Αν θέλαμε να χαϊδέψουμε αυτιά, θα γράφαμε κι εμείς ότι ο Παναθηναϊκός είχε την υπεροχή στο πρώτο ημίχρονο έναντι του Ολυμπιακού και στο 2ο ο Ολυμπιακός είχε αυτός την υπεροχή. Η αλήθεια όμως απέχει από αυτό.
Στο πρώτο ημίχρονο ο Παναθηναϊκός προσπάθησε να κυκλοφορήσει καλύτερα τη μπάλα, το έκανε στο μέτρο του εφικτού δεδομένου πως έπαιζε με Μπακασέτα-Τζούρισιτς βασικούς, άρα το ταβάνι ήταν εξ αρχής χαμηλό σε προοπτική, έβγαλε ουσιαστικά μια καλή φάση, αυτή με Μλαντένοβιτς, άρα πώς ακριβώς είχε υπεροχή;
Ιδίως όταν στο πρώτο ημίχρονο ο Ολυμπιακός έχει την 2η μεγαλύτερη φάση στο ματς, με τον Ελ Καμπί να στέλνει τη μπάλα στην εστία την οποία δεν υπερασπίζεται ο Λοντίγκιν, αλλά ο Ίνγκασον, και ο Ισλανδός να αποσοβεί το γκολ.
Αντίθετα, στο 2ο ημίχρονο, ο Ολυμπιακός είχε άλλες δύο καραμπινάτες φάσεις, μία με τον Κωστούλα που ξεκίνησε από σουτ του Μουζακίτη, απόκρουση του Λοντίγκιν, προβολή Ελ Καμπί και τον Ίνγκασον να του κάνει σωτήριο τάκλιν και να του παίρνει πάλι τη μπουκιά από το στόμα.
Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, αλλά και να σεβόμαστε το μέγεθος που έχει ο Παναθηναϊκός, κι όχι να το πάμε συγκριτικά με την εικόνα-κολλύριο των προηγούμενων ματς, η ομάδα του Αλόνσο είχε μια πολύ ισχνή υπεροχή στο Ά ημίχρονο, μα ανούσια, χωρίς παραγωγή φάσεων. Δεν υπήρξε καμία φάση που να την δει κάποιος και να πει «ε, αυτό δε χάνεται».
Και σαν να μην έφτανε στον Παναθηναϊκό το -7 από τον ΠΑΟΚ και το -5 από Ολυμπιακό-ΑΕΚ-Άρη ή το ότι είναι 8ος πίσω από Παναιτωλικό-ΟΦΗ-Αστέρα, είδε και τον Ιωαννίδη να τραυματίζεται. Και που τον είχε, τι τον έκανε; Μήπως θα του λείψει; 0 γκολ στο πρωτάθλημα, 1 γκολ σε 2 μήνες αγώνων.
Όλα αυτά δείχνουν ότι ο Ντιέγκο Αλόνσο έχει τεράστιο ζήτημα κατανόησης του τι παίκτες έχει στο ρόστερ του, ποιοι πρέπει να παίζουν βασικοί, σε ποιους να βασιστεί. Σαν να πειραματίζεται ακόμα, σα να είμαστε σε περίοδο προετοιμασίας.
Μόνο που ο Παναθηναϊκός βλέπει τα τρένα να περνούν και δεν ανεβαίνει σε κανένα. Και σιγά σιγά δε θα υπάρχουν και πολλά τρένα. Ακούμε πολλούς να λένε πως μπορεί να επανέλθει στη διεκδίκηση ο Παναθηναϊκός στα play offs. Για να επανέλθει, πρέπει πρώτα να μπει. Υπενθυμίζουμε πως φέτος είναι οι πρώτοι 4 για το πρωτάθλημα.
Με τα δεδομένα, σας πείθει ο Παναθηναϊκός πώς μπορεί να βγει 4ος; Σε 2 εβδομάδες υποδέχεται τον Άρη και θα δώσει ματς επιβίωσης. Αν δεν κερδίσει εκεί. Το πράγμα δυσκολεύει πολύ. Πριν να δυσκολέψει όμως, ο Ντιέγκο Αλόνσο πήρε σήμερα ένα διπλό μάθημα από τον Μεντιλίμπαρ, τον οποίο αγκάλιασε στο φινάλε εγκάρδια.
Ποιο είναι αυτό; Άσε στην άκρη τα ονόματα και κοίτα μόνο την απόδοση. Και με βάση την απόδοση, παίκτες όπως Μπακασέτας-Τζούρισιτς δεν είναι για να μπαίνουν ως αλλαγή. Είναι όμως καιρός να δοκιμάσει παίκτες όπως ο Νίκας, να βρει και 2 μικρούς, όπως τον Φικάι, και να τους ρίξει κατευθείαν στα βαθιά. Δείτε τι κέρδη παίρνει ο Μεντιλίμπαρ από Κωστούλα-Μουζακίτη.
Ναι, ο Παναθηναϊκός δεν έχει ομάδα νέων πρωταθλητές Ευρώπης, αλλά γιατί να μη δοκιμάσε να πάρει ένα κέρδος από μια χρονιά που εξελίσσεται σε μεγάλη καταστροφή; Γιατί να μη βρει ανθό στην καμμένη γη;
Το δεύτερο σκέλος του μαθήματος, είναι αυτό με τον Ροντινέι. Τον έχει βάλει εξτρέμ ο Μεντιλίμπαρ 4 ματς τώρα, έχει ξαναβρεί μέρος της δημιουργίας του στην επίθεση, έχει θωρακίσει πια την άμυνα στην δεξιά πλευρά του Ολυμπιακού με τον Κοστίνια και από το υπάρχον υλικό έβγαλε…λαβράκι.
Μήπως, λοιπόν, θα πρέπει ο Αλόνσο να αναθεωρήσει για τις θέσεις κάποιων παικτών και να βρει τρόπο να τους εκμεταλλευτεί; Ένα παράδειγμα θα δώσουμε. Ιωαννίδης στο 10, Τετέ δεξιά, Πελίστρι αριστερά, Σπόραρ επιθετικός. Και Ουναΐ-Νίκας στο 6-8. Ναι, τόσο τολμηρό.
Ο Αλόνσο δείχνει να εμμένει στις θέσεις των παικτών και μέχρι στιγμής δεν τον δικαιώνουν. Και θα είναι απίθανο να τον δικαιώσουν.
Όσο θα μένει στον πράσινο πάγκο, αν μείνει τελικά, θα πρέπει να αρχίσει να βγάζει λαγούς από το καπέλο, διότι το ρόστερ αυτό θα είναι ως τον Γενάρη και τότε δεν προβλέπεται να γίνουν πάνω από 2 μεταγραφές.
Αν θέλει ο κόουτς Αλόνσο να σώσει το τομάρι του, έστω και την ύστατη στιγμή, να κάνει πέρα τους αποδεδειγμένα ανεπαρκείς και να δώσει τόπο στα νιάτια ή, εν προκειμένω, στους έτοιμους ποδοσφαιριστές που δεν παίρνουν καμία ευκαιρία, όπως ο Νίκας.
Πολλές φορές τείνουμε να μην εμπιστευόμαστε τους άπειρους ή να θεωρούμε πως τους προστατεύουμε. Θα εκπλαγείτε αν δείτε τι κάνουν όσοι τους πετάνε για πρώτη φορά να κολυμπήσουν στα βαθιά. Κολυμπάνε. Επιβιώνουν. Τα βγάζουν πέρα.
Ο Μεντιλίμπαρ δεν φοβήθηκε και από του χρόνου θα δρέψει τους καρπούς της τόλμης του. Μπορεί ο Αλόνσο να μην έχει κερδίσει Conference για να μην υπάρχει μουρμούρα στις παράδοξες επιλογές του, αλλά πλέον το ανάθεμα το τρώει ούτως ή άλλως. Ας το τρώει έχοντας πορευτεί με τόλμη, όχι με δειλία.