 έξω και η επόμενη φάση έχει ως εξής. Οι 8 πρώτοι θα περάσουν κατευθείαν στους «16» ενώ οι υπόλοιποι 8 θα προκύψουν από play-offs. Τα club που θα τερματίσουν από το Νο9 μέχρι το Νο24 θα παίξουν για το εισιτήριο που θα τα φέρει αντιμέτωπα με τους 1-8 και από εκεί και πέρα, όπως έχουμε συνηθίσει.
Όπως στα 3 τελευταία Euro, όπως θα δούμε και στο επόμενο Mundial-παρωδία των 48 ομάδων, οι μεγάλοι πρέπει να μην κατέβουν για να μείνουν εκτός συνέχειας από την αρχή. Να κάνουν μία γκέλα; Δύο; Το format εγγυάται ότι τα βαριά χαρτιά θα βρίσκονται 800% στην επόμενη φάση αφού ακόμα και αν μείνουν εκτός 8άδας, έχουν το αβάντζο να τερματίσουν μέχρι και στην 24η θέση και να εξακολουθούν να διεκδικούν το βαρύ ασημικό.
Για να το δούμε λίγο πιο απλά με τους αριθμούς, στην League Phase θα διεξαχθούν 144 αγώνες και από αυτή τη διαδικασία οι 36 ομάδες θα μειωθούν σε 24. Ανέκδοτο τύπου Euro. Σαν challenge μπορεί ο καθένας από εμάς να διαβάσει τις 36 σε έναν φίλο που δεν ασχολείται με το ποδόσφαιρο και εμείς εδώ στο Menshouse βάζουμε στοίχημα ότι θα βρει τουλάχιστον 8/12 από αυτές που θα πάνε σπίτι τους νωρίς. Πιο προβλέψιμο πεθαίνεις. Το είπαμε, το Group of Death «πέθανε».
Εμείς θα πούμε ένα μπράβο στον εαυτό μας για το ότι καταφέραμε να κατανοήσουμε τη νέα δομή της κορυφαίας διοργάνωσης, όμως όχι και στους θεσμούς. Το ποδόσφαιρο κάνει επικίνδυνα βήματα τα τελευταία χρόνια να μοιάσει στα υπόλοιπα αθλήματα που πρέπει να γίνει κάτι πραγματικά σπάνιο για να δούμε έκπληξη. Πέρα από το ενδιαφέρον μέσα στις 4 γραμμές, η αλλαγή είναι όντως ραγδαία, όμως προς το χειρότερο.
Με τη συμμετοχή στο top-level, η UEFA έριξε αστερόσκονη στους μικρότερους έτσι ώστε να μην φαίνεται τόσο πολύ ότι οι μεγάλοι τους πατάνε ακόμα πιο δυνατά στον λαιμό. Μπορεί ο θεατής να βλέπει πλέον πιο πολλές «ματσάρες», όμως ουκ εν τω πολλώ το ευ. Το οικονομικό χάσμα ανάμεσα στους συλλόγους μεγαλώνει όλο και περισσότερο, η αγωνιστική ανισότητα είναι εμφανής και το Νο1 στοιχείο που κάνει το ποδόσφαιρο να ξεχωρίσει θα παραμείνει στις σελίδες του λεξικού…