Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός έχουν τα πιο εντυπωσιακά ρόστερ στην Ευρωλίγκα; Μάλλον ναι. Σημαίνει αυτό κάτι; Για πολύ κόσμο σημαίνει πως είναι φαβορί και πως το μίνιμουμ τους είναι το final-4.
Μόνο που τα πράγματα δεν είναι ποτέ τόσο απλά. Από τη μία διότι Φουρνιέ και Οσμάν μπορεί να προσφέρουν λάμψη ως ονόματα, αλλά έρχονται από άλλο κόσμο, έπαιζαν άλλον χρόνο ποσοτικά και ποιοτικά τα τελευταία 2 χρόνια και δεν θα έχουν στις ομάδες τους τον χώρο που είχαν στο ΝΒΑ για να παίξουν με βάση τα δυνατά τους στοιχεία.
Όποιος από τους δύο προσαρμοστεί προς τα κάτω πιο γρήγορα, αυτός θα γίνει και πιο χρήσιμος για την ομάδα του.
Μέχρι να συμβεί αυτό, μέχρι να δούμε πώς θα απορροφήσει τον Γιουρτσεβέν ο Παναθηναϊκός και πώς θα διαχειριστεί την απουσία των δύο ψηλών ο Ολυμπιακός, φαβορί υπάρχουν, αλλά με το μίνιμουμ.
Κι αν δεν το πιστεύετε, δείτε τι έγινε στην πρώτη κιόλας αγωνιστική στην Ευρωλίγκα και πώς αυτά που είδαμε, προσφέρουν πολύτιμο μάθημα δίχως πάθημα σε Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό, για να διατηρήσουν το πνεύμα τους σε εγρήγορση όσο το δυνατόν περισσότερο.
Παράδειγμα Νο1: Η Μπάγερν κέρδισε τη Ρεάλ. Η Ρεάλ είναι σίγουρα πιο αποδυναμωμένη φέτος σε σχέση με πέρσι, αλλά κι η Μπάγερν δεν έχει την ίδια δύναμη με αυτή που είχε πέρσι. Στη θεωρία. Στην πράξη όμως, με βάση κι αυτά που είδαμε στο φιλικό απέναντι στον Παναθηναϊκό, έχει την προοπτική να πάει καλύτερα από πέρσι.
Παράδειγμα Νο2: Πιο τρανό απ’ όλα, είναι αυτό της Ζαλγκίρις απέναντι στη Μπαρτσελόνα. Έπαιζαν εντός έδρας οι Λιθουανοί και πάντα είναι πιο δυνατοί, αλλά δεν παύει να είναι μια ένδειξη για την Ευρωλίγκα η νίκη της με 74-67 με αντίπαλο τους Μπλαουγκράνα.
Η Μπαρτσελόνα έχει έντονα στοιχεία Αρμάνι Μιλάνο, μοιάζει δηλαδή με νεκροταφείο ελεφάντων, απλώς λόγω μεγαλύτερης δυναμικής, καταφέρνει να μπαίνει στα play offs. Δεν είναι όμως ομάδα που αξίζει για πάνω από 6η θέση στη φετινή Ευρωλίγκα.
Κι η Ζαλγκίρις όμως, δεν είναι ομάδα που στη θεωρία την τοποθετεί κάποιος πάνω από την 12η θέση. Είναι όμως από τις ομάδες από το 3ο ράφι της διοργάνωσης, αυτή με τον πιο στεγανό τρόπο παιχνιδιού, αυτή με το μεγαλύτερο μπασκετικό iq και know how.
O Τρινκέρι είναι προπονητής-μανούλα για τέτοιες ομάδες, ξέρει να παίρνει από τους παίκτες του ό,τι περισσότερο μπορεί και έφτιαξε ένα τίμιο ρόστερ με μπροστάρη τον Φρανσίσκο, με τον Σμάιλαγκιτς, την παλιά καραβάνα Ντάνστον και με…τον Μπραζντέικις. Ο Λιθουανός δεν μπόρεσε να προσαρμοστεί πέρσι στον Πειραιά, το Κάουνας του δίνει μια άνεση και το έδειξε στο πρώτο ματς, όντας αυτός που ξεχώριζε για τη Ζάλγκιρις στο πρώτο ημίχρονο.
Η Ζαλγκίρις είναι πάντα εδώ και 7 χρόνια, με το νέο φορμάτ, μια ομάδα που είτε θα κάνει ένα δυναμικό ξεκίνημα και μετά θα χαθεί είτε θα βρίσκεται όλη τη σεζόν σε σημείο που θα της χρειαστεί ένα μικρό σερί για να τρομάξει κοσμάκη.
Είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα στη διοργάνωση για να βλέπουν οι δύο ελληνικές ομάδες πως δεν υπάρχει χώρος για εφησυχασμό, πως καμία ομάδα δεν θα κάνει φέτος ό,τι πέρσι η Ρεάλ, να παίζει από Φεβρουάριο τα μήλα και να χάνει 4 ματς συνεχόμενα γιατί έχει καπαρώσει την πρωτιά, πως φαβορί μέχρι τον Φεβρουάριο, δεν υπάρχουν. Από κει και μετά, το ξανασυζητάμε.
Σίγουρα, το να νικάει μια ομάδα σαν τη Ζαλγκίρις, που έχει μπασκετικό σχέδιο και κουλτούρα, τον θίασο της Μπαρτσελόνα, δεν είναι και απόλυτα ενδεικτικό. Αλλά πρέπει να χρησιμεύσει ως μάθημα σε Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό, για να βλέπουν όντως κάθε παιχνίδι ξεχωριστά και να μην ονειρεύονται σερί νικών.
Όπως έδειξε κι ο Παναθηναϊκός στο πρώτο ματς, χρειάζεται σίγουρα ένα διάστημα δύο μηνών για να δούμε την προοπτική των δύο ομάδων με τις προσθήκες που έκαναν.
Ακόμα κι η Άλμπα με τη Βιλερμπάν, που τις θεωρούμε σίγουρες τελευταίες και αναρωτιόμαστε γιατί βρίσκονται στην Ευρωλίγκα, τουλάχιστον για τον πρώτο γύρο, θα απαιτούν απόλυτη συγκέντρωση και επαγρύπνηση.
Όχι, δε λέμε πως η Ζαλγκίρις ή η Μπάγερν θα βρεθούν ξαφνικά στην 6άδα. Λέμε όμως πως για τους στόχους των δύο ελληνικών ομάδων, οι νίκες αυτών των δύο, μπορούν να γίνουν λίπασμα εμπειρίας και αντίληψης για την Ευρωλίγκα από δω και πέρα.