Με την έναρξη της μεταγραφικής περιόδου να απέχει κάτι παραπάνω από ένα μήνα μακριά, οι άνθρωποι του Παναθηναϊκού φέρονται να έχουν πάρει τις αποφάσεις τους. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ τουλάχιστον, που κάνει λόγο για απόκτηση ενός φορ και… τέλος.
Ωστόσο –και παρά την βελτιωμένη εικόνα επί των (λίγων είναι αλήθεια) ημερών Ρουί Βιτόρια– οι πράσινοι δείχνουν να επιδέχονται και άλλων βελτιωτικών κινήσεων. Σε κάποιες από αυτές τις περιπτώσεις, όμως, τα χέρια τους είναι μάλλον «δεμένα».
Οι… παρκαρισμένοι
Ρούμπεν Πέρεθ, 0 συμμετοχές, συμβόλαιο ως το 2025. Αλέξις Τρουϊγιέ, 0 συμμετοχές, συμβόλαιο ως το 2025. Λάζλο Κλέινχεϊσλερ, 0 συμμετοχές, συμβόλαιο ως το 2026. Μπένιαμιν Βέρμπιτς, 1 συμμετοχή (8 λεπτά), συμβόλαιο ως το 2025. Τόνι Βιλένα, 3 συμμετοχές (173 λεπτά), συμβόλαιο ως το 2027. Αυτοί ουσιαστικά είναι οι παίκτες από τους οποίους ο Παναθηναϊκός δεν έχει τίποτα να περιμένει.
Άλλος νωρίτερα, άλλος αργότερα, ενημερώθηκαν ότι δεν υπολογίζονται, αλλά τελικά παρέμειναν στην ομάδα. Χωρίς βέβαια να έχουν την παραμικρή χρησιμότητα ή προσφορά. Ο μόνος που πήρε κάποια ματς είναι ο Βιλένα και αυτός επί ημερών Ντιέγκο Αλόνσο, σε μια περίοδο που χρειάστηκε να παίξει λόγω λειψανδρίας. Επί της ουσίας και ο Ολλανδός είναι ένα ξένο σώμα (σχεδόν από τη μέρα που ήρθε) και δυστυχώς είναι και αυτός με το μεγαλύτερο σε διάρκεια συμβόλαιο.
Μαζί με τον Κλέινχεϊσλερ είναι οι περιπτώσεις που «φωνάζουν» ότι πρέπει τον Γενάρη να μας κουνήσουν μαντίλι. Με οποιαδήποτε φόρμουλα…
Οι… εξαφανισμένοι
Χόρντουρ Μάγκνουσον. Έρικ Πάλμερ-Μπράουν. Οι δύο μεγάλοι άτυχοι του ποδοσφαιρικού «Lost» του Παναθηναϊκού. Μονίμως τραυματίες, έχασαν όλη την περσινή σεζόν και η νέα περιπέτεια υγείας του Ισλανδού δείχνει πως το ίδιο θα ισχύσει και φέτος. Όσο για τον Αμερικανό στόπερ, τον ακούμε αλλά δεν τον βλέπουμε, ενώ έχει και συμβόλαιο ως το 2027.
Στην ίδια κατηγορία, την «ακούω αλλά δεν βλέπω» μπήκε από φέτος και ο Φίλιπ Μαξ. Ένας παίκτης που αποκτήθηκε με περγαμηνές και δημιούργησε προσδοκίες. Κάποιες υπερβολικές, τύπου «θα γίνει ο νέος Μινχ». Και κάποιες άλλες πολύ πιο προσγειωμένες.
Ότι θα δημιουργήσει έναν ανταγωνισμό στο αριστερό άκρο με τον Μλαντένοβιτς, έστω. Δυστυχώς, όμως, τα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει ο Γερμανός τον έχουν αφήσει εντελώς εκτός ροτέισον. Και για να μην γίνει ακόμη ένας από τους πολλούς παίκτες που ο Παναθηναϊκός τελικά θα παρκάρει, εδώ και τώρα πρέπει να βρεθεί λύση και με τη δική του περίπτωση.
Η διαχείριση του αρχηγού της Εθνικής
Και φτάσαμε στα πραγματικά δύσκολα… Εδώ μιλάμε για παίκτες που συνιστούν πραγματικές επενδύσεις για τον σύλλογο. Ο Τάσος Μπακασέτας αποκτήθηκε για να κάνει τη διαφορά και όχι μόνο. Η μεταγραφή του εξυπηρέτησε και καθαρά επικοινωνιακούς λόγους μετά τον κεραυνό με την απομάκρυνση του Ιβάν Γιοβάνοβιτς και την πρόσληψη Φατίχ Τερίμ. Ο αρχηγός της Εθνικής ομάδας απορρόφησε ένα μεγάλο μέρος των κραδασμών, αλλά επί της ουσίας φορτώθηκε και αυτός με ευθύνες και απαιτήσεις που δεν του αναλογούν.
Κανείς δεν υποστηρίζει πως δεν έχει θέση στην ομάδα. Κάθε άλλο… Μοιάζει όμως, ειδικά μετά την έλευση του Ουναΐ το καλοκαίρι και την αντικατάσταση του Αλόνσο από τον Βιτόρια, να είναι ένα «κλικ» πιο πίσω, σε σχέση με τον ανταγωνισμό στον άξονα του Παναθηναϊκού.
Προς Θεού, δεν λέμε ότι ένας τέτοιος παίκτης πρέπει να φύγει. Κάτι τέτοιο θα συνιστούσε μέγα ατόπημα. Χρειάζεται όμως να προσαρμοστεί ο χρόνος συμμετοχής του. Κάτι που επί του Πορτογάλου τεχνικού επιχειρείται και η αλήθεια είναι πως φέρνει αποτελέσματα. Ένας πιο ξεκούραστος και με πιο καθαρό μυαλό Μπακασέτας που θα παίζει πιο πολύ σε ματς που του ταιριάζουν περισσότερο, θα μπορέσει να έχει πολύ πιο ουσιαστική συνεισφορά.
Η μεγάλη επένδυση
Αυτή η ουσιαστική συνεισφορά είναι το ζητούμενο και για τον Φακούντο Πελίστρι. Στη δική του περίπτωση οι πράσινοι έκαναν μια πραγματική υπέρβαση. Η απόκτησή του από την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ανέβασε τον πήχη των προσδοκιών. Και η αλήθεια είναι πως ως τώρα ο Ουρουγουανός περνάει από κάτω. Ειδικά μετά την απομάκρυνση του συμπατριώτη του από την τεχνική ηγεσία, η θέση του είναι ιδιαίτερα εύθραυστη. Προφανώς δεν θα ήταν σοφό ο Παναθηναϊκός να ακυρώσει μέσα σε λίγους μήνες την πιο σημαντική επένδυση του καλοκαιριού.
Απαιτείται, όμως, από τον οργανισμό μια διαχείριση που θα κάνει και τον ίδιο τον ποδοσφαιριστή να καταλάβει πως όσο έχει αυτή την εικόνα, θα βλέπει τον Τζούρισιτς να είναι μονίμως βασικός, ακόμη κι αν αγωνίζεται σε θέση που θεωρητικά δεν του ταιριάζει.
Ο Ντιέγκο Αλόνσο εμφανιζόταν σίγουρος όταν έλεγε ότι ο δεξιοπόδαρος Πελίστρι θα ανταποκρινόταν μια χαρά ως αριστερός εξτρέμ ή μεσοεπιθετικός. Ως τώρα, όμως, ο Ουρουγουανός έχει δείξει μόνο μερικές εκλάμψεις και τίποτα παραπάνω. Αν ένας παίκτης επιβάλλεται να κάνει το step up, είναι ο Πελίστρι…
Υ.Γ: Για Σπόραρ και Γερεμέγεφ δεν χρειάζεται να τα γράφουμε συνέχεια. Για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, είναι ήδη «καμένα» χαρτιά και είναι ζωτικής σημασίας να βρεθεί φόρμουλα να αποχωρήσουν ώστε ο Παναθηναϊκός να πάει σε ριζική αναδιάρθρωση της επιθετικής γραμμής του.