Ας ξεκινήσουμε από τα προφανή. Η τετράδα των Γουόκαπ, Ντόρσεϊ, Ουίλιαμς-Γκος και Βιλντόσα δεν μπορεί σε κανένα σύμπαν και σε καμία διάσταση να αντιπαρατεθεί με Ναν, Σλούκα, Μπράουν και Γκραντ. Αν επιστρέψει ακμαίος ο Έβανς (όχι τόσο πιθανό) και συνυπολογίσουμε και τον Φουρνιέ στη γραμμή των γκαρντ, το συζητάμε.
Και πάλι όμως μιλάμε από τη μία πλευρά για τέσσερις παίκτες που έχουν και το σουτ και τη διείσδυση και τη δημιουργία – με τον έναν εξ’ αυτών να διαθέτει τα δύο πρώτα σε υπερθετικό βαθμό – και από την άλλη για μια γραμμή γκαρντ που προσπαθεί ο ένας να συμπληρώσει τον άλλο και να καλύψει τις αδυναμίες του. Πρώτη απορία προς τον Γιώργο Μπαρτζώκα. Όταν ο αντίπαλος έχει προσθέσει τόση ποιότητα με τον Λορέντσο Μπράουν μπορείς να ποντάρεις για το step up στον Λούκα Βιλντόσα ή στον σοβαρά τραυματία Έβανς που θα επιστρέψει τον Ιανουάριο;
Υποτίθεται ότι ο Ολυμπιακός θα επιστράτευε και φέτος τη σκληράδα και το αμυντικό του φίλτρο για να παρουσιάσει μια βελτιωμένη έκδοση, καθότι στην επίθεση έχει εμπλουτίσει το οπλοστάσιό του. Κι όμως, η άμυνα είναι έως τώρα η αχίλλειος πτέρνα του. Από την Εφές δέχτηκε 50 πόντους στο β’ ημίχρονο, από την Μπάγερν 52 και από τον Παναθηναϊκό 48 στο πρώτο. Δεύτερη απορία προς τον Γιώργο Μπαρτζώκα: πώς κατάντησε ξαφνικά τόσο soft η ερυθρόλευκη άμυνα, με αποτέλεσμα να έχει χάσει και τα τέσσερα δύσκολα ματς που έχει δώσει μετά το Σούπερ Καπ;
Ο Τόμας Γουόκαπ είναι τόσο ντεφορμέ αυτή την περίοδο που ούτε στην άμυνα δεν αποδίδει καλά. Η αντίπαλη περιφέρεια έκανε “πάρτι” στα ματς με Εφές, Μπάγερν, ΠΑΟ και ο διεθνής γκαρντ έπαιξε 23’, 23’ και 30’ αντίστοιχα σε αυτά. Αντέχει ο Ολυμπιακός σε αυτό το επίπεδο να έχει τόση ώρα εν δράσει έναν γκαρντ που δεν «βλέπει» καν το αντίπαλο καλάθι; Σε αυτά τα τρία παιχνίδια έχει 9 πόντους αθροιστικά, έχοντας πάρει όλες κι όλες εφτά προσπάθειες, όλες για τρεις πόντους! Τρίτη απορία προς τον Γιώργο Μπαρτζώκα; Τι ακριβώς του αρέσει τόσο αυτή την εποχή στον Γουόκαπ και τον είχε σχεδόν 30 λεπτά στο παρκέ στο ντέρμπι του ΣΕΦ;
Όταν γυρίσει ο Έβανς θα πρέπει οι πέντε προαναφερόμενοι γκαρντ, συν οι Φουρνιέ, ΜακΚίσικ, Παπανικολάου (δεν συζητάμε καν για Λαρεντζάκη, Μήτρου-Λονγκ) να μοιράζονται τρεις θέσεις. Οχτώ παίκτες δηλαδή για το 1, το 2 και το 3. Αν διαιρέσουμε τα 120 λεπτά συμμετοχής με το 8 αντιστοιχούν 15 λεπτά σε κάθε παίκτη. Αν κάποιος ανέβει στα 25’, θα πρέπει κάποιος άλλος να πέσει στα 5’. Ναι, προφανώς το μπάσκετ δεν είναι μαθηματικά, αλλά η τέταρτη απορία προς τον κόουτς Μπαρτζώκα είναι προφανής: πως θα τους κρατήσει όλους ικανοποιημένους, αλλά και «ζεστούς» έτσι ώστε όταν έρθει η κρίσιμη στιγμή να αισθάνονται σημαντικοί και να αναλάβουν την ευθύνη; Αλλά μάλλον το πιο κλασικό τέτοιο παράδειγμα είναι ο Πίτερς, που πέρσι είχε 13,4 πόντους κατά μέσο όρο με τρομερά ποσοστά στην Ευρωλίγκα και φέτος έχει 5, παίζοντας κάτι λιγότερο από 15 λεπτά. Ο πρώτος σκόρερ πέρσι της ομάδας είναι για την ώρα φέτος χαμάλης πολυτελείας. Κόντρα στον Παναθηναϊκό ο Βεζένκοφ έπαιξε 33 λεπτά και ο Πίτερς μόλις 7, χωρίς να πάρει ούτε μία προσπάθεια!
Για να μην βάλουμε στην εξίσωση τον Πετρούσεφ, που παίζοντας μόλις 13,5 λεπτά αθροιστικά με Μιλάνο, Εφές ζήτησε με το «καλημέρα» στη σεζόν να αποχωρήσει.
Ο Ολυμπιακός έδωσε ένα σκασμό λεφτά το καλοκαίρι, εκτόξευσε το μπάτζετ, ανέδειξε σε Μίδα της Euroleague τον Σάσα Βεζένκοφ και γέμισε βάθος το ρόστερ, διαθέτοντας πια πολλές επιλογές. Ωστόσο για να κοντράρεις αυτόν τον Παναθηναϊκό δεν αρκούν οι καλοί παίκτες, χρειάζεσαι top κλάση. Ως γνωστόν, τρεις παίκτες του 8 δεν κάνουν έναν του 10. Στα μεγάλα ματς, εκεί που η μπάλα «καίει», η ικανότητα στο one on one είναι το στοιχείο που σε βγάζει στον αφρό. Στους ερυθρόλευκους αυτό δεν μπορεί να το κάνει ούτε ο παίκτης των 3,7 εκατ. ευρώ, διότι ως 4αρι με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά δεν έχει στο ρεπερτόριο του το iso.
Την προηγούμενη τριετία, ο αλύγιστος – με εξαίρεση τα final four – χαρακτήρας του Ολυμπιακού βασίστηκε πάνω σε ταπεινό μπάτζετ, αποθέωση της ομαδικότητας και νοοτροπία “refuse to lose”. Το φετινό μοντέλο είναι κάτι διαφορετικό και υπάρχουν βάσιμες υποψίες ότι είναι και «ξένο» στη λογική του Γιώργου Μπαρτζώκα. Υποψίες που τροφοδοτούνται από την τουλάχιστον περίεργη αναφορά του Έλληνα κόουτς μετά την ήττα στο Μόναχο για τα δύο άστοχα τρίποντα του Βεζένκοφ στο φινάλε του αγώνα, σε συνδυασμό με τα δύο εύστοχα του Νέιπιερ από πλευράς Γερμανών. Δεν μας είχε συνηθίσει σε μετάθεση ευθυνών με «φθηνές» δικαιολογίες – φυσικά ο Ολυμπιακός δεν έπρεπε καν να είχε φτάσει το ματς στον πόντο – και μάλιστα με τρόπο που υποφώσκει τάση στοχοποίησης κάποιου παίκτη.
Πιθανόν τέτοιες σπασμωδικές αντιδράσεις να είναι απόρροια των τεράστιων προσδοκιών και της μεγάλης πίεσης που υπάρχουν πλέον στην ομάδα. Ενδεχομένως και της αδυναμίας του τεχνικού ηγέτη να υπηρετήσει το νέο μοντέλο (στο οποίο σύρθηκε ακούσια;). Ο Ολυμπιακός παίζει σχεδόν παντού πια ως φαβορί και είναι καταδικασμένος να φτάσει τουλάχιστον έως τον τελικό της Euroleague. Η φράση «υπέρβαση», που τόσο έχει εμπνεύσει και ιντριγκάρει ιστορικά την ομάδα, δεν υπάρχει πια στο λεξιλόγιο. Υπέρβαση φέτος είναι μόνο το τρεμπλ.
Κανονικά το θέμα μας θα έπρεπε να είναι ο θριαμβευτής του ντέρμπι Παναθηναϊκός, αλλά αυτός είναι ανοιχτό βιβλίο, ξέρεις απολύτως τι να περιμένεις. Μια ομάδα με τόσο ταλέντο στην περιφέρεια μοιάζει λεφτά στην τράπεζα. Για τον αιώνιο αντίπαλο όμως θεριεύει ολοένα και περισσότερο η αμφιβολία που πηγάζει από αυτήν ακριβώς τη συνθήκη: αντικατοπτρίζει η ποιότητα των γκαρντ του Ολυμπιακού ένα από τα ακριβότερα ρόστερ της φετινής Euroleague;