Μπορούμε να σταθούμε στο πόσο «σπάταλος» υπήρξε στις ευκαιρίες του ο Παναθηναϊκός στο 1-1 με τον Ατρόμητο για την 13η αγωνιστική της Super League, δηλαδή στο ότι δεν καθάρισε το ματς όταν μπορούσε και έπρεπε, ώστε να έχει μετά ασπίδα προστασίας. Μπορούμε επίσης να συζητήσουμε για το ντεφορμάρισμα του Φώτη Ιωαννίδη και το πόσο ανάγκη αγωνιστικής στήριξης έχει (ή μήπως και αλλαγής θέσης;). Μπορούμε ακόμα και να ανοίξουμε την κουβέντα για το αν ένας μακροχρόνιος φόβος δηλητηρίασε τη σκέψη των παικτών στα κρίσιμα τελευταία λεπτά κάνοντάς τους μπόσικους στην αναποδιά – που ήρθε σαν αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Νομίζουμε όμως πως τούτη την ώρα πρέπει να βγει μπροστά το μεγαλύτερο κενό που έχει αυτή η βερσιόν των «Πρασίνων»: Εντοπίζεται στο αριστερό άκρο της άμυνας.
Αυτό δεν είναι κάτι που δεν δούλεψε σωστά ο Ντιέγκο Αλόνσο και κληρονόμησε τώρα ο Ρουί Βιτόρια, προσπαθώντας κάπως να το συμμαζέψει. Αυτό είναι κάτι που δομήθηκε εξ αρχής λάθος, στον καλοκαιρινό σχεδιασμό. Μέσα από την επιλογή προσώπων που δεν καλύπτουν τα αυστηρά κριτήρια για τη θέση που (πρέπει να) έχει ένα κλαμπ υψηλότατων απαιτήσεων.
Βασικά και για να μην το πηγαίνουμε πλαγίως, το πρόβλημα κατά βάση είναι πως δεν βγαίνει ο Φίλιπ Μαξ. Διαφημίστηκε ως ο νέος Μάρκους Μινχ, άπαντες στάθηκαν στις φαρμακερές του σέντρες και στο ότι κάποτε βρέθηκε στα πρόθυρα της Εθνικής Γερμανίας. Όμως η πράξη δεν δικαιώνει τις προσδοκίες. Σε καμία περίπτωση. Δηλαδή πόσο χειρότερος θα μπορούσε να είναι ο Πέδρο Ρεμπότσο; Θα τον έχετε ξεχάσει πιθανότατα τώρα, όμως ο 29χρονος Πορτογάλος ήταν η πρώτη επιλογή των «Πρασίνων» για τη θέση. Είχε κλείσει, αλλά τελικά οι ιθύνοντες άλλαξαν γνώμη υπό την πίεση της κοινής γνώμης («δεν έχει καλό CV») και εν τέλει προτιμήθηκε να αποκτηθεί ένας πιο «όνομα». Ήτοι ο Μαξ.
Σε τελική ανάλυση ωστόσο, ο Γερμανός βρέθηκε να είναι παγκίτης του Φίλιπ Μλαντένοβιτς. Που με τη σειρά του ήταν πέρυσι μπακ απ του Χουάνκαρ – και υπήρχε λόγος γι’ αυτό. Είναι καλός ο Σέρβος για να δίνει λύσεις, αλλά όχι για 11αδάτος, για να χτίσεις μαζί του σε βάθος χρόνου ως ακλόνητο σημείο αναφοράς. Ωστόσο, προϊόντος του χρόνου έγινε πρακτικά μονόδρομος το να είναι αυτός ο βασικός – το μη χείρον βέλτιστον. Με τον Ατρόμητο ήταν αναγκαστικά εκτός (τιμωρημένος), ο Μαξ ξεκίνησε στη θέση του, αλλά με το πώς (δεν) έπαιξε, επιβεβαίωσε πως δεν μπορεί να καλύψει αυτό που θέλουν οι «Πράσινοι» από το αριστερό τους μπακ. Ή έστω, για να μην είμαστε αφοριστικοί, πως πολύ δύσκολα μπορεί να αλλάξει στην πορεία, να βελτιωθεί.
Ο Ιανουάριος πλησιάζει και το χειμερινό παράθυρο μεταγραφών δίνει την ευκαιρία στο «Τριφύλλι» να ψάξει να διορθώσει τις ανορθογραφίες του. Η γκέλα με τον Ατρόμητο έδειξε ξανά πως αυτό είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητο. Ειδικά στο αριστερό άκρο της άμυνας, η ενίσχυση πρέπει να έρθει με τη διαδικασία του κατεπειγόντως. Έφυγε ο Χουάνκαρ, υποτίθεται, για να έρθει κάποιος καλύτερος, αλλά μόνο αυτό δεν συνέβη. Ίσα ίσα. Η ομάδα αποδυναμώθηκε. Και το πληρώνει σταθερά από την αρχή της σεζόν.