Οδηγούσε συνοδεία ραδιοφώνου όταν το άκουσε, από τους σχολιαστές της εκπομπής. Μα να χρίζουν φαβορί την Αταλάντα (του) κόντρα στη Ρεάλ Μαδρίτης; Ο Τζαν Πιέρο Γκασπερίνι κολακεύτηκε, αλλά κυρίως χαμογέλασε με νόημα. «Κανείς δεν είναι ποτέ φαβορί όταν παίζει με τη Ρεάλ», σχολίασε αργότερα διηγούμενος το περιστατικό στους δημοσιογράφους.
Η κατάληξη του αγώνα στο Μπέργκαμο δικαίωσε την προσέγγισή του. Η ομάδα του ηττήθηκε από τη «Βασίλισσα» (3-2) στο πλαίσιο της League Phase του Champions League. Παραδόξως όμως, έχοντας πείσει πως ορθώς της είχε δοθεί τόσο μεγάλη αξία πριν από τη σέντρα. Ήταν, με διαφορά, η καλύτερη ομάδα στο γήπεδο. Κλάσεις βελτιωμένη σε σύγκριση με την αυγουστιάτικη καθαρή της ήττα (2-0) από τους Μαδριλένους, στο ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ. Μαγική εικόνα ήταν εν προκειμένω το σκορ, ενώ στις καθυστερήσεις χάθηκε μυθική ευκαιρία για την ισοφάριση, ο Ρετέγκι αστόχησε προ πρακτικά κενής εστίας.
Κι αυτό το stat έρχεται να συνοψίσει την ουσία των πραγμάτων: Αυτή είναι η μοναδική ήττα των «Μπεργκαμάσκι» στα 17 τελευταία τους ματς σε όλες τις διοργανώσεις! Μια ισοπαλία (0-0 με τη Σέλτικ) χαλάει μόνο κατά τα άλλα το “on fire” που ξεκίνησε στις αρχές του Οκτώβρη με το 3-0 επί της Σαχτάρ Ντόνετσκ και εμπεριέχει 15 νίκες, εκ των οποίων 11 στο πρωτάθλημα, συνεχόμενες, επίδοση-ρεκόρ στην ιστορία της πιθανότατα πιο φορμαρισμένης ομάδας στην Ευρώπη.
Δεν είναι πως δεν την ξέρουμε πια την Αταλάντα, το στοιχείο της έκπληξης έχει αφαιρεθεί από καιρό όταν εμφανίζεται ως θέμα συζήτησης στα στέκια των ποδοσφαιρόφιλων. Στα 8 χρόνια του Γκασπερίνι στον πάγκο, άλλαξε όλη της η ιστορία, άλλαξαν τα πάντα. Έγινε πρότυπο διαχείρισης, εξέλιξης και λειτουργίας ενώ το περσινό εμφατικό 3-0 επί της Λεβερκούζεν έφερε το Europa League, μόλις το 2ο (!) τρόπαιο στην ιστορία της μετά το Κύπελλο Ιταλίας του 1963. Και 5 μετέπειτα ήττες σε τελικούς της ίδιας διοργάνωσης (Coppa Italia) που την έκαναν να μοιάζει καταραμένη.
Ήταν ένα ωραίο κλείσιμο του ματιού της μοίρας πως δύο μέχρι πρότινος «τσακωμένες» με τους τίτλους ομάδες έφτασαν σε αυτό το σημείο την ίδια σεζόν. Οι «Ασπιρίνες» παρηγορήθηκαν με το νταμπλ στη Γερμανία (το ηχηρό τέλος της στάμπας της «Νέβερκουζεν») και μάλιστα συνεχίζουν τρόπον τινά να εμπνέουν την Αταλάντα. Το κλαμπ του Μπέργκαμο προηγείται, τη στιγμή που γράφονται τούτες οι γραμμές, στην κατάταξη της Serie A και ονειρεύεται βάσιμα πως μπορεί να το πάει μέχρι τέλους, έτσι. Να γίνει δηλαδή η ιταλική «Λεβερκούζεν».
Πριν από τον Γκασπερίνι, η «Ντέα» δεν είχε τερματίσει ποτέ στην πρώτη 4άδα της ελίτ (το ταβάνι της ήταν η 5η θέση του… 1948) Κάτι που σε αυτά τα 8 χρόνια έχει καταφέρει 5 φορές (3 φορές 3η, 2 φορές 4η – και μία στο τσακ, 5η). Θα κάνει φέτος το μεγαλύτερο των βημάτων; «Παικτικά» σίγουρα έχει όλα τα φόντα. Διαθέτοντας ζηλευτή ισορροπία ως σύνολο, αποτελώντας μια φοβερή μίξη των παικτών που βγάζει η ίδια από τα σπλάχνα της και «κελεπουριών» που εντοπίζει το υποδειγματικό scouting team της.
Κι εδώ έρχεται η κατάλληλη στιγμή να σταθούμε στους 3 σούπερ παίκτες που οδηγούν εκ του ασφαλούς την Αταλάντα. Αντεμόλα Λούκμαν, Σαρλς Ντε Κέτελαρ και Ματέο Ρετέγκι. 12 γκολ – 5 ασίστ, 10 γκολ – 9 ασίστ και 14 γκολ – 4 ασίστ κατά σειρά, σε όλες τις διοργανώσεις. Όλοι τους συνοψίζουν το πόσο ευεργετικό είναι το κατάλληλο περιβάλλον για να «ανθίσει» κανείς, το πόσο καλό κάνει η Αταλάντα σε παίκτες που θέλουν να ξεκλειδώσουν το πραγματικό τους potential.
Ο 27χρονος Νιγηριανός, ο άνθρωπος του τελικού με τη Λεβερκούζεν (χατ τρικ), είναι αυτή τη στιγμή ένας από τους τοπ παίκτες στον κόσμο, η ζωντανή απόδειξη πως ο δρόμος για την κορυφή είναι στρωμένος με υπομονή, ανθεκτικότητα και πίστη. Ο 23χρονος Βέλγος αφήνει εμφατικά πίσω του την αποτυχία του στη Μίλαν, προφανώς δεν έφταιγε αυτός αλλά οι «Ροσονέρι» που δεν αξιοποίησαν το χρυσάφι που είχαν στα χέρια τους. Και ο 25χρονος «αργεντινοθρεμμένος» Ιταλός, αποδεικνύει περίτρανα πως έχει το γκολ στο αίμα του, πως είναι ένας από τους πιο αξιόπιστους σκόρερ εκεί έξω.
“Vinceremo, Vinceremo” τραγουδάνε γεμάτοι πάθος και χαρά οι φαν της Αταλάντα. «Θα νικήσουμε», δηλαδή. Εννοώντας πια το Scudetto. Είδαν κι άλλες ομαδάρες με τον Γκασπερίνι. Όπως αυτή με τους Πάπου Γκόμες, Ντούβαν Σαπάτα και Γιόσιπ Ίλισιτς που πέτυχε πάνω από 100 γκολ σε μια σεζόν, σε όλες τις διοργανώσεις. Όμως αυτή τη φορά βλέπουν πως ο σύλλογος της καρδιάς τους έχει και τη ψυχολογία νικητή που του έλειπε, που απέκτησε χάρη στην ευρωπαϊκή δόξα στο Europa League, μαζί με την ωριμότητα. Και 3 παιχταράδες σε οργιώδη κατάσταση, βεβαίως.